Lev 5:14-19 | DutKingComments | STEP | Het schuldoffer voorziet in twee vormen van schuld, want schuld kan op twee manieren ontstaan: schuld tegenover God ( ) en schuld tegenover de naaste ( ) . Schuld tegenover God kan ook op twee manieren ontstaan: door Hem iets te onthouden wat Hem toekomt ( ) en door iets te doen wat Hij verboden heeft ( ) . Bij het ontrouw worden tegen “de heilige dingen van de HEERE” kunnen we denken aan het wegnemen van iets wat voor Hem afgezonderd is – ‘heiligen’ betekent ‘afzonderen voor’. Het kan iets zijn wat Hij voor Zichzelf heeft afgezonderd, het kan ook iets zijn wat wij voor Hem hebben afgezonderd. Wij zijn “voor een prijs gekocht” ( ) en wij zijn “voor God gekocht” ( ) . We behoren God toe. Hij heeft recht op onze offers van lof en dank en op onze stoffelijke offers ( ) , ja, op ons hele leven ( ) . Als we Hem onze dank, onze gaven, ons leven onthouden, zijn we schuldig. We kunnen bijvoorbeeld in de samenkomsten zijn en meezingen, zonder Hem werkelijk te danken vanuit ons hart. We kunnen ons geld uitgeven alleen maar voor ons eigen plezier. We kunnen onze tijd besteden aan waardeloze zaken. In al die aspecten, die allemaal aan de HEERE geheiligd behoren te zijn, kunnen we ontrouw worden. Er wordt aangenomen dat het “zonder opzet” gebeurt. Toch kunnen we schuldig worden als we niet in de gaten houden dat alles van de Heer is. Als we ons dat bewust worden, moet er een schuldoffer worden gebracht en nog twintig procent daarbij. Het voorgeschreven dier als schuldoffer is een ram. Over een ander soort offer wordt niet gesproken. Dat geeft aan dat dit offer voor ieder gelijk is. De ram is het dier dat spreekt van de toewijding van de Heer Jezus. De Heer Jezus heeft altijd volmaakt alles aan God geheiligd. Alles in Hem is voor God. Zijn toewijding is tot in de dood geweest. Die dood is nodig geweest, ook voor mijn gebrek aan heiliging van alles waar God recht op heeft. Ik moet me dat weer realiseren. Ik moet me weer aan Hem toewijden en dat met nog meer toewijding, twintig procent erbij. De waarde waarvan sprake is, wordt door Mozes bepaald. De HEERE spreekt hem aan. Mozes is het beeld van de Heer Jezus als de grote Leraar, Die het Woord van God met gezag spreekt, de grote Profeet, Die het Woord van God toepast op hart en geweten. Het schatten naar de waarde in zilveren sikkels verwijst naar de prijs die de Heer Jezus heeft betaald aan het kruis. Het doet denken aan Zijn bloed. De schatting gebeurt naar de heilige sikkel. Dat brengt ons in verbinding met het heiligdom, de plaats waar God woont. Niet wij bepalen de waarde van het schuldoffer. Dat doet de Heer Jezus, in het heiligdom, voor God. De schuld moet niet alleen worden beleden, maar ook worden terugbetaald, met een extra bedrag van een vijfde deel. Als wij onze schuld voor God belijden en ons opnieuw aan Hem toewijden, zullen we dat met grotere ijver doen dan daarvoor. Dat komt, omdat we weer iets meer van de genade van God en van het werk van de Heer Jezus hebben leren kennen. Petrus is daarvan een voorbeeld. Hij heeft de Heer tot drie keer toe verloochend. Na zijn belijdenis en herstel wijdt hij zich, in het besef van de genade die hem is bewezen, vol ijver aan het werk dat de Heer hem heeft opgedragen ( ) .

Leviticus 5:14-19

Zonde tegen de heilige dingen

Het schuldoffer voorziet in twee vormen van schuld, want schuld kan op twee manieren ontstaan: schuld tegenover God (Lv 5:14-19) en schuld tegenover de naaste (Lv 6:1-7). Schuld tegenover God kan ook op twee manieren ontstaan: door Hem iets te onthouden wat Hem toekomt (Lv 5:15-16) en door iets te doen wat Hij verboden heeft (Lv 5:17-19).

