Lev 18:4 | DutKingComments | STEP | In dit hoofdstuk lezen we veel wat we ook in Leviticus 20 lezen. Het onderscheid is dat in dit hoofdstuk God als de ‘HEERE’ op de voorgrond staat, terwijl in Leviticus 20 de nadruk ligt op Gods heiligheid. Daar vinden we de straffen voorgesteld op de zonden die hier noodgedwongen ruime aandacht krijgen. God plaatst Zichzelf elke keer voor de aandacht van het volk als de HEERE, de God van het verbond met Zijn volk. Daarmee wil Hij bewerken dat ze Zijn kenmerken aannemen en niet die van de volken om hen heen. Er is een speciale waarschuwing voor de invloed van Egypte en Kanaän. Na de wetten met het oog op hun offerdienst, de zogenaamde ceremoniële wetten, geeft God nu enkele zedelijke wetten met het oog op hun seksuele omgang. Egypte stelt de wereld zonder God voor. In Egypte is veel menselijke wijsheid ( ) . Voor de christen komt het gevaar van Egypte in de brief aan de Kolossenzen aan de orde. Daarin wordt ook gewaarschuwd tegen een wijsheid die mensen tot zijn prooi maakt ( ) . De Kolossenzen lopen gevaar hun geloof te vermengen met de wijsheid van de wereld. Paulus wijst hen erop dat in Christus “al de schatten van de wijsheid en kennis verborgen zijn” ( ) . Kanaän is het land van de zegeningen dat God Zijn volk heeft gegeven. Het grote gevaar daar is niet zozeer wijsheid, cultuur en wetenschap, maar de grote verdorvenheid die er heerst. De christen is gezet in de hemelse gewesten, waarvan Kanaän een beeld is. Maar dat betekent niet dat er geen gevaren zijn. Juist in de brief aan de Efeziërs , waar de zegeningen van de christen worden beschreven, wordt krachtig gewaarschuwd voor elke vorm van verdorvenheid ( ) . Daaraan toegeven heeft tot gevolg dat we de zegeningen kwijtraken. De christen is een nieuwe schepping, hij is “overeenkomstig God geschapen” ( ) . Hij heeft Christus ontvangen ( ) en geleerd ( ) . Het gevaar is dat wij ons aanpassen aan de wereld om ons heen in haar karakter van Egypte of in haar karakter van Kanaän. Dan vertonen we niet meer de nieuwe, maar de oude mens. Het grote contrast dat we hier zien, is het contrast tussen de verordeningen en de bepalingen van de wereld in zijn verschillende vormen en de verordeningen en de bepalingen van God. Het volgen van het eerste betekent de dood, het in acht nemen van het tweede houdt leven in.

Leviticus 18:4

Inleiding

In dit hoofdstuk lezen we veel wat we ook in Leviticus 20 lezen. Het onderscheid is dat in dit hoofdstuk God als de ‘HEERE’ op de voorgrond staat, terwijl in Leviticus 20 de nadruk ligt op Gods heiligheid. Daar vinden we de straffen voorgesteld op de zonden die hier noodgedwongen ruime aandacht krijgen.

Niet doen als Egypte of Kanaän

God plaatst Zichzelf elke keer voor de aandacht van het volk als de HEERE, de God van het verbond met Zijn volk. Daarmee wil Hij bewerken dat ze Zijn kenmerken aannemen en niet die van de volken om hen heen. Er is een speciale waarschuwing voor de invloed van Egypte en Kanaän. Na de wetten met het oog op hun offerdienst, de zogenaamde ceremoniële wetten, geeft God nu enkele zedelijke wetten met het oog op hun seksuele omgang.

Egypte stelt de wereld zonder God voor. In Egypte is veel menselijke wijsheid (Hd 7:22). Voor de christen komt het gevaar van Egypte in de brief aan de Kolossenzen aan de orde. Daarin wordt ook gewaarschuwd tegen een wijsheid die mensen tot zijn prooi maakt (Ko 2:8). De Kolossenzen lopen gevaar hun geloof te vermengen met de wijsheid van de wereld. Paulus wijst hen erop dat in Christus “al de schatten van de wijsheid en kennis verborgen zijn” (Ko 2:3).

Kanaän is het land van de zegeningen dat God Zijn volk heeft gegeven. Het grote gevaar daar is niet zozeer wijsheid, cultuur en wetenschap, maar de grote verdorvenheid die er heerst. De christen is gezet in de hemelse gewesten, waarvan Kanaän een beeld is. Maar dat betekent niet dat er geen gevaren zijn. Juist in de brief aan de Efeziërs, waar de zegeningen van de christen worden beschreven, wordt krachtig gewaarschuwd voor elke vorm van verdorvenheid (Ef 4:17-19). Daaraan toegeven heeft tot gevolg dat we de zegeningen kwijtraken.

De christen is een nieuwe schepping, hij is “overeenkomstig God geschapen” (Ef 4:24). Hij heeft Christus ontvangen (Ko 2:6) en geleerd (Ef 4:20). Het gevaar is dat wij ons aanpassen aan de wereld om ons heen in haar karakter van Egypte of in haar karakter van Kanaän. Dan vertonen we niet meer de nieuwe, maar de oude mens.

Het grote contrast dat we hier zien, is het contrast tussen de verordeningen en de bepalingen van de wereld in zijn verschillende vormen en de verordeningen en de bepalingen van God. Het volgen van het eerste betekent de dood, het in acht nemen van het tweede houdt leven in.