Judg 8:35 | DutKingComments | STEP | Het einde van Gideon is een getuigenis van de Geest over wie hij voor God is geweest. Van hem, en verder alleen nog van Simson, wordt in dit boek gezegd dat hij “werd begraven in het graf van zijn vader” . Verder wordt van hem vermeld dat hij “in goede ouderdom” stierf. Dit wordt in het Oude Testament ook nog gezegd van Abraham ( ) en van David ( ) . Helaas volgen de Israëlieten niet het goede dat in Gideons leven te zien is geweest, maar het verkeerde dat ook in zijn leven aanwezig is geweest. Door het maken van de efod heeft hij het volk teruggebracht op het pad van de afgoderij. Hierdoor heeft hij zijn eigen werk ( ) te gronde gericht en heeft hij de kiem gelegd voor een hernieuwd afwijken van het volk van de HEERE. De Israëlieten gaan “als in hoererij achter de Baäls aan”. Ruim veertig jaar nadat Gideon het altaar van de Baäl heeft afgebroken, kiezen de Israëlieten Baäl-Berith als hun god. Baäl-Berith betekent ‘heer van het verbond’. De aanbidding van de Baäl is een teken van een verbond met de Kanaänieten, iets wat God zo uitdrukkelijk heeft verboden. God wordt vergeten en ook wordt niet gedacht aan het goede dat Gideon voor het volk heeft gedaan. Ondanks het feit dat Gideon heeft meegewerkt aan deze ontwikkeling, stelt God de Israëlieten zelf verantwoordelijk voor hun gedrag. Hij verwijt hen dat ze ondankbaar zijn voor wat Gideon heeft gedaan. Ondankbaarheid is ook een kenmerk van onze dagen. Hoe gaan wij om met broeders die ons hebben gediend en die door het prediken van Gods Woord de Heer Jezus groter voor ons hebben gemaakt, zodat wij Hem meer zijn gaan aanbidden? Bovendien is door hun dienst ons verlangen toegenomen om Gods Woord te gehoorzamen, zodat wij Hem met meer toewijding zijn gaan dienen. We moeten dankbaar zijn voor mensen die door hun prediking en leven Christus dichter bij ons hebben gebracht en ons dichter bij Christus hebben gebracht. Over zulke mensen lezen we bijvoorbeeld in Romeinen 16 en in Hebreeën 13 ( ; ) .

Judges 8:35

Gideons einde en daarna

Het einde van Gideon is een getuigenis van de Geest over wie hij voor God is geweest. Van hem, en verder alleen nog van Simson, wordt in dit boek gezegd dat hij “werd begraven in het graf van zijn vader”. Verder wordt van hem vermeld dat hij “in goede ouderdom” stierf. Dit wordt in het Oude Testament ook nog gezegd van Abraham (Gn 15:15 ; Gn 25:8) en van David (1Kr 29:28).

Helaas volgen de Israëlieten niet het goede dat in Gideons leven te zien is geweest, maar het verkeerde dat ook in zijn leven aanwezig is geweest. Door het maken van de efod heeft hij het volk teruggebracht op het pad van de afgoderij. Hierdoor heeft hij zijn eigen werk (Ri 6:25-27) te gronde gericht en heeft hij de kiem gelegd voor een hernieuwd afwijken van het volk van de HEERE.

De Israëlieten gaan “als in hoererij achter de Baäls aan”. Ruim veertig jaar nadat Gideon het altaar van de Baäl heeft afgebroken, kiezen de Israëlieten Baäl-Berith als hun god. Baäl-Berith betekent ‘heer van het verbond’. De aanbidding van de Baäl is een teken van een verbond met de Kanaänieten, iets wat God zo uitdrukkelijk heeft verboden. God wordt vergeten en ook wordt niet gedacht aan het goede dat Gideon voor het volk heeft gedaan.

Ondanks het feit dat Gideon heeft meegewerkt aan deze ontwikkeling, stelt God de Israëlieten zelf verantwoordelijk voor hun gedrag. Hij verwijt hen dat ze ondankbaar zijn voor wat Gideon heeft gedaan.

Ondankbaarheid is ook een kenmerk van onze dagen. Hoe gaan wij om met broeders die ons hebben gediend en die door het prediken van Gods Woord de Heer Jezus groter voor ons hebben gemaakt, zodat wij Hem meer zijn gaan aanbidden? Bovendien is door hun dienst ons verlangen toegenomen om Gods Woord te gehoorzamen, zodat wij Hem met meer toewijding zijn gaan dienen. We moeten dankbaar zijn voor mensen die door hun prediking en leven Christus dichter bij ons hebben gebracht en ons dichter bij Christus hebben gebracht. Over zulke mensen lezen we bijvoorbeeld in Romeinen 16 en in Hebreeën 13 (Rm 16:3-4; Hb 13:7 ; 17).