Act 27:34 | DutKingComments | STEP | Als de dag begint te gloren, spoort Paulus allen aan voedsel te nemen. Paulus heeft oog voor de lichamelijke inspanningen die allen hebben geleverd. Geestelijk leiderschap heeft oog voor de hele mens. Hij heeft de dagen geteld dat ze niet hebben gegeten (vgl. ) . Voor hem is het niet de veertiende nacht ( ) , maar de veertiende dag . Hij bewijst zichzelf als iemand die van de dag is ( ) . Ook in geestelijk opzicht is de aansporing voedsel te nemen van belang. Meer dan ooit hebben gelovigen in de geestelijke duisternis het nodig om Gods Woord te lezen als voedsel voor hun ziel. Koning Saul verbood voedsel te nemen in de strijd. Jonathan vond dat een dwaas verbod ( ) . Het voedsel van het Woord verleent kracht tot behoudenis ( ) . Het woord ‘behouden’ is een sleutelwoord in deze geschiedenis. Ook tegengestelde uitdrukkingen als ‘verloren gaan’ en ‘niet behouden worden’ komen hier meerdere keren voor. God had hen in hun verzwakte toestand kunnen redden ook zonder dat ze zouden eten, maar Hij behoudt door het nemen van voedsel. Hij handelt zoals Hij wil. Wij kunnen het handelen van God niet in schema’s persen. Hij handelt soeverein en redt hier op natuurlijke wijze. Ze hebben kracht nodig om straks te kunnen zwemmen. Het niet verloren gaan van een haar op het hoofd duidt een nieuwe periode aan in de kerkgeschiedenis en wel de periode van het reveil in de achttiende en negentiende eeuw. Het is de periode die volgt op de opwekking in de reformatie, waar de toegang tot het Woord van God weer is geopend. Het is een beweging van bijbelstudie, het lezen van de Bijbel in zijn samenhang, vooral wat betreft de toekomst van Israël en de komst van de Heer. Het Woord wordt echt voedsel. Er worden ook veel bijbelcommentaren geschreven. Er vindt geestelijke groei en discipelschap plaats. Eerder is het dat er geen leven verloren zal gaan ( ) , nu zegt Paulus dat er geen haar van het hoofd verloren zal gaan. Dat ziet op de toenemende mate waarin de gelovige ontdekt welke zekerheid hij in Christus heeft. Deze ontwikkeling vindt ook plaats in het leven van de individuele gelovige die de Schrift bestudeert. De aansporing van Paulus om dit voedsel te nemen geldt onverminderd voor vandaag. Ook als gemeente moeten we telkens de aansporing ter harte nemen om samen Gods Woord te lezen en erdoor gevoed te worden. We hebben het allemaal nodig. We moeten elkaar opwekken om naar samenkomsten te gaan waar het Woord wordt gebracht. Paulus geeft zelf het goede voorbeeld. Nadat hij allen heeft aangespoord, neemt hij zelf brood, dankt God ervoor in tegenwoordigheid van allen, breekt er een stuk af en begint te eten. We hebben hier in praktisch opzicht een voorbeeld hoe we moeten doen als wij in een openbare gelegenheid een maaltijd gebruiken ( ) . Hiervan gaat ook een getuigenis uit. Paulus schaamt zich niet om het hardop te doen. Zoiets doet een man die geestelijke kracht heeft. Paulus’ woorden en voorbeeld doen allen goed. Ze krijgen er weer moed door en lust om te eten. De eetlust was hen vergaan. Als je oog in oog met de dood staat, heb je geen honger. Als toepassing voor de gemeente kunnen we hier een beeld zien van aanbidding en gemeenschap aan de tafel van de Heer. Deze dingen zijn in het reveil toch wel op bijzondere wijze naar voren gekomen. En dan vermeldt Lukas zo ineens het precieze aantal zielen dat aan boord van het schip is. Waarom doet hij dat hier? Waarom niet eerder of pas helemaal aan het eind? Als we ervan mogen uitgaan dat dit hoofdstuk in veel aspecten ons de geschiedenis van de gemeente op aarde voorstelt, heeft het noemen van het precieze aantal op deze plaats in de geschiedenis een betekenis die verband houdt met het reveil van de achttiende en negentiende eeuw. Is niet een van de grote ontdekkingen van het reveil dat alle gelovigen bij elkaar horen, waar ze ook zijn? Door de bestudering van het Woord door hen die zich daar gelovig aan onderwerpen, stelt de Heilige Geest opnieuw als een levende waarheid het ene lichaam voor de harten van die gelovigen.

