2Ki 15:1-7 | DutKingComments | STEP | De schrijver laat in dit hoofdstuk in snel tempo de geschiedenis van zeven koningen aan ons voorbijtrekken: aan het begin en aan het eind een koning van Juda – Azaria aan het begin, , en Jotham aan het eind, – en daartussen vijf koningen van Israël ( ) . De beschrijving van de regering van Azaria gebeurt in de gebruikelijke bewoordingen, met uitzondering van . Azaria heeft lang geregeerd. Dat duidt op een zekere stabiliteit in Juda. Daarmee staat de in Israël heersende wanorde in schril contrast. De vijf koningen die hierna worden genoemd volgen elkaar tijdens zijn regering op. Het geestelijk niveau van Azaria is als dat van zijn vader en niet als dat van David. Ook tijdens zijn leven blijven de offerhoogten bestaan en brengt het volk daar hun offers. Pas als Hizkia regeert, worden deze hoogten weggedaan. Ook Azaria is na een goed begin ontrouw geworden. Hoe moeilijk is het toch om trouw te blijven bij veel macht en goede daden. Als hij machtig geworden is, wordt hij hoogmoedig ( ) . Hij vergeet dat hij zijn macht aan de HEERE te danken heeft. Hij matigt zich een positie aan die de HEERE hem niet heeft gegeven. Hij wil gaan offeren, iets wat hij niet mag doen. Als hij daarover vermaand wordt, wordt hij boos. Dan breekt de melaatsheid uit. Azaria moet apart gaan wonen van het volk. Dat is tot de dag van zijn dood zijn lot. Over het koninklijk huis krijgt zijn zoon de leiding. Melaatsheid is een beeld van de zonde die naar buiten uitbreekt. We zien dat ook bij Mirjam ( ) en Gehazi ( ) . Plotseling zien anderen dat in een gelovige een zonde zich openbaart. Hoogmoed is de oerzonde, de zonde van de satan ( ) en van Adam, die beiden als God wilden zijn. Deze zonde steekt in het hart van ieder van ons. We moeten bedenken dat wij er niet te goed voor zijn dat wij ook zondigen (vgl. ) . Wij mogen ons wel afvragen hoe wij reageren als iemand ons iets zegt.

2 Kings 15:1-7

Inleiding

De schrijver laat in dit hoofdstuk in snel tempo de geschiedenis van zeven koningen aan ons voorbijtrekken: aan het begin en aan het eind een koning van Juda – Azaria aan het begin, 2Kn 15:1-7, en Jotham aan het eind, 2Kn 15:32-38 – en daartussen vijf koningen van Israël (2Kn 15:8-31).

Azaria koning van Juda

De beschrijving van de regering van Azaria gebeurt in de gebruikelijke bewoordingen, met uitzondering van 2Kn 15:5. Azaria heeft lang geregeerd. Dat duidt op een zekere stabiliteit in Juda. Daarmee staat de in Israël heersende wanorde in schril contrast. De vijf koningen die hierna worden genoemd volgen elkaar tijdens zijn regering op.

Het geestelijk niveau van Azaria is als dat van zijn vader en niet als dat van David. Ook tijdens zijn leven blijven de offerhoogten bestaan en brengt het volk daar hun offers. Pas als Hizkia regeert, worden deze hoogten weggedaan.

Ook Azaria is na een goed begin ontrouw geworden. Hoe moeilijk is het toch om trouw te blijven bij veel macht en goede daden. Als hij machtig geworden is, wordt hij hoogmoedig (2Kr 26:17-21). Hij vergeet dat hij zijn macht aan de HEERE te danken heeft. Hij matigt zich een positie aan die de HEERE hem niet heeft gegeven. Hij wil gaan offeren, iets wat hij niet mag doen. Als hij daarover vermaand wordt, wordt hij boos. Dan breekt de melaatsheid uit. Azaria moet apart gaan wonen van het volk. Dat is tot de dag van zijn dood zijn lot. Over het koninklijk huis krijgt zijn zoon de leiding.

Melaatsheid is een beeld van de zonde die naar buiten uitbreekt. We zien dat ook bij Mirjam (Nm 12:10) en Gehazi (2Kn 5:27). Plotseling zien anderen dat in een gelovige een zonde zich openbaart. Hoogmoed is de oerzonde, de zonde van de satan (1Tm 3:6b) en van Adam, die beiden als God wilden zijn. Deze zonde steekt in het hart van ieder van ons. We moeten bedenken dat wij er niet te goed voor zijn dat wij ook zondigen (vgl. Gl 6:1). Wij mogen ons wel afvragen hoe wij reageren als iemand ons iets zegt.