2Ki 14:3 | DutKingComments | STEP | Tot nu toe hebben we de gebeurtenissen in het tienstammenrijk hoofdzakelijk gezien in verbinding met Elia en Elisa. Wat overblijft, is de geschiedenis van Israël en Juda tot hun einde. Toch is er zo af en toe een opleving. De hoofdgedachte van de overige hoofdstukken is echter hoogmoed en de daarop volgende val ( ) . Het gaat om de lessen die wij daaruit kunnen leren. Er is regelmatig afwisselend sprake van het noordelijk rijk en het zuidelijk rijk. We hebben nu eerst weer een koning uit het huis van David voor ons, Amazia. Evenals bij andere koningen wordt ook van deze koning de naam van zijn moeder vermeld ( ) . De moeders van deze koningen zijn belangrijk en worden daarom genoemd. Hun invloed op de vorming van het geestelijk karakter van de koningen is groot. Die invloed is het grootst in de eerste vijf jaren van de opvoeding. Joaddan, de moeder van Amazia, is een van de twee vrouwen die Jojada aan Joas heeft gegeven ( ) . Zij zal een Godvrezende vrouw zijn geweest. Haar naam betekent ‘HEERE, hoe lang nog’. Waarschijnlijk is ze geboren onder de regering van de goddeloze Athalia en hebben haar ouders haar die naam gegeven in een tijd van grote goddeloosheid. Direct na het noemen van de naam van zijn moeder lezen we dat Amazia “deed wat juist was in de ogen van de HEERE” . We lezen dit omdat hij zo’n moeder had. Dit wordt van meerdere koningen gezegd. Toch is er onderscheid. Van Amazia wordt ook gezegd dat hij “alleen niet zoals zijn vader David” deed. Ook dat wordt van enkele van de koningen van Juda gezegd. Enkele andere koningen deden dat wel. Zij staken boven de anderen uit. Amazia handelt meer zoals zijn vader Joas heeft gedaan, die heeft goed gedaan zolang Jojada leefde. Met Amazia gaat het ook later verkeerd, net zoals het met Joas in zijn latere leven verkeerd is gegaan. Hij laat ook de offerhoogten bestaan. Het zijn de hoogten waar de HEERE wordt gediend en die er nog blijven, nadat de tempel is gebouwd. Dat had niet mogen gebeuren, ze hadden moeten worden verwijderd, want ze hadden hun tijd gehad. Deze zwakheid wordt hem tot een val. Hoe hoger de positie, des te dieper kan men vallen. Dat geldt niet alleen voor jongeren, maar zeker ook voor ouderen.

2 Kings 14:3

Amazia wordt koning van Juda

Tot nu toe hebben we de gebeurtenissen in het tienstammenrijk hoofdzakelijk gezien in verbinding met Elia en Elisa. Wat overblijft, is de geschiedenis van Israël en Juda tot hun einde. Toch is er zo af en toe een opleving. De hoofdgedachte van de overige hoofdstukken is echter hoogmoed en de daarop volgende val (Sp 16:18). Het gaat om de lessen die wij daaruit kunnen leren.

Er is regelmatig afwisselend sprake van het noordelijk rijk en het zuidelijk rijk. We hebben nu eerst weer een koning uit het huis van David voor ons, Amazia. Evenals bij andere koningen wordt ook van deze koning de naam van zijn moeder vermeld (2Kn 8:26 ; 2Kn 12:1). De moeders van deze koningen zijn belangrijk en worden daarom genoemd. Hun invloed op de vorming van het geestelijk karakter van de koningen is groot. Die invloed is het grootst in de eerste vijf jaren van de opvoeding.

Joaddan, de moeder van Amazia, is een van de twee vrouwen die Jojada aan Joas heeft gegeven (2Kr 24:3). Zij zal een Godvrezende vrouw zijn geweest. Haar naam betekent ‘HEERE, hoe lang nog’. Waarschijnlijk is ze geboren onder de regering van de goddeloze Athalia en hebben haar ouders haar die naam gegeven in een tijd van grote goddeloosheid.

Direct na het noemen van de naam van zijn moeder lezen we dat Amazia “deed wat juist was in de ogen van de HEERE”. We lezen dit omdat hij zo’n moeder had. Dit wordt van meerdere koningen gezegd. Toch is er onderscheid. Van Amazia wordt ook gezegd dat hij “alleen niet zoals zijn vader David” deed. Ook dat wordt van enkele van de koningen van Juda gezegd. Enkele andere koningen deden dat wel. Zij staken boven de anderen uit. Amazia handelt meer zoals zijn vader Joas heeft gedaan, die heeft goed gedaan zolang Jojada leefde. Met Amazia gaat het ook later verkeerd, net zoals het met Joas in zijn latere leven verkeerd is gegaan.

Hij laat ook de offerhoogten bestaan. Het zijn de hoogten waar de HEERE wordt gediend en die er nog blijven, nadat de tempel is gebouwd. Dat had niet mogen gebeuren, ze hadden moeten worden verwijderd, want ze hadden hun tijd gehad. Deze zwakheid wordt hem tot een val. Hoe hoger de positie, des te dieper kan men vallen. Dat geldt niet alleen voor jongeren, maar zeker ook voor ouderen.