Luk 2:27-30 | DutKingComments | STEP | Nadat aan de Heer Jezus is gedaan wat volgens de wet moest gebeuren, wordt met de woorden “en zie” onze blik gericht op een man in Jeruzalem. Hij is een van de vele mannen in Jeruzalem, maar hij is een man met bijzondere kenmerken. Zijn naam is “Simeon” , dat betekent ‘horen’. Hij heeft leren luisteren naar de stem van God. Dat is ook in zijn leven te zien. Hij is “rechtvaardig” voor andere mensen en vreest God. Hij leeft met het oog op de eer van God. Daardoor heeft hij ook liefde voor Gods volk dat er zo ellendig aan toe is. Hij is ook een man met toekomstverwachting. Hij ziet uit naar “[de] vertroosting van Israël” , waarvan hij weet dat die zal komen. Dat weet hij uit de Schriften. Met zo iemand verbindt de Heilige Geest Zich graag. In Simeon zien we het Godvrezend overblijfsel dat de Heer Jezus als de Komende erkent naar wat de Geest in hen werkt. Tot het overblijfsel behoren zij die zich bewust zijn van de ellende en het verval van Israël, maar die tegelijk wachten op de God van Israël in vertrouwen op Zijn onwankelbare trouw voor de vertroosting van Zijn volk. Zij roepen steeds: “Hoelang [nog]?” ( ) . Wij zien nog meer in Simeon. Wij zien in hem de Geest van zoonschap. Wie de Geest van zoonschap bezit en zich door Hem laat leiden, is iemand met wie God gemeenschap kan hebben en met wie Hij Zijn gedachten kan delen. God kan aan Simeon Zijn gedachten duidelijk maken. Simeon verwacht de vertroosting van Israël, en de eerste die wordt vertroost, is hijzelf. Hij gelooft al Gods toezeggingen met het oog op de vertroosting van Israël. Hij gelooft ook de toezegging van God voor hem persoonlijk. Het moet een grote bemoediging voor hem zijn geweest te horen dat hij met eigen ogen de Christus van de HEERE, Jahweh , zal zien. Simeon komt in de tempel, niet door een ster of door een droom of door een engel, maar door de Heilige Geest Die op hem is. Hij wordt geleid door de “Geest van zoonschap” ( ) . Een man als Simeon die zich zo door de Geest laat leiden, komt op het juiste moment in de tempel. Hij komt in de tempel en daar lopen Jozef en Maria met het Kind Jezus. Hij hoeft niet te vragen of het Kind dat dit echtpaar bij zich heeft de Christus van de Heer is. De Geest maakt hem dat duidelijk. De herders hebben de engel gezien en buigen zich voor het Kind neer. De wijzen hebben de ster gezien en buigen zich voor het Kind neer. Simeon neemt het Kind in zijn armen. Hij omhelst Het en sluit Het in zijn hart. In zijn armen ligt de behoudenis van de wereld en de vrede voor de aarde. Het is zelfs zo, dat wie het Kind in zijn hart sluit, de behoudenis en de vrede al in zijn hart heeft, terwijl er nog geen vrede op aarde is. Als je zo Christus in je armen hebt, kun je niet anders dan God loven.

Luke 2:27-30

Simeon neemt het Kind in zijn armen

Nadat aan de Heer Jezus is gedaan wat volgens de wet moest gebeuren, wordt met de woorden “en zie” onze blik gericht op een man in Jeruzalem. Hij is een van de vele mannen in Jeruzalem, maar hij is een man met bijzondere kenmerken. Zijn naam is “Simeon”, dat betekent ‘horen’. Hij heeft leren luisteren naar de stem van God. Dat is ook in zijn leven te zien. Hij is “rechtvaardig” voor andere mensen en vreest God. Hij leeft met het oog op de eer van God. Daardoor heeft hij ook liefde voor Gods volk dat er zo ellendig aan toe is. Hij is ook een man met toekomstverwachting. Hij ziet uit naar “[de] vertroosting van Israël”, waarvan hij weet dat die zal komen. Dat weet hij uit de Schriften. Met zo iemand verbindt de Heilige Geest Zich graag.

In Simeon zien we het Godvrezend overblijfsel dat de Heer Jezus als de Komende erkent naar wat de Geest in hen werkt. Tot het overblijfsel behoren zij die zich bewust zijn van de ellende en het verval van Israël, maar die tegelijk wachten op de God van Israël in vertrouwen op Zijn onwankelbare trouw voor de vertroosting van Zijn volk. Zij roepen steeds: “Hoelang [nog]?” (Ps 6:4 ; Ps 13:2 ; Ps 35:17 ; Ps 79:5 ; Ps 89:47 ; Ps 90:13 ; Ps 94:3).

Wij zien nog meer in Simeon. Wij zien in hem de Geest van zoonschap. Wie de Geest van zoonschap bezit en zich door Hem laat leiden, is iemand met wie God gemeenschap kan hebben en met wie Hij Zijn gedachten kan delen. God kan aan Simeon Zijn gedachten duidelijk maken. Simeon verwacht de vertroosting van Israël, en de eerste die wordt vertroost, is hijzelf. Hij gelooft al Gods toezeggingen met het oog op de vertroosting van Israël. Hij gelooft ook de toezegging van God voor hem persoonlijk. Het moet een grote bemoediging voor hem zijn geweest te horen dat hij met eigen ogen de Christus van de HEERE, Jahweh, zal zien.

