Judg 11:13-23 | DutKingComments | STEP | Jefta begint zijn ontmoeting met de koning van Ammon met het trekken van een duidelijke scheidslijn tussen Israël en zijn vijanden. Dat kan onverdraagzaam lijken, maar het is de enig juiste manier om met de vijand om te gaan. Ammon betekent in geestelijke zin: dwaling over wat God heeft gezegd. Enige vorm van compromis is hier volledig misplaatst. Daarom kan er nooit op vriendschappelijke basis worden omgegaan met moderne theologen die het menselijk verstand als basis nemen om het gezag van de Bijbel te beoordelen. Zulke mensen moet worden duidelijk gemaakt dat zij geen deel hebben aan de relatie die er bestaat tussen God en Zijn volk. Hoe vriendelijk zulke mensen ook kunnen overkomen, in wezen zijn zij vijanden van het volk van God. Onwetendheid kunnen we verdragen, vijandschap niet. De reactie laat niet lang op zich wachten. De koning van Ammon bekrachtigt zijn aanspraak op het land door te wijzen op de geschiedenis. Hij maakt er nog een aardig gebaar bij: ze kunnen het land goedschiks teruggeven, dan hoeft Israël niet bang te zijn dat hij geweld zal gebruiken. Het klinkt zo aannemelijk. Als Jefta de geschiedenis van Gods volk niet had gekend, zou hij waarschijnlijk voor de argumenten bezweken zijn. Zo vergaat het velen vandaag. Ze vallen ten prooi aan het fraaie gepraat van moderne theologen omdat zij zelf niet in de Bijbel lezen. Ze kennen het Woord van God niet en worden “heen en weer bewogen en rondgedreven door elke wind van leer, door de bedriegerij van mensen, door [hun] sluwheid om door listen te doen dwalen” ( ) .

Judges 11:13-23

Het eerste contact met de vijand

Jefta begint zijn ontmoeting met de koning van Ammon met het trekken van een duidelijke scheidslijn tussen Israël en zijn vijanden. Dat kan onverdraagzaam lijken, maar het is de enig juiste manier om met de vijand om te gaan. Ammon betekent in geestelijke zin: dwaling over wat God heeft gezegd. Enige vorm van compromis is hier volledig misplaatst.

Daarom kan er nooit op vriendschappelijke basis worden omgegaan met moderne theologen die het menselijk verstand als basis nemen om het gezag van de Bijbel te beoordelen. Zulke mensen moet worden duidelijk gemaakt dat zij geen deel hebben aan de relatie die er bestaat tussen God en Zijn volk. Hoe vriendelijk zulke mensen ook kunnen overkomen, in wezen zijn zij vijanden van het volk van God. Onwetendheid kunnen we verdragen, vijandschap niet.

De reactie laat niet lang op zich wachten. De koning van Ammon bekrachtigt zijn aanspraak op het land door te wijzen op de geschiedenis. Hij maakt er nog een aardig gebaar bij: ze kunnen het land goedschiks teruggeven, dan hoeft Israël niet bang te zijn dat hij geweld zal gebruiken. Het klinkt zo aannemelijk.

Als Jefta de geschiedenis van Gods volk niet had gekend, zou hij waarschijnlijk voor de argumenten bezweken zijn. Zo vergaat het velen vandaag. Ze vallen ten prooi aan het fraaie gepraat van moderne theologen omdat zij zelf niet in de Bijbel lezen. Ze kennen het Woord van God niet en worden “heen en weer bewogen en rondgedreven door elke wind van leer, door de bedriegerij van mensen, door [hun] sluwheid om door listen te doen dwalen” (Ef 4:14).

Het tweede gesprek

Jefta kent de geschiedenis van Gods volk uitstekend. Hij is goed op de hoogte van Gods handelen met hen in het verleden. Hij gaat terug naar de oorsprong, naar, zoals de apostel Johannes het zegt, “wat van het begin af” is (1Jh 1:1 ; 1Jh 2:13 ; 14 ; 24). Johannes schrijft met het oog op bepaalde dwaalleringen die de waarheid over Christus – dat Hij waarachtig God en waarachtig Mens in één Persoon is – ondermijnen. Dan kun je niet beter doen, dan teruggaan naar wat in het begin door God is meegedeeld. Wat ons vanaf het begin door God is toevertrouwd, moeten we bewaren en verdedigen. Dan moeten we die woorden wel kennen. De beste manier om een conflict met ‘Ammon’ op te lossen is een hoofdstuk uit de Bijbel voor te lezen.

Bij alles wat Jefta van Israëls geschiedenis naar voren brengt, zien we onderworpenheid aan wat God heeft gezegd. Hij verhaalt de geschiedenis zoals die in werkelijkheid heeft plaatsgevonden en zoals God die heeft laten neerschrijven. Hij kent zijn ‘Bijbel’ goed en weet wat er in Numeri 21 en Deuteronomium 2 staat, waar beschreven wordt dat Israël dit gebied heeft veroverd op de Amorieten en niet op de Ammonieten (Nm 21:21-25; Dt 2:24 ; 33 ; Dt 3:1-10). De Amorieten en de Ammonieten zijn twee verschillende volken al lijken de namen nog zoveel op elkaar. God heeft Israël verboden door het gebied van de Ammonieten te trekken en daaraan hebben de Israëlieten zich gehouden (Dt 2:37).

De conclusie van Jefta is helder. De HEERE, de God van Israël, heeft Zijn volk het land gegeven en zij hebben het in bezit genomen (Ri 11:23). Hetzelfde geldt voor ons. Ook wij mogen en moeten in bezit nemen wat God ons aan geestelijke zegeningen in de hemelse gewesten gegeven heeft en ons die niet laten ontroven. Jefta daagt de koning van Ammon uit in bezit te gaan nemen wat hun god hun geeft en maakt het geschil zo tot een strijd tussen God en de afgoden.

Het laatste argument dat hij gebruikt, is gebaseerd op het aantal jaren dat Israël in het betwiste gebied heeft gewoond. Balak, de koning van Moab, heeft geprobeerd zich van Israël te ontdoen door Bileam te huren en door middel van hem het volk van God te vervloeken (Nm 22:1-7). Die poging is mislukt en in de driehonderd jaar die daarna zijn verstreken, is er nooit enige poging gedaan om de door Israël op de Amorieten veroverde steden te bevrijden. Het recht van Israël op die steden is al die tijd onbetwist gebleven. En zouden ze dit gebied dan nu moeten opgeven? Geen sprake van!