Gal 6:6 | DutKingComments | STEP | . Om zijn verbinding met de gelovigen in Galatië en ook hun verbinding met elkaar nog eens te benadrukken begint Paulus zijn slotvermaningen met het prachtige woord “broeders” . Hierbij zijn uiteraard de zusters ingesloten. Dit is ook een goede inleiding op de volgende verzen, waaruit blijkt dat die verbinding op een speciale manier wordt beleefd, namelijk in de zorg die er voor elkaar in ‘familieverband’ behoort te zijn. In het vorige hoofdstuk heeft Paulus de werken van het vlees en de vrucht van de Geest tegenover elkaar gesteld. Hij heeft duidelijk gemaakt dat het leven van de christen het kenmerk van de Heilige Geest behoort te hebben, zodat in hem de vrucht van de Geest zichtbaar wordt. Nu kan het gebeuren dat iemand verzuimt op enig moment door de Geest te wandelen. Voor dat moment ligt de zonde op de loer en ‘overvalt’ hem. Zo wordt het in dit vers voorgesteld. De zonde ligt op de loer om toe te slaan op het ogenblik dat de waakzaamheid van de gelovige even verslapt. En zo ga je in de fout: je liegt om jezelf ergens uit te redden, je geeft toe aan een seksuele drift, je grijpt het geld van een ander dat daar zo open en bloot ligt. De wet kent voor deze overtredingen geen pardon, alleen rechtvaardige vergelding ( ) . De Galaten, die zich weer onder de wet willen plaatsen, kunnen na het ontvangen onderwijs over de Heilige Geest nu worden aangespoord om zich met zo’n overtreder bezig te houden. Iemand moet trouwens wel aan een paar voorwaarden voldoen voordat hij zich kan en mag bezighouden met de medegelovige die zondigt. In de eerste plaats moet hij geestelijk zijn. Je kunt je afvragen wie dat van zichzelf durft te zeggen. Ik denk dat de volgende voorwaarden dat duidelijk maken. Iemand die geestelijk is, zal “een geest van zachtmoedigheid” bezitten. Hij gaat dan niet vanuit de hoogte en veroordelend naar de ander toe. Zachtmoedigheid staat in contrast met de hardheid van de wet. In de tweede plaats zal “ziende op uzelf” helpen met het bewustzijn dat hij niet beter is dan de ander. Dat staat in contrast met de eigen dunk die wettische mensen van zichzelf hebben. Een wettisch mens is niet in staat met een ander mee te lijden. Hij moet er goed van doordrongen zijn dat hij dan precies hetzelfde of nog iets ergers doet dan zijn broeder heeft gedaan als God hem niet bewaart. In verband met dit vers trof mij een woord uit het boek Job waarin de goede gezindheid van Elihu tegenover Job merkbaar wordt. Elihu zegt: “Zie, ik ben voor God net als jij; ook ik ben [maar] uit leem gevormd. Zie, laat mijn bedreiging je geen angst aanjagen, en mijn hand zal niet zwaar op je drukken” ( ) . Wanneer je je met iemand wilt bezighouden die in de zonde is gevallen, is het noodzakelijk dat je je tot hem neerbuigt en je met hem en zijn zonde een maakt. Dat is de betekenis van het eten van het zondoffer door de priester die voor iemand anders een zondoffer moet brengen ( ) . Dat is de weg om die ander tot inkeer te brengen, te herstellen en ervoor te zorgen dat hij zijn door God gegeven plaats weer inneemt. . Na deze speciale vorm van last dragen met speciale voorwaarden, roept alle gelovigen op tot het dragen van de lasten van elkaar. De lasten die hier bedoeld worden, zijn allerlei vormen van beproevingen en aanvechtingen die het leven zo zwaar kunnen maken. De Heer Jezus was en is de grote Lastdrager. Op Hem mogen we al onze zorgen werpen ( ) . God heeft het in Zijn wijsheid zo geregeld, dat wij daarmee ook elkaar mogen helpen. Op die manier zullen we nog beter de waarde van de gemeenschap die we als broeders en zusters hebben, erkennen en ervaren. De kracht van een plaatselijke gemeente blijkt onder andere uit de mate waarin gelovigen bij machte zijn met elkaars moeiten mee te voelen en die te verlichten. Door elkaars lasten te dragen vervullen we de wet van Christus. Die wet betekent dat het hele leven van de Heer Jezus op aarde erop gericht was dat Hij de wil van de Vader deed ten gunste van anderen. Paulus zegt hiermee als het ware tegen de Galaten: ‘Als jullie dan per se een wet willen, dan heb je er hier een; ga daar maar mee aan de slag.’ Christus deed nooit iets voor Zichzelf. . Dat ligt bij mensen die de wet prediken of willen houden heel anders. Zij menen iets te zijn; ze menen dat ze alles zelf kunnen en hebben geen oog voor de nood van anderen. Zulke mensen zijn in wezen “niets” . Ze zijn blind voor het feit dat in het vlees “geen goed woont” ( ) . Ze misleiden zichzelf door zich te verbeelden dat ze nog wel tot iets goeds, zoals het houden van de wet, in staat zijn. Zulke mensen meten anderen altijd met zichzelf en komen uit die vergelijking dan goed tevoorschijn. . Wat we zijn en wat we doen, moeten we niet vergelijken met wat anderen zijn of doen. Je eigen werk, het geheel van wat je voor God doet, heel je houding en al je daden, mag je beproeven in het licht van God. Het is van jou en voor God. Je mag blij zijn met wat je voor Hem mag doen. En aan het einde, voor de rechterstoel van Christus, zul je je alleen voor je eigen werk moeten verantwoorden, je “eigen pak” moeten dragen. Dat laatste houdt in dat je met je eigen pak aan werkzaamheden voor God moet verschijnen. . De derde vorm van het dragen van lasten heeft te maken met het ondersteunen van hen die onderwijzen uit het Woord. Let wel, het gaat om hen die onderwijs geven uit het Woord van God en niet om mensen die allerlei eigen ideeën of opvattingen over het Woord ten beste geven. Deze ondersteuning wordt genoemd een ‘mee laten delen van alle goede dingen’. Dat kan in de eerste plaats in financieel opzicht zijn. Heb jij daar oog voor? Het kan ook een delen zijn in geestelijke zegeningen waardoor een dienaar van het Woord bemoedigd wordt. Heb jij wel eens iets moois van de Heer Jezus of wat je met Hem hebt beleefd aan zo iemand verteld? Je kunt dit ‘meedelen’ verder ook toepassen op allerlei praktische zaken, zoals vervoer en huisvesting. Lees nog eens Galaten 6:1-6. Verwerking: Waar zie jij taken tot last dragen? Werk je daar ook aan?

