2Ch 24:25 | DutKingComments | STEP | De strafgerichten zijn niet alleen voltrokken aan het volk, hun leiders en hun bezittingen, maar ook aan Joas persoonlijk ( ) . Als de vijanden wegtrekken, laten ze Joas “ernstig ziek” achter, een ziekte die waarschijnlijk het gevolg is van ernstige verwondingen die hem zijn toegebracht. Daarmee is de maat van Gods tucht over hem nog niet vol. Twee dienaren spannen tegen hem samen en doden hem, terwijl hij machteloos op zijn ziekbed ligt. Joas wordt wel begraven in de stad van David, maar niet in de graven van de koningen, een eer die hij wel Jojada heeft waardig gekeurd ( ) . Als reden voor de moord op Joas wordt gegeven dat hij “het bloed van de zonen van de priester Jojada” heeft vergoten. Het lijkt erop dat Joas van de zonen van Jojada niet alleen Zacharia heeft gedood, maar ook nog andere zonen. De gegeven reden wil niet zeggen dat dit de twee moordenaars tot handelen heeft gebracht. Het wil zeggen dat God in Zijn regeringswegen de moord toelaat als vergelding voor het bloed dat Joas heeft vergoten. De beide mannen zullen voor hun misdaad rechtvaardig gestraft worden ( ) . De namen van de dienaren en hun herkomst worden genoemd ( ) . Het zijn twee zonen van buitenlandse, hoewel aan Israël verwante, vrouwen. De Ammonieten en Moabieten zijn nakomelingen van Lot ( ) , de neef van Abraham. Zij hebben zich voortdurend vijandig tegenover Gods volk gedragen. Dat Joas hen tot dienaren heeft aangenomen, kan het gevolg zijn van het dienen van hun goden. Wie tot afgoderij vervalt, haalt altijd elementen in huis die hem vijandig gezind zijn en uit zijn op zijn verderf. De kroniekschrijver eindigt zijn beschrijving van het leven van Joas met een verwijzing naar enkele dingen “die zijn beschreven in het verslag van het boek van de koningen” ( ) . Dit boek is niet voor ons bewaard gebleven. Wat daarin beschreven staat, betreft zijn zonen, mogelijk wie dat zijn en hoe hij met hen is omgegaan. Het betreft ook “de grootte van de last, hem [opgelegd]” . Daarbij wordt wel gedacht aan de oordeelsprofetieën van de HEERE die tegen hem zijn uitgesproken. De laatste verwijzing is naar “het fundament van het huis van God” , waarin we toch een zekere waardering mogen opmerken voor wat Joas voor Gods huis heeft gedaan. Het leven van Joas mag dan een tragisch verloop en een tragisch einde hebben gehad, de trouw van God blijft. De zoon van Joas, Amazia, wordt koning in de plaats van Joas. Zo houdt God nog steeds een lamp voor het huis van David brandend. Het licht is nog niet gedoofd.

2 Chronicles 24:25

De dood van Joas

De strafgerichten zijn niet alleen voltrokken aan het volk, hun leiders en hun bezittingen, maar ook aan Joas persoonlijk (2Kr 24:25). Als de vijanden wegtrekken, laten ze Joas “ernstig ziek” achter, een ziekte die waarschijnlijk het gevolg is van ernstige verwondingen die hem zijn toegebracht. Daarmee is de maat van Gods tucht over hem nog niet vol. Twee dienaren spannen tegen hem samen en doden hem, terwijl hij machteloos op zijn ziekbed ligt. Joas wordt wel begraven in de stad van David, maar niet in de graven van de koningen, een eer die hij wel Jojada heeft waardig gekeurd (2Kr 24:16).

Als reden voor de moord op Joas wordt gegeven dat hij “het bloed van de zonen van de priester Jojada” heeft vergoten. Het lijkt erop dat Joas van de zonen van Jojada niet alleen Zacharia heeft gedood, maar ook nog andere zonen. De gegeven reden wil niet zeggen dat dit de twee moordenaars tot handelen heeft gebracht. Het wil zeggen dat God in Zijn regeringswegen de moord toelaat als vergelding voor het bloed dat Joas heeft vergoten. De beide mannen zullen voor hun misdaad rechtvaardig gestraft worden (2Kr 25:3).

De namen van de dienaren en hun herkomst worden genoemd (2Kr 24:26). Het zijn twee zonen van buitenlandse, hoewel aan Israël verwante, vrouwen. De Ammonieten en Moabieten zijn nakomelingen van Lot (Gn 19:30-38), de neef van Abraham. Zij hebben zich voortdurend vijandig tegenover Gods volk gedragen. Dat Joas hen tot dienaren heeft aangenomen, kan het gevolg zijn van het dienen van hun goden. Wie tot afgoderij vervalt, haalt altijd elementen in huis die hem vijandig gezind zijn en uit zijn op zijn verderf.

De kroniekschrijver eindigt zijn beschrijving van het leven van Joas met een verwijzing naar enkele dingen “die zijn beschreven in het verslag van het boek van de koningen” (2Kr 24:27). Dit boek is niet voor ons bewaard gebleven. Wat daarin beschreven staat, betreft zijn zonen, mogelijk wie dat zijn en hoe hij met hen is omgegaan. Het betreft ook “de grootte van de last, hem [opgelegd]”. Daarbij wordt wel gedacht aan de oordeelsprofetieën van de HEERE die tegen hem zijn uitgesproken. De laatste verwijzing is naar “het fundament van het huis van God”, waarin we toch een zekere waardering mogen opmerken voor wat Joas voor Gods huis heeft gedaan.

Het leven van Joas mag dan een tragisch verloop en een tragisch einde hebben gehad, de trouw van God blijft. De zoon van Joas, Amazia, wordt koning in de plaats van Joas. Zo houdt God nog steeds een lamp voor het huis van David brandend. Het licht is nog niet gedoofd.