Acts 27:34

Paulus spoort allen aan voedsel te nemen

Als de dag begint te gloren, spoort Paulus allen aan voedsel te nemen. Paulus heeft oog voor de lichamelijke inspanningen die allen hebben geleverd. Geestelijk leiderschap heeft oog voor de hele mens. Hij heeft de dagen geteld dat ze niet hebben gegeten (vgl. Mk 8:2). Voor hem is het niet de veertiende nacht (Hd 27:27), maar de veertiende dag. Hij bewijst zichzelf als iemand die van de dag is (1Th 5:8).

Ook in geestelijk opzicht is de aansporing voedsel te nemen van belang. Meer dan ooit hebben gelovigen in de geestelijke duisternis het nodig om Gods Woord te lezen als voedsel voor hun ziel. Koning Saul verbood voedsel te nemen in de strijd. Jonathan vond dat een dwaas verbod (1Sm 14:28-30). Het voedsel van het Woord verleent kracht tot behoudenis (2Tm 3:15).

Het woord ‘behouden’ is een sleutelwoord in deze geschiedenis. Ook tegengestelde uitdrukkingen als ‘verloren gaan’ en ‘niet behouden worden’ komen hier meerdere keren voor. God had hen in hun verzwakte toestand kunnen redden ook zonder dat ze zouden eten, maar Hij behoudt door het nemen van voedsel. Hij handelt zoals Hij wil. Wij kunnen het handelen van God niet in schema’s persen. Hij handelt soeverein en redt hier op natuurlijke wijze. Ze hebben kracht nodig om straks te kunnen zwemmen.

Het niet verloren gaan van een haar op het hoofd duidt een nieuwe periode aan in de kerkgeschiedenis en wel de periode van het reveil in de achttiende en negentiende eeuw. Het is de periode die volgt op de opwekking in de reformatie, waar de toegang tot het Woord van God weer is geopend. Het is een beweging van bijbelstudie, het lezen van de Bijbel in zijn samenhang, vooral wat betreft de toekomst van Israël en de komst van de Heer. Het Woord wordt echt voedsel. Er worden ook veel bijbelcommentaren geschreven. Er vindt geestelijke groei en discipelschap plaats.

Eerder is het dat er geen leven verloren zal gaan (Hd 27:22), nu zegt Paulus dat er geen haar van het hoofd verloren zal gaan. Dat ziet op de toenemende mate waarin de gelovige ontdekt welke zekerheid hij in Christus heeft. Deze ontwikkeling vindt ook plaats in het leven van de individuele gelovige die de Schrift bestudeert.

De aansporing van Paulus om dit voedsel te nemen geldt onverminderd voor vandaag. Ook als gemeente moeten we telkens de aansporing ter harte nemen om samen Gods Woord te lezen en erdoor gevoed te worden. We hebben het allemaal nodig. We moeten elkaar opwekken om naar samenkomsten te gaan waar het Woord wordt gebracht.

Paulus geeft zelf het goede voorbeeld. Nadat hij allen heeft aangespoord, neemt hij zelf brood, dankt God ervoor in tegenwoordigheid van allen, breekt er een stuk af en begint te eten. We hebben hier in praktisch opzicht een voorbeeld hoe we moeten doen als wij in een openbare gelegenheid een maaltijd gebruiken (1Tm 4:5-6). Hiervan gaat ook een getuigenis uit. Paulus schaamt zich niet om het hardop te doen. Zoiets doet een man die geestelijke kracht heeft. Paulus’ woorden en voorbeeld doen allen goed. Ze krijgen er weer moed door en lust om te eten. De eetlust was hen vergaan. Als je oog in oog met de dood staat, heb je geen honger.

Als toepassing voor de gemeente kunnen we hier een beeld zien van aanbidding en gemeenschap aan de tafel van de Heer. Deze dingen zijn in het reveil toch wel op bijzondere wijze naar voren gekomen.

En dan vermeldt Lukas zo ineens het precieze aantal zielen dat aan boord van het schip is. Waarom doet hij dat hier? Waarom niet eerder of pas helemaal aan het eind? Als we ervan mogen uitgaan dat dit hoofdstuk in veel aspecten ons de geschiedenis van de gemeente op aarde voorstelt, heeft het noemen van het precieze aantal op deze plaats in de geschiedenis een betekenis die verband houdt met het reveil van de achttiende en negentiende eeuw. Is niet een van de grote ontdekkingen van het reveil dat alle gelovigen bij elkaar horen, waar ze ook zijn? Door de bestudering van het Woord door hen die zich daar gelovig aan onderwerpen, stelt de Heilige Geest opnieuw als een levende waarheid het ene lichaam voor de harten van die gelovigen.