Jos 5:1 | DutKingComments | STEP | Nu het volk in het beloofde land is gekomen, is de eerste opdracht die Jozua voor hen krijgt dat hij hen moet besnijden. De besnijdenis spreekt van het oordeel over het vlees ( ) . Voor ons betekent dit dat wij de dood op ons eigen vlees moeten toepassen, dat wil zeggen dat wij er ons dood voor moeten houden ( ) . Op die manier wordt de smaad van Egypte – een beeld van de wereld waar het vlees zijn voedsel vindt – weggedaan. De kracht om te overwinnen is te vinden in het voedsel van het land. Nadat ze het Pascha hebben gevierd, eten ze daarvan. Dit voedsel stelt de Heer Jezus voor. Door Hem te zien in de heerlijkheid worden we naar Zijn beeld veranderd: “Wij allen nu, die met onbedekt gezicht de heerlijkheid van [de] Heer aanschouwen, worden naar hetzelfde beeld veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid, als door [de] Heer, [de] Geest” ( ) . Daardoor ontvangen we kracht voor de strijd. De Heer Jezus is niet alleen het voedsel, Hij is ook de Bevelhebber of Aanvoerder in de strijd. Tegenover Hem past ons de eerbied die Jozua betoont ( ) . In dit hoofdstuk zien we vier belangrijke gebeurtenissen als voorbereiding op de verovering van het land: 1. de besnijdenis als beeld van het oordeel over het vlees ( ) . 2. het vieren van het Pascha als beeld van de verlossing door het Lam van God ( ) . 3. zich voeden met het geroosterde koren als beeld van het zich voeden met een hemelse Christus ( ) . 4. zich scharen achter de “Bevelhebber van het leger van de HEERE” als beeld van het zich plaatsen onder het gezag van Christus ( ) . De volken van het land zijn onder de indruk van wat er bij en met de Jordaan is gebeurd. Bij Gods volk en bij mensen als Rachab bewerkt Gods macht eerbiedige vrees. Bij de heidenen bewerkt Gods macht ook vrees. Dat is echter geen eerbiedige vrees, maar een haatdragende siddering. Het bewerkt geen innerlijke omkeer en overgave, maar verzet. Wat God heeft gedaan, ontneemt de volken de moed om Gods volk aan te vallen. Ze trekken zich terug in hun versterkte steden om weerstand te bieden.

Joshua 5:1

Inleiding

Nu het volk in het beloofde land is gekomen, is de eerste opdracht die Jozua voor hen krijgt dat hij hen moet besnijden. De besnijdenis spreekt van het oordeel over het vlees (Ko 2:11). Voor ons betekent dit dat wij de dood op ons eigen vlees moeten toepassen, dat wil zeggen dat wij er ons dood voor moeten houden (Rm 6:11). Op die manier wordt de smaad van Egypte – een beeld van de wereld waar het vlees zijn voedsel vindt – weggedaan.

De kracht om te overwinnen is te vinden in het voedsel van het land. Nadat ze het Pascha hebben gevierd, eten ze daarvan. Dit voedsel stelt de Heer Jezus voor. Door Hem te zien in de heerlijkheid worden we naar Zijn beeld veranderd: “Wij allen nu, die met onbedekt gezicht de heerlijkheid van [de] Heer aanschouwen, worden naar hetzelfde beeld veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid, als door [de] Heer, [de] Geest” (2Ko 3:18). Daardoor ontvangen we kracht voor de strijd.

De Heer Jezus is niet alleen het voedsel, Hij is ook de Bevelhebber of Aanvoerder in de strijd. Tegenover Hem past ons de eerbied die Jozua betoont (Jz 5:14-15).

In dit hoofdstuk zien we vier belangrijke gebeurtenissen als voorbereiding op de verovering van het land:

1. de besnijdenis als beeld van het oordeel over het vlees (Jz 5:2-9).

2. het vieren van het Pascha als beeld van de verlossing door het Lam van God (Jz 5:10).

3. zich voeden met het geroosterde koren als beeld van het zich voeden met een hemelse Christus (Jz 5:11-12).

4. zich scharen achter de “Bevelhebber van het leger van de HEERE” als beeld van het zich plaatsen onder het gezag van Christus (Jz 5:13-15).

De angst van de koningen

De volken van het land zijn onder de indruk van wat er bij en met de Jordaan is gebeurd. Bij Gods volk en bij mensen als Rachab bewerkt Gods macht eerbiedige vrees. Bij de heidenen bewerkt Gods macht ook vrees. Dat is echter geen eerbiedige vrees, maar een haatdragende siddering. Het bewerkt geen innerlijke omkeer en overgave, maar verzet. Wat God heeft gedaan, ontneemt de volken de moed om Gods volk aan te vallen. Ze trekken zich terug in hun versterkte steden om weerstand te bieden.