2Ki 3:27 | DutKingComments | STEP | Het water begint te stromen rond de tijd dat het morgengraanoffer in Jeruzalem wordt gebracht. Alle zegen die God laat stromen, is altijd gegrond op de waarde die de Heer Jezus, van Wie het graanoffer spreekt, voor Hem heeft en verbonden met Hem. Alle dingen in de wereld worden daarnaar gerekend. De Moabieten zien alleen wat de Israëlieten doen. Ze hebben geen enkel idee van wat er echt gebeurt. Dat kan namelijk alleen worden waargenomen door het geloof. De Moabieten menen dat de Israëlieten zich klaarmaken om aan te vallen. Daarom mobiliseren zij allen die maar enigszins kunnen vechten. Ze beseffen niet dat ze hierdoor des te grondiger verslagen zullen worden. Als ze ’s morgens opstaan, zien ze de kleur van het water als de kleur van bloed. Ze trekken daaruit een verkeerde conclusie en menen een gemakkelijke overwinning met veel buit te behalen. De wateren die voor de drie koningen leven betekenen, betekenen voor de Moabieten de dood. Zo was het Pascha in Egypte voor Israël een feest, maar voor de Egyptenaren betekende het oordeel. Zo was ook bij de uittocht uit Egypte de wolk licht voor Israël, maar duisternis voor de Egyptenaren. De wereld en het vlees weten niets van de dingen van God ( ) . Wat een verkwikking is voor Gods volk, is voor de wereld de dood. De Moabieten hebben zich blootgegeven en zijn onoplettend geworden. Als ze ontdekken wat er werkelijk aan de hand is, is het te laat. Er is voor hen niet aan de nederlaag te ontkomen. De Israëlieten doen met Moab en zijn akkers, waterbronnen en bomen naar het woord van Elisa in . Door de verkwikking van het water kunnen ze Moabs krachtbronnen verwoesten. Ook het nageslacht van het vlees, wat uit het vlees voortkomt, gaat in de dood. De enige weg om het vlees eronder te krijgen is door het Woord van God toegepast door de Geest van God. De koning van Moab probeert nog door te breken om bij de Edomieten te komen en mogelijk met hen nog een bondgenootschap te sluiten. Dat lukt hem echter niet. Hij komt zelfs in zo grote nood, dat hij zijn troonopvolger, misschien wel een jongeman, aan zijn god Kamos offert. Misschien zou die door dit offer te vermurwen zijn om nog uitkomst te bieden. De grote verbolgenheid of toorn die dat in Israël teweegbrengt, komt van de HEERE. De oorzaak ervan is de wraaklust van de Israëlieten die zo groot is, dat Mesa tot deze gruweldaad komt. Ze zijn vergeten dat de HEERE hun genade heeft bewezen. Ze nemen op onevenredige wijze wraak en stellen daardoor de God van Zijn volk als een onbarmhartige God voor. Deze valse voorstelling van God kan niet ongestraft blijven. Hoe de grote verbolgenheid tot uiting is gekomen, wordt niet vermeld. Wel wordt het voor het volk duidelijk dat ze niet langer in Moab moeten blijven en keren ze naar hun eigen land terug.

2 Kings 3:27

Moab verslagen

Het water begint te stromen rond de tijd dat het morgengraanoffer in Jeruzalem wordt gebracht. Alle zegen die God laat stromen, is altijd gegrond op de waarde die de Heer Jezus, van Wie het graanoffer spreekt, voor Hem heeft en verbonden met Hem. Alle dingen in de wereld worden daarnaar gerekend.

De Moabieten zien alleen wat de Israëlieten doen. Ze hebben geen enkel idee van wat er echt gebeurt. Dat kan namelijk alleen worden waargenomen door het geloof. De Moabieten menen dat de Israëlieten zich klaarmaken om aan te vallen. Daarom mobiliseren zij allen die maar enigszins kunnen vechten. Ze beseffen niet dat ze hierdoor des te grondiger verslagen zullen worden. Als ze ’s morgens opstaan, zien ze de kleur van het water als de kleur van bloed. Ze trekken daaruit een verkeerde conclusie en menen een gemakkelijke overwinning met veel buit te behalen.

De wateren die voor de drie koningen leven betekenen, betekenen voor de Moabieten de dood. Zo was het Pascha in Egypte voor Israël een feest, maar voor de Egyptenaren betekende het oordeel. Zo was ook bij de uittocht uit Egypte de wolk licht voor Israël, maar duisternis voor de Egyptenaren. De wereld en het vlees weten niets van de dingen van God (1Ko 2:14). Wat een verkwikking is voor Gods volk, is voor de wereld de dood.

De Moabieten hebben zich blootgegeven en zijn onoplettend geworden. Als ze ontdekken wat er werkelijk aan de hand is, is het te laat. Er is voor hen niet aan de nederlaag te ontkomen. De Israëlieten doen met Moab en zijn akkers, waterbronnen en bomen naar het woord van Elisa in 2Kn 3:19. Door de verkwikking van het water kunnen ze Moabs krachtbronnen verwoesten. Ook het nageslacht van het vlees, wat uit het vlees voortkomt, gaat in de dood. De enige weg om het vlees eronder te krijgen is door het Woord van God toegepast door de Geest van God.

De koning van Moab probeert nog door te breken om bij de Edomieten te komen en mogelijk met hen nog een bondgenootschap te sluiten. Dat lukt hem echter niet. Hij komt zelfs in zo grote nood, dat hij zijn troonopvolger, misschien wel een jongeman, aan zijn god Kamos offert. Misschien zou die door dit offer te vermurwen zijn om nog uitkomst te bieden.

De grote verbolgenheid of toorn die dat in Israël teweegbrengt, komt van de HEERE. De oorzaak ervan is de wraaklust van de Israëlieten die zo groot is, dat Mesa tot deze gruweldaad komt. Ze zijn vergeten dat de HEERE hun genade heeft bewezen. Ze nemen op onevenredige wijze wraak en stellen daardoor de God van Zijn volk als een onbarmhartige God voor. Deze valse voorstelling van God kan niet ongestraft blijven. Hoe de grote verbolgenheid tot uiting is gekomen, wordt niet vermeld. Wel wordt het voor het volk duidelijk dat ze niet langer in Moab moeten blijven en keren ze naar hun eigen land terug.