Simeon komt in de tempel, niet door een ster of door een droom of door een engel, maar door de Heilige Geest Die op hem is. Hij wordt geleid door de “Geest van zoonschap” (Rm 8:15). Een man als Simeon die zich zo door de Geest laat leiden, komt op het juiste moment in de tempel. Hij komt in de tempel en daar lopen Jozef en Maria met het Kind Jezus.

Hij hoeft niet te vragen of het Kind dat dit echtpaar bij zich heeft de Christus van de Heer is. De Geest maakt hem dat duidelijk. De herders hebben de engel gezien en buigen zich voor het Kind neer. De wijzen hebben de ster gezien en buigen zich voor het Kind neer. Simeon neemt het Kind in zijn armen. Hij omhelst Het en sluit Het in zijn hart. In zijn armen ligt de behoudenis van de wereld en de vrede voor de aarde. Het is zelfs zo, dat wie het Kind in zijn hart sluit, de behoudenis en de vrede al in zijn hart heeft, terwijl er nog geen vrede op aarde is. Als je zo Christus in je armen hebt, kun je niet anders dan God loven.

De lofzang van Simeon

Als Simeon het Kind in zijn armen heeft, looft hij zijn Heer, zijn Meester, van Wie hij een slaaf is. De Heer heeft Zijn woord aan hem waargemaakt. Hij kan nu in vrede heengaan. De wet van Mozes kon een zondig mens nooit in vrede laten heengaan. Simeon kan wel in vrede heengaan op grond van wat zijn Meester heeft gezegd. Het is geen inbeelding, maar nuchter geloof. Het is “naar Uw woord”. Het is niet slechts een hartstochtelijk verlangen of een optimistische hoop, maar volkomen zekerheid. Er is niets zo zeker als de getuigenissen van God en Zijn Woord. Nu heeft hij met eigen ogen de vervulling gezien van wat God tegen hem heeft gezegd. Simeon heeft namelijk van God een aanwijzing ontvangen dat hij de dood niet zien zal, voordat hij de Christus van de Heer gezien heeft. Aan hem is het beloofd en nu ziet hij Hem!

De vrede waarin hij kan heengaan naar het woord van de Heer, is geen zaak voor hem alleen. De behoudenis die de grond van de vrede is, is ook bestemd voor anderen die het Kind niet zullen zien, maar in Hem zullen geloven. Paulus schrijft namelijk: “De genade van God, heilbrengend voor alle mensen, is verschenen” (Tt 2:11). Over dit heil of deze behoudenis als een zaak die voor alle volken is en niet alleen voor Israël, hebben we niet gehoord in een eerdere lofzang. Daarom gaat Simeon verder dan de anderen.

Hij spreekt erover hoe de volken in de duisternis hebben geleefd gedurende de tijd dat God Israël als Zijn volk erkende. Voor de volken waren dat “de tijden der onwetendheid” (Hd 17:30). In die tijd strafte God hun zondige doen en laten niet en liet Hij hen op hun eigen wegen gaan (Hd 14:16) zonder in te grijpen. Maar nu, zegt de apostel, “beveelt God … aan de mensen, dat zij zich allen overal moeten bekeren” (Hd 17:30). De verontschuldiging voor onwetendheid geldt niet langer. Het licht schijnt, het ware licht. Christus is dat licht en Hij is een licht tot openbaring van de natiën. Het is nu de tijd van blindheid voor Israël, terwijl de volken die zo lang in het donker hebben gezeten, nu openbaar worden. Ze komen uit hun vernederende positie tevoorschijn.

Als God Zijn werk onder de volken voltooid heeft, zal bovendien dit waar worden: “En tot heerlijkheid van Uw volk Israël.” Het belangrijke Lk 2:32 laat ons zien wat het gevolg is als Israël de Messias verwerpt. Het laat ook zien wat in de toekomst zal gebeuren, voordat zij op de plaats zullen komen die God voor hen bedoeld heeft. Dit is niet de volgorde die we in de profeten vinden, waar de Heer gezien wordt als de heerlijkheid van Israël Die ook de volken zegent, maar waar de volken ondergeschikt zijn aan het uitverkoren volk. In dit Lk 2:32 is de volgorde omgekeerd en zeer veelzeggend: “Een licht tot openbaring van de natiën en tot heerlijkheid van uw volk Israël.”

Lukas spreekt over de tegenwoordige bedeling. De door de profeten voorzegde stand van zaken volgt op deze buitengewone periode – dat is de tijd waarin wij leven – waarin de volken geopenbaard zijn. Dan zal Hij Israël tot de hoogste aardse heerlijkheid boven alle andere volken verheffen. Zo is het in de wijsheid van God gegarandeerd dat Zijn goedheid altijd de volken zal gelden en dat Hij tevens Zijn oude en bijzondere beloften aan Israël zal vervullen. Gedurende de tegenwoordige bedeling zijn deze twee dingen noodzakelijk van elkaar gescheiden.