Isa 17:10 | DutKingComments | STEP | In deze verzen zien we, dat terwijl er voor een overblijfsel hoop is, het oordeel over de afvallige massa zal komen omdat zij de God van hun heil of behoudenis vergeten zijn. Hun sterke steden, die zij als een burcht zien en waarin zij zich veilig wanen, zullen hen niet tegen de vijand kunnen beschermen ( ) . De steden zullen door de koning van het noorden overmeesterd en de inwoners verdreven worden. De steden zullen verlaten zijn en tot een woestenij worden. Ze hebben “uitheemse stekjes” – vrij vertaald: ‘geïmporteerde stekjes’ – geplant ( ) . Dat kan in letterlijke zin slaan op het overbrengen van bijvoorbeeld wijnstokken uit een ander land. In geestelijk opzicht betekent het dat ze normen en waarden van heidenvolken hebben overgenomen en vertrouwen in hen stellen. Voor hun welvaart hebben ze methoden (altaren) overgenomen van de omringende volken en vertrouwen in hun macht, terwijl ze aan God voorbijgegaan zijn. Als God wordt vergeten, is het gevolg dorheid en vruchteloosheid. Wie op een menselijke rots vertrouwt en God als zijn “sterke Rots” vergeet, komt bedrogen uit. Maar “wie op de HEERE vertrouwen, zijn als de berg Sion, [die] niet wankelt” ( ) . Hetzelfde geldt voor de resultaten van ons werk. Er mag nog zoveel activiteit zijn, er zal geen blijvende vrucht zijn als we vergeten dat we voor alle goeds van Hem afhankelijk zijn. Als we de Bron van onze kracht, de “sterke Rots” , uit het oog verliezen, brengen we “ziekte en niet te bestrijden leed” over onszelf ( ) . In het “niet te bestrijden leed” kunnen we de wroeging zien dat we Hem niet bij onze plannen hebben betrokken, terwijl we goed wisten bij Wie we moesten zijn. Het is de spijt achteraf van een onomkeerbare beslissing. In de toekomst zal God hen moeten oordelen. Dat zal gebeuren door deze “dag van ziekte en niet te bestrijden leed” over Zijn volk te brengen, wat gebeurt als de vijandige koning van het noorden als een dijkdoorbraak Israël binnenstroomt. Dat zien we in de volgende verzen.

Isaiah 17:10

Oordeel over de massa

In deze verzen zien we, dat terwijl er voor een overblijfsel hoop is, het oordeel over de afvallige massa zal komen omdat zij de God van hun heil of behoudenis vergeten zijn. Hun sterke steden, die zij als een burcht zien en waarin zij zich veilig wanen, zullen hen niet tegen de vijand kunnen beschermen (Js 17:9). De steden zullen door de koning van het noorden overmeesterd en de inwoners verdreven worden. De steden zullen verlaten zijn en tot een woestenij worden.

Ze hebben “uitheemse stekjes” – vrij vertaald: ‘geïmporteerde stekjes’ – geplant (Js 17:10). Dat kan in letterlijke zin slaan op het overbrengen van bijvoorbeeld wijnstokken uit een ander land. In geestelijk opzicht betekent het dat ze normen en waarden van heidenvolken hebben overgenomen en vertrouwen in hen stellen. Voor hun welvaart hebben ze methoden (altaren) overgenomen van de omringende volken en vertrouwen in hun macht, terwijl ze aan God voorbijgegaan zijn. Als God wordt vergeten, is het gevolg dorheid en vruchteloosheid. Wie op een menselijke rots vertrouwt en God als zijn “sterke Rots” vergeet, komt bedrogen uit. Maar “wie op de HEERE vertrouwen, zijn als de berg Sion, [die] niet wankelt” (Ps 125:1).

Hetzelfde geldt voor de resultaten van ons werk. Er mag nog zoveel activiteit zijn, er zal geen blijvende vrucht zijn als we vergeten dat we voor alle goeds van Hem afhankelijk zijn. Als we de Bron van onze kracht, de “sterke Rots”, uit het oog verliezen, brengen we “ziekte en niet te bestrijden leed” over onszelf (Js 17:11). In het “niet te bestrijden leed” kunnen we de wroeging zien dat we Hem niet bij onze plannen hebben betrokken, terwijl we goed wisten bij Wie we moesten zijn. Het is de spijt achteraf van een onomkeerbare beslissing.

In de toekomst zal God hen moeten oordelen. Dat zal gebeuren door deze “dag van ziekte en niet te bestrijden leed” over Zijn volk te brengen, wat gebeurt als de vijandige koning van het noorden als een dijkdoorbraak Israël binnenstroomt. Dat zien we in de volgende verzen.