Bij het ontrouw worden tegen “de heilige dingen van de HEERE” kunnen we denken aan het wegnemen van iets wat voor Hem afgezonderd is – ‘heiligen’ betekent ‘afzonderen voor’. Het kan iets zijn wat Hij voor Zichzelf heeft afgezonderd, het kan ook iets zijn wat wij voor Hem hebben afgezonderd. Wij zijn “voor een prijs gekocht” (1Ko 6:20) en wij zijn “voor God gekocht” (Op 5:9). We behoren God toe. Hij heeft recht op onze offers van lof en dank en op onze stoffelijke offers (Hb 13:15-16), ja, op ons hele leven (Rm 12:1).

Als we Hem onze dank, onze gaven, ons leven onthouden, zijn we schuldig. We kunnen bijvoorbeeld in de samenkomsten zijn en meezingen, zonder Hem werkelijk te danken vanuit ons hart. We kunnen ons geld uitgeven alleen maar voor ons eigen plezier. We kunnen onze tijd besteden aan waardeloze zaken. In al die aspecten, die allemaal aan de HEERE geheiligd behoren te zijn, kunnen we ontrouw worden.

Er wordt aangenomen dat het “zonder opzet” gebeurt. Toch kunnen we schuldig worden als we niet in de gaten houden dat alles van de Heer is. Als we ons dat bewust worden, moet er een schuldoffer worden gebracht en nog twintig procent daarbij. Het voorgeschreven dier als schuldoffer is een ram. Over een ander soort offer wordt niet gesproken. Dat geeft aan dat dit offer voor ieder gelijk is.

De ram is het dier dat spreekt van de toewijding van de Heer Jezus. De Heer Jezus heeft altijd volmaakt alles aan God geheiligd. Alles in Hem is voor God. Zijn toewijding is tot in de dood geweest. Die dood is nodig geweest, ook voor mijn gebrek aan heiliging van alles waar God recht op heeft. Ik moet me dat weer realiseren. Ik moet me weer aan Hem toewijden en dat met nog meer toewijding, twintig procent erbij.

De waarde waarvan sprake is, wordt door Mozes bepaald. De HEERE spreekt hem aan. Mozes is het beeld van de Heer Jezus als de grote Leraar, Die het Woord van God met gezag spreekt, de grote Profeet, Die het Woord van God toepast op hart en geweten. Het schatten naar de waarde in zilveren sikkels verwijst naar de prijs die de Heer Jezus heeft betaald aan het kruis. Het doet denken aan Zijn bloed. De schatting gebeurt naar de heilige sikkel. Dat brengt ons in verbinding met het heiligdom, de plaats waar God woont. Niet wij bepalen de waarde van het schuldoffer. Dat doet de Heer Jezus, in het heiligdom, voor God.

De schuld moet niet alleen worden beleden, maar ook worden terugbetaald, met een extra bedrag van een vijfde deel. Als wij onze schuld voor God belijden en ons opnieuw aan Hem toewijden, zullen we dat met grotere ijver doen dan daarvoor. Dat komt, omdat we weer iets meer van de genade van God en van het werk van de Heer Jezus hebben leren kennen. Petrus is daarvan een voorbeeld. Hij heeft de Heer tot drie keer toe verloochend. Na zijn belijdenis en herstel wijdt hij zich, in het besef van de genade die hem is bewezen, vol ijver aan het werk dat de Heer hem heeft opgedragen (2Pt 1:12-15).

Overtreding van een gebod

Voor het overtreden van een gebod van de HEERE mag niet als excuus worden aangevoerd dat we onbekend zijn met dat gebod. Het is ermee als met het gezegde: iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen. Wetten worden altijd gepubliceerd. Op overtreding ervan staat een sanctie. Wat in de rechtspraak van een volk vanzelfsprekend is, lijkt ten opzichte van God niet te gelden. Althans, zo gedragen wij ons wel eens.

Zelfs al zijn we pas bekeerd, dan hebben we de Heilige Geest in ons wonen, door Wie wij alle dingen weten (1Jh 2:20 ; 27). We zijn dan ook niet te verontschuldigen als we iets doen wat de Heer verboden heeft. Wat Hij van ons wil, is altijd te controleren aan de hand van Zijn Woord. Nooit zal Hij iets van ons vragen dat in strijd is met Zijn Woord.