Job 18:18

Wortel en tak vergaan

In deze verzen beschrijft Bildad de omverwerping van de familie van de boosdoener. Hij vergelijkt hem met een boom met wortels en twijgen (Jb 18:16; vgl. Ps 37:35-36). Job is een boom die geen mogelijkheid tot groei heeft – zijn wortels verdorren – en waarvan wordt afgesneden wat eruit is voortgekomen. De wortels en twijgen wijzen op de welvaart, het geluk en de kinderen van de goddeloze. Dat zal allemaal vergaan, van top tot teen.

Niemand zal nog aan de boosdoener denken (Jb 18:17). Iedereen is blij van hem af te zijn en wil hem zo snel mogelijk vergeten. Voor mensen die veel goeds voor de samenleving hebben gedaan, wordt nog wel eens een gedenkteken opgericht. Dat zal voor Job niet zo zijn. Zijn naam zal nooit meer worden genoemd. Hoezeer Bildad zich hierin vergist heeft, is ons wel duidelijk. De naam van Job leeft voort en is een van de bekendste namen uit de oudheid.

Vanaf Jb 18:18 gaat het niet meer om de familie en de attributen van de goddeloze, maar om de goddeloze zelf. Bildad voorspelt dat men de goddeloze, en hij bedoelt duidelijk Job, zal wegstoten van het licht in de duisternis (Jb 18:18). Niemand wil iets met hem te maken hebben. Hij wordt zelfs van de wereld verjaagd. Niemand gunt hem daarop nog een plek. Dat wil zeggen dat men hem in de duisternis van de dood jaagt.

Daarop sluit de zinspeling van Bildad aan die hij opnieuw doet op de dood van Jobs kinderen (Jb 18:19; Jb 8:4). Job zal kinderloos zijn en daardoor geen erfgenaam of opvolger hebben. Zijn woning zal leeg zijn, want iedereen is gestorven. Wij kunnen ons nauwelijks voorstellen hoe groot de tragedie voor een man in die dagen was om geen erfgenaam te hebben. Daardoor ontgaat ons waarschijnlijk ook dat die opmerking Job door merg en been moet zijn gegaan en hem diep door zijn ziel moet hebben gesneden.

De dag van Jobs ondergang zal grote beroering veroorzaken bij allen die na hem komen, dat zijn de komende generaties, en ook bij de ouderen, zijn tijdgenoten (Jb 18:20). Zij zullen zich ontzet en verschrikt afvragen hoe een zo voorspoedig en welvarend man tot een dergelijke extreme armoede kon vervallen.