Galatians 6:6

Draagt elkaars lasten

Gl 6:1. Om zijn verbinding met de gelovigen in Galatië en ook hun verbinding met elkaar nog eens te benadrukken begint Paulus zijn slotvermaningen met het prachtige woord “broeders”. Hierbij zijn uiteraard de zusters ingesloten. Dit is ook een goede inleiding op de volgende verzen, waaruit blijkt dat die verbinding op een speciale manier wordt beleefd, namelijk in de zorg die er voor elkaar in ‘familieverband’ behoort te zijn.

In het vorige hoofdstuk heeft Paulus de werken van het vlees en de vrucht van de Geest tegenover elkaar gesteld. Hij heeft duidelijk gemaakt dat het leven van de christen het kenmerk van de Heilige Geest behoort te hebben, zodat in hem de vrucht van de Geest zichtbaar wordt. Nu kan het gebeuren dat iemand verzuimt op enig moment door de Geest te wandelen. Voor dat moment ligt de zonde op de loer en ‘overvalt’ hem. Zo wordt het in dit vers voorgesteld.

De zonde ligt op de loer om toe te slaan op het ogenblik dat de waakzaamheid van de gelovige even verslapt. En zo ga je in de fout: je liegt om jezelf ergens uit te redden, je geeft toe aan een seksuele drift, je grijpt het geld van een ander dat daar zo open en bloot ligt.

De wet kent voor deze overtredingen geen pardon, alleen rechtvaardige vergelding (Hb 10:28). De Galaten, die zich weer onder de wet willen plaatsen, kunnen na het ontvangen onderwijs over de Heilige Geest nu worden aangespoord om zich met zo’n overtreder bezig te houden.

Iemand moet trouwens wel aan een paar voorwaarden voldoen voordat hij zich kan en mag bezighouden met de medegelovige die zondigt. In de eerste plaats moet hij geestelijk zijn. Je kunt je afvragen wie dat van zichzelf durft te zeggen. Ik denk dat de volgende voorwaarden dat duidelijk maken. Iemand die geestelijk is, zal “een geest van zachtmoedigheid” bezitten. Hij gaat dan niet vanuit de hoogte en veroordelend naar de ander toe. Zachtmoedigheid staat in contrast met de hardheid van de wet.

