Gen 44:34 | DutKingComments | STEP | In dit gedeelte luisteren we naar een hartroerend pleidooi van Juda. Jozef heeft het doel bereikt. Hij merkt hoe Juda veranderd is. Er is niets meer aanwezig van gevoelloosheid ten aanzien van zijn vader, zoals bij de mededeling van de verwerping van Jozef. Ook spreekt uit zijn pleidooi zijn liefde voor Benjamin, de zoon van de ouderdom van Jakob. Hij heeft geleerd zich in te leven in de gevoelens van zijn vader en van zijn jongste broer. Dit is ook in de onderlinge verhoudingen tussen gelovigen belangrijk. Vooral ook is het belangrijk met betrekking tot de verhouding tussen de Vader en de Zoon, dat we gevoel krijgen voor wat de Vader heeft gevoeld toen Zijn Zoon leed, zowel van de kant van de mensen als van de kant van God. Zijn wij daar ook niet vaak ongevoelig voor? Deze verandering in het hart van Juda heeft alleen God kunnen bewerken. Juda pleit niet om zelf vrij te komen, maar om Benjamin weer terug te krijgen bij zijn vader. Er is ook geen krachtig verweer om de onschuld van Benjamin te bewijzen. Hij zoekt niet naar woorden van rechtvaardiging, maar doet een beroep op het medelijden van Jozef. Juda argumenteert niet om Benjamin vrij te pleiten, maar vraagt om genade ( ) . In de gevoelens van Juda ten aanzien van zijn vader is niets meer aanwezig wat erop wijst dat hij zijn vader wil bedriegen, zoals vroeger naar aanleiding van het gebeuren met Jozef. Juda is de drijvende kracht achter de verwerping van Jozef geweest. Ook zijn persoonlijke leven is verwerpelijk ( ) . Hier beluisteren wij de belijdenis dat God hun misdaad aan het licht heeft gebracht ( ) . Hij beschrijft op een indrukwekkende manier de liefde van Jakob voor Benjamin en hoeveel moeite het heeft gekost Benjamin mee te krijgen. Hij brengt het verdriet tot uiting dat Jakob zal hebben als Benjamin ook niet meer terugkomt – veertien keer noemt hij de naam ‘vader’; twaalf keer spreekt hij over zijn ‘broer’. Ten slotte biedt hij zichzelf aan om in plaats van Benjamin slaaf te zijn. Juda vertegenwoordigt hier het hele volk. Als stam is Juda het meest verantwoordelijk voor de verwerping van de Messias. Zij zijn, als de teruggekeerden uit Babel, in de tijd van het optreden van de Heer Jezus in het land.

Genesis 44:34

Juda pleit voor zijn vader

In dit gedeelte luisteren we naar een hartroerend pleidooi van Juda. Jozef heeft het doel bereikt. Hij merkt hoe Juda veranderd is. Er is niets meer aanwezig van gevoelloosheid ten aanzien van zijn vader, zoals bij de mededeling van de verwerping van Jozef. Ook spreekt uit zijn pleidooi zijn liefde voor Benjamin, de zoon van de ouderdom van Jakob. Hij heeft geleerd zich in te leven in de gevoelens van zijn vader en van zijn jongste broer.

Dit is ook in de onderlinge verhoudingen tussen gelovigen belangrijk. Vooral ook is het belangrijk met betrekking tot de verhouding tussen de Vader en de Zoon, dat we gevoel krijgen voor wat de Vader heeft gevoeld toen Zijn Zoon leed, zowel van de kant van de mensen als van de kant van God. Zijn wij daar ook niet vaak ongevoelig voor?

Deze verandering in het hart van Juda heeft alleen God kunnen bewerken. Juda pleit niet om zelf vrij te komen, maar om Benjamin weer terug te krijgen bij zijn vader. Er is ook geen krachtig verweer om de onschuld van Benjamin te bewijzen. Hij zoekt niet naar woorden van rechtvaardiging, maar doet een beroep op het medelijden van Jozef. Juda argumenteert niet om Benjamin vrij te pleiten, maar vraagt om genade (Jb 9:15).

In de gevoelens van Juda ten aanzien van zijn vader is niets meer aanwezig wat erop wijst dat hij zijn vader wil bedriegen, zoals vroeger naar aanleiding van het gebeuren met Jozef. Juda is de drijvende kracht achter de verwerping van Jozef geweest. Ook zijn persoonlijke leven is verwerpelijk (Gn 38:1-26). Hier beluisteren wij de belijdenis dat God hun misdaad aan het licht heeft gebracht (Gn 44:16).

Hij beschrijft op een indrukwekkende manier de liefde van Jakob voor Benjamin en hoeveel moeite het heeft gekost Benjamin mee te krijgen. Hij brengt het verdriet tot uiting dat Jakob zal hebben als Benjamin ook niet meer terugkomt – veertien keer noemt hij de naam ‘vader’; twaalf keer spreekt hij over zijn ‘broer’. Ten slotte biedt hij zichzelf aan om in plaats van Benjamin slaaf te zijn.

Juda vertegenwoordigt hier het hele volk. Als stam is Juda het meest verantwoordelijk voor de verwerping van de Messias. Zij zijn, als de teruggekeerden uit Babel, in de tijd van het optreden van de Heer Jezus in het land.