Gen 50:20 | DutKingComments | STEP | Als vader Jakob begraven is, worden de broers bang dat Jozef zich alsnog zal wreken om wat zij hem hebben aangedaan. Ze menen dat hij hun goed heeft behandeld ter wille van hun vader. Zeventien jaar lang heeft hij voor hen gezorgd. Nu hun vader er niet meer is, menen ze dat Jozef wel zal veranderen. Hoe slecht kennen ze Jozef! Het is alsof ze zeggen: ‘We weten wat hij voor ons heeft gedaan, maar we weten niet wat hij voor ons voelt.’ Opnieuw blijkt het uitzonderlijke karakter van Jozef. Hij maakt de broers geen verwijt dat ze hem intussen toch wel beter moeten kennen. Hij laat hun de onvoorwaardelijke liefde zien die hij voor hen heeft en stelt hen gerust met woorden van troost. Hij staat niet op de plaats van God. Hij heeft de loop van de gebeurtenissen niet bepaald, dat heeft God gedaan. Als er al sprake van vergelding zou moeten zijn, dan laat hij dat aan God over ( ) . Jozef onderwerpt zich volledig aan de wil van God. Soms zijn wij als de broers van Jozef. We weten dat de Heer Jezus voor ons Gods oordeel op het kruis heeft ondergaan. We weten dat Hij voor ons zorgt, dat hebben we ervaren. Als er echter een probleem in ons leven opduikt, kan ineens blijken hoe weinig we Hem echt vertrouwen. Als er niet direct uitkomst is, menen we dat Hij Zich tegen ons keert. We kunnen veel met de Schrift bezig zijn en veel weten van de Heer, maar als het niet samengaat met een persoonlijke, levendige gemeenschap met Hem Zelf, zullen we net zo reageren als de broers van Jozef. Jozef huilt – voor de zevende keer lezen we dit van hem – als hij hoort wat de broers zeggen. Het is een groot verdriet voor hem om te merken dat zijn liefde op die manier door de broers wordt beantwoord. Hij laat door zijn tranen zien dat hun houding hem pijn doet (vgl. ) . Hun houding verraadt het gebrek aan vertrouwen in hem. Er is nog een les te leren uit het gedrag van de broers. Als in onze omgeving iemand wegvalt, blijkt of ons geloof alleen op de Heer Jezus is gericht of dat wij ons toch te veel aan de ander hebben gehecht in de beleving van ons geloof.

Genesis 50:20

Jozef troost zijn broers

Als vader Jakob begraven is, worden de broers bang dat Jozef zich alsnog zal wreken om wat zij hem hebben aangedaan. Ze menen dat hij hun goed heeft behandeld ter wille van hun vader. Zeventien jaar lang heeft hij voor hen gezorgd. Nu hun vader er niet meer is, menen ze dat Jozef wel zal veranderen. Hoe slecht kennen ze Jozef! Het is alsof ze zeggen: ‘We weten wat hij voor ons heeft gedaan, maar we weten niet wat hij voor ons voelt.’

Opnieuw blijkt het uitzonderlijke karakter van Jozef. Hij maakt de broers geen verwijt dat ze hem intussen toch wel beter moeten kennen. Hij laat hun de onvoorwaardelijke liefde zien die hij voor hen heeft en stelt hen gerust met woorden van troost. Hij staat niet op de plaats van God. Hij heeft de loop van de gebeurtenissen niet bepaald, dat heeft God gedaan. Als er al sprake van vergelding zou moeten zijn, dan laat hij dat aan God over (Rm 12:19). Jozef onderwerpt zich volledig aan de wil van God.

Soms zijn wij als de broers van Jozef. We weten dat de Heer Jezus voor ons Gods oordeel op het kruis heeft ondergaan. We weten dat Hij voor ons zorgt, dat hebben we ervaren. Als er echter een probleem in ons leven opduikt, kan ineens blijken hoe weinig we Hem echt vertrouwen. Als er niet direct uitkomst is, menen we dat Hij Zich tegen ons keert. We kunnen veel met de Schrift bezig zijn en veel weten van de Heer, maar als het niet samengaat met een persoonlijke, levendige gemeenschap met Hem Zelf, zullen we net zo reageren als de broers van Jozef.

Jozef huilt – voor de zevende keer lezen we dit van hem – als hij hoort wat de broers zeggen. Het is een groot verdriet voor hem om te merken dat zijn liefde op die manier door de broers wordt beantwoord. Hij laat door zijn tranen zien dat hun houding hem pijn doet (vgl. Jh 14:9). Hun houding verraadt het gebrek aan vertrouwen in hem.

Er is nog een les te leren uit het gedrag van de broers. Als in onze omgeving iemand wegvalt, blijkt of ons geloof alleen op de Heer Jezus is gericht of dat wij ons toch te veel aan de ander hebben gehecht in de beleving van ons geloof.