In de tweede plaats zal “ziende op uzelf” helpen met het bewustzijn dat hij niet beter is dan de ander. Dat staat in contrast met de eigen dunk die wettische mensen van zichzelf hebben. Een wettisch mens is niet in staat met een ander mee te lijden. Hij moet er goed van doordrongen zijn dat hij dan precies hetzelfde of nog iets ergers doet dan zijn broeder heeft gedaan als God hem niet bewaart.

In verband met dit vers trof mij een woord uit het boek Job waarin de goede gezindheid van Elihu tegenover Job merkbaar wordt. Elihu zegt: “Zie, ik ben voor God net als jij; ook ik ben [maar] uit leem gevormd. Zie, laat mijn bedreiging je geen angst aanjagen, en mijn hand zal niet zwaar op je drukken” (Jb 33:6-7). Wanneer je je met iemand wilt bezighouden die in de zonde is gevallen, is het noodzakelijk dat je je tot hem neerbuigt en je met hem en zijn zonde een maakt. Dat is de betekenis van het eten van het zondoffer door de priester die voor iemand anders een zondoffer moet brengen (Lv 6:26). Dat is de weg om die ander tot inkeer te brengen, te herstellen en ervoor te zorgen dat hij zijn door God gegeven plaats weer inneemt.

Gl 6:2. Na deze speciale vorm van last dragen met speciale voorwaarden, roept Gl 6:2 alle gelovigen op tot het dragen van de lasten van elkaar. De lasten die hier bedoeld worden, zijn allerlei vormen van beproevingen en aanvechtingen die het leven zo zwaar kunnen maken. De Heer Jezus was en is de grote Lastdrager. Op Hem mogen we al onze zorgen werpen (1Pt 5:7).

God heeft het in Zijn wijsheid zo geregeld, dat wij daarmee ook elkaar mogen helpen. Op die manier zullen we nog beter de waarde van de gemeenschap die we als broeders en zusters hebben, erkennen en ervaren. De kracht van een plaatselijke gemeente blijkt onder andere uit de mate waarin gelovigen bij machte zijn met elkaars moeiten mee te voelen en die te verlichten.

Door elkaars lasten te dragen vervullen we de wet van Christus. Die wet betekent dat het hele leven van de Heer Jezus op aarde erop gericht was dat Hij de wil van de Vader deed ten gunste van anderen. Paulus zegt hiermee als het ware tegen de Galaten: ‘Als jullie dan per se een wet willen, dan heb je er hier een; ga daar maar mee aan de slag.’ Christus deed nooit iets voor Zichzelf.

Gl 6:3. Dat ligt bij mensen die de wet prediken of willen houden heel anders. Zij menen iets te zijn; ze menen dat ze alles zelf kunnen en hebben geen oog voor de nood van anderen. Zulke mensen zijn in wezen “niets”. Ze zijn blind voor het feit dat in het vlees “geen goed woont” (Rm 7:18). Ze misleiden zichzelf door zich te verbeelden dat ze nog wel tot iets goeds, zoals het houden van de wet, in staat zijn. Zulke mensen meten anderen altijd met zichzelf en komen uit die vergelijking dan goed tevoorschijn.

Gl 6:4-5. Wat we zijn en wat we doen, moeten we niet vergelijken met wat anderen zijn of doen. Je eigen werk, het geheel van wat je voor God doet, heel je houding en al je daden, mag je beproeven in het licht van God. Het is van jou en voor God. Je mag blij zijn met wat je voor Hem mag doen. En aan het einde, voor de rechterstoel van Christus, zul je je alleen voor je eigen werk moeten verantwoorden, je “eigen pak” moeten dragen. Dat laatste houdt in dat je met je eigen pak aan werkzaamheden voor God moet verschijnen.

Gl 6:6. De derde vorm van het dragen van lasten heeft te maken met het ondersteunen van hen die onderwijzen uit het Woord. Let wel, het gaat om hen die onderwijs geven uit het Woord van God en niet om mensen die allerlei eigen ideeën of opvattingen over het Woord ten beste geven. Deze ondersteuning wordt genoemd een ‘mee laten delen van alle goede dingen’.

Dat kan in de eerste plaats in financieel opzicht zijn. Heb jij daar oog voor? Het kan ook een delen zijn in geestelijke zegeningen waardoor een dienaar van het Woord bemoedigd wordt. Heb jij wel eens iets moois van de Heer Jezus of wat je met Hem hebt beleefd aan zo iemand verteld? Je kunt dit ‘meedelen’ verder ook toepassen op allerlei praktische zaken, zoals vervoer en huisvesting.

Lees nog eens Galaten 6:1-6.

Verwerking: Waar zie jij taken tot last dragen? Werk je daar ook aan?