Amo 4:6 | DutKingComments | STEP | Met dit vers begint Amos een serie gebeurtenissen uit het verleden te verhalen, waarbij hij er de nadruk op legt dat daarin Gods tussenkomst ten behoeve van hen te zien is. Hoe vreselijk die rampen ook zijn geweest, ze zijn door een liefhebbende God bedoeld om Israël te waarschuwen dat ze de verkeerde weg gaan, een weg die hen uiteindelijk naar het oordeel zal voeren. Telkens wordt een gebeurtenis ingeleid met de woorden “Ik heb” . Het duidt aan dat God dit lijden over hen heeft gebracht, waarbij Hem voor ogen heeft gestaan dat Zijn volk hierdoor weer dichter bij Hem zou komen (vgl. ) . Elke gebeurtenis zou het geweten van het volk moeten aanspreken. Maar het geweten wordt vaak weer in slaap gesust door voor de rampen een natuurlijke oorzaak te zoeken, alsof God er niets mee te maken heeft en Zijn stem er ook niet in te horen zou zijn. Dit doet Hij de mens toch niet aan? Daarom lezen we vijf keer als een refrein na elke ramp: “Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd” ( ) . Ook andere profeten hebben dit moeten betuigen ( ; ; ) . Ook in het boek Openbaring vinden we dat naar aanleiding van Gods oordelen er toch geen bekering plaatsvindt ( ) . Wat een geduld spreekt hieruit. Dat geduld heeft Hij ook met ons. Er zit een climax in de rampen, die niet gekoppeld worden aan een bepaalde periode, maar in de loop van Israëls geschiedenis over het volk zijn gekomen. De eerste kastijdingen betreffen het land ( ) ; vervolgens worden de inwoners getroffen door ziekte en oorlog ( ) ; ten slotte volgt het oordeel dat ook Sodom en Gomorra heeft getroffen, waardoor deze steden zijn weggevaagd van de aardbodem ( ) . Uit de tekst wordt niet duidelijk wanneer de gebeurtenis van heeft plaatsgevonden. Er is wel gedacht dat Amos doelt op de zeven jaar droogte uit de dagen van Elisa ( ) . De uitdrukking “schone tanden” betekent dat door gebrek aan eten hun tanden niet vies worden.

Amos 4:6

Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd

Met dit vers begint Amos een serie gebeurtenissen uit het verleden te verhalen, waarbij hij er de nadruk op legt dat daarin Gods tussenkomst ten behoeve van hen te zien is. Hoe vreselijk die rampen ook zijn geweest, ze zijn door een liefhebbende God bedoeld om Israël te waarschuwen dat ze de verkeerde weg gaan, een weg die hen uiteindelijk naar het oordeel zal voeren.

Telkens wordt een gebeurtenis ingeleid met de woorden “Ik heb”. Het duidt aan dat God dit lijden over hen heeft gebracht, waarbij Hem voor ogen heeft gestaan dat Zijn volk hierdoor weer dichter bij Hem zou komen (vgl. Hb 12:6). Elke gebeurtenis zou het geweten van het volk moeten aanspreken. Maar het geweten wordt vaak weer in slaap gesust door voor de rampen een natuurlijke oorzaak te zoeken, alsof God er niets mee te maken heeft en Zijn stem er ook niet in te horen zou zijn. Dit doet Hij de mens toch niet aan? Daarom lezen we vijf keer als een refrein na elke ramp: “Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd” (Am 4:6 ; 8 ; 9 ; 10 ; 11).

Ook andere profeten hebben dit moeten betuigen (Js 9:12; Jr 5:3; Hs 7:10). Ook in het boek Openbaring vinden we dat naar aanleiding van Gods oordelen er toch geen bekering plaatsvindt (Op 9:20 ; Op 16:9 ; 11). Wat een geduld spreekt hieruit. Dat geduld heeft Hij ook met ons.

Er zit een climax in de rampen, die niet gekoppeld worden aan een bepaalde periode, maar in de loop van Israëls geschiedenis over het volk zijn gekomen. De eerste kastijdingen betreffen het land (Am 4:6-9); vervolgens worden de inwoners getroffen door ziekte en oorlog (Am 4:10); ten slotte volgt het oordeel dat ook Sodom en Gomorra heeft getroffen, waardoor deze steden zijn weggevaagd van de aardbodem (Am 4:11).

Uit de tekst wordt niet duidelijk wanneer de gebeurtenis van Am 4:6 heeft plaatsgevonden. Er is wel gedacht dat Amos doelt op de zeven jaar droogte uit de dagen van Elisa (2Kn 8:1). De uitdrukking “schone tanden” betekent dat door gebrek aan eten hun tanden niet vies worden.