Act 12:22-23 | DutKingComments | STEP | Lukas beschrijft nog de dood van Herodes. De gebeurtenissen die de aanleiding tot zijn dood vormen, hangen samen met zijn relatie met de Tyriërs en Sidoniërs. Om onbekende redenen is Herodes vertoornd op de Tyriërs en Sidoniërs, de bewoners van twee handelssteden aan de Middellandse Zee. Deze steden zijn voor hun voedselvoorziening afhankelijk van Israël. Deze voedselvoorziening is door de toorn van Herodes stilgelegd. Om die weer op gang te krijgen proberen ze bij Herodes in het gevlei te komen. Om de diplomatieke betrekkingen weer te herstellen hebben ze contact gezocht met een van de nauwste dienaren van Herodes en wel zijn kamerheer Blastus. Ze hebben hem zover gekregen, mogelijk door steekpenningen, dat hij voor hen bij Herodes wil bemiddelen. Ze vragen om vrede, dat wil zeggen ze vragen Herodes of hij zich weer met hen wil verzoenen. Herodes gaat op het verzoek in en stelt een dag vast waarop hij het gezantschap en het volk van Caesaréa zal toespreken. Volgens de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus is dat de tweede dag van een feest dat Herodes heeft georganiseerd om een overwinning van keizer Claudius te vieren. Josephus spreekt ook over het koninklijk gewaad dat Herodes aantrekt. Hij zegt daarvan dat het een geheel uit zilver geweven gewaad is. Herodes treedt hier nadrukkelijk als koning op, waarbij hij alle aandacht op zichzelf vestigt. In die hoedanigheid en met dat vertoon van overweldigende schittering neemt hij op de rechterstoel plaats om daarop gezeten zijn toespraak te houden. Herodes begint met zichzelf als koning te presenteren, een positie die hij zich aanmatigt. En daar blijft het niet bij. Terwijl hij spreekt, groeit hij in die positie uit tot een god. Hij hoort met groot welgevallen hoe het volk hem toeroept – hoe gehuicheld ook omdat ze hem weer op hun hand willen krijgen – dat zijn stem die van God is en niet die van een mens. Ze brengen hem goddelijke eer toe die hij grif in ontvangst neemt. Hiermee wordt weer een aspect toegevoegd aan de gedachte dat we in hem een type van de antichrist hebben, want ook die goddeloze zal zich als God laten aanbidden ( ) . Dit eerbetoon dat hij van mensen in ontvangst neemt, bezorgt hem de toorn van God die hij direct na dit eerbetoon in ontvangst moet nemen. Wat bij de heidenen algemeen is en door God lang niet altijd direct wordt geoordeeld, oordeelt God bij Herodes wel zonder uitstel. Herodes wist beter en had dit niet mogen accepteren. God toont hier dat Hij de Heerser van de wereld is, hoe groot de trots van de mens ook mag zijn. Omdat Herodes zich die eer laat welgevallen, slaat God hem door middel van een engel (vgl. ; ) . Hier geeft God ook een getuigenis dat Hij de ware Heerser is en niet de man die de christenen vervolgt. Hiermee eindigt de tussenzin in dit hoofdstuk. De handelingen van Petrus hebben we gehad evenals de zeven toespraken die hij heeft gehouden. Hierna beginnen de handelingen van Paulus. Ook van hem zullen we zeven toespraken horen.

Acts 12:22-23

De dood van Herodes

Lukas beschrijft nog de dood van Herodes. De gebeurtenissen die de aanleiding tot zijn dood vormen, hangen samen met zijn relatie met de Tyriërs en Sidoniërs. Om onbekende redenen is Herodes vertoornd op de Tyriërs en Sidoniërs, de bewoners van twee handelssteden aan de Middellandse Zee. Deze steden zijn voor hun voedselvoorziening afhankelijk van Israël. Deze voedselvoorziening is door de toorn van Herodes stilgelegd. Om die weer op gang te krijgen proberen ze bij Herodes in het gevlei te komen.

Om de diplomatieke betrekkingen weer te herstellen hebben ze contact gezocht met een van de nauwste dienaren van Herodes en wel zijn kamerheer Blastus. Ze hebben hem zover gekregen, mogelijk door steekpenningen, dat hij voor hen bij Herodes wil bemiddelen. Ze vragen om vrede, dat wil zeggen ze vragen Herodes of hij zich weer met hen wil verzoenen. Herodes gaat op het verzoek in en stelt een dag vast waarop hij het gezantschap en het volk van Caesaréa zal toespreken. Volgens de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus is dat de tweede dag van een feest dat Herodes heeft georganiseerd om een overwinning van keizer Claudius te vieren.

Josephus spreekt ook over het koninklijk gewaad dat Herodes aantrekt. Hij zegt daarvan dat het een geheel uit zilver geweven gewaad is. Herodes treedt hier nadrukkelijk als koning op, waarbij hij alle aandacht op zichzelf vestigt. In die hoedanigheid en met dat vertoon van overweldigende schittering neemt hij op de rechterstoel plaats om daarop gezeten zijn toespraak te houden. Herodes begint met zichzelf als koning te presenteren, een positie die hij zich aanmatigt. En daar blijft het niet bij. Terwijl hij spreekt, groeit hij in die positie uit tot een god.

Hij hoort met groot welgevallen hoe het volk hem toeroept – hoe gehuicheld ook omdat ze hem weer op hun hand willen krijgen – dat zijn stem die van God is en niet die van een mens. Ze brengen hem goddelijke eer toe die hij grif in ontvangst neemt. Hiermee wordt weer een aspect toegevoegd aan de gedachte dat we in hem een type van de antichrist hebben, want ook die goddeloze zal zich als God laten aanbidden (2Th 2:4).

Dit eerbetoon dat hij van mensen in ontvangst neemt, bezorgt hem de toorn van God die hij direct na dit eerbetoon in ontvangst moet nemen. Wat bij de heidenen algemeen is en door God lang niet altijd direct wordt geoordeeld, oordeelt God bij Herodes wel zonder uitstel. Herodes wist beter en had dit niet mogen accepteren.

God toont hier dat Hij de Heerser van de wereld is, hoe groot de trots van de mens ook mag zijn. Omdat Herodes zich die eer laat welgevallen, slaat God hem door middel van een engel (vgl. Dn 4:30-31; Jb 40:6-7). Hier geeft God ook een getuigenis dat Hij de ware Heerser is en niet de man die de christenen vervolgt.

Hiermee eindigt de tussenzin in dit hoofdstuk. De handelingen van Petrus hebben we gehad evenals de zeven toespraken die hij heeft gehouden. Hierna beginnen de handelingen van Paulus. Ook van hem zullen we zeven toespraken horen.