Luk 9:49 | DutKingComments | STEP | Johannes voelt zich mogelijk zozeer aangesproken door wat de Heer zojuist heeft gezegd, dat hij een gebeurtenis aanhaalt die eerder heeft plaatsgevonden. Hij herinnert zich dat ze een tijdje geleden iemand hebben gezien die in de Naam van de Heer bezig was demonen uit te drijven. Dat kon natuurlijk niet, want de man had zich niet bij hen aangesloten. Daarom hadden zij – hij en zijn medediscipelen – het hem verhinderd. Door het gebruik van het woord “ons” laat Johannes zien dat hij en de anderen aan het collectief, de groep, waarde toekennen. Zij maken ‘ons’ belangrijk, terwijl de Heer net heeft duidelijk gemaakt dat het enig belangrijke Zijn “Naam” is. Daar komt bij dat de man iets heeft gedaan waarin zijzelf zojuist nog hebben gefaald ( ) . Johannes en zijn medediscipelen zijn ongetwijfeld op de juiste plaats, bij de Heer, maar dat betekent niet dat anderen dat niet zijn. Zo heeft de Heer bijvoorbeeld de bezetene, die graag bij Hem had willen blijven, naar huis gestuurd om daar te getuigen ( ) . Zo heeft Hij voor ieder van de Zijnen een aparte opdracht en ook los van de groep waartoe wij behoren. In wat Johannes zegt, klinkt door dat wat hem betreft iemand de Heer alleen kan volgen als hij zich bij de groep heeft aangesloten waartoe hijzelf behoort. Te menen dat alleen de eigen groep garant staat om door de Heer gebruikt te worden, is hoogmoed en sektarisme. De Heer wijst Johannes terecht. Hij moet geen werk verhinderen dat in Zijn Naam gebeurt. Dat werk is niet tegen hen gericht, maar voor hen. De Heer spreekt niet over ‘tegen Mij ’ of ‘voor Mij ’, maar over “tegen u” en “voor u” . Of Johannes het nu prettig vindt of niet, de Heer verbindt het werk van deze man met het werk dat de discipelen mogen doen. De man is geen concurrent, maar een medewerker in de dienst van de Heer. Het is soms moeilijk om te aanvaarden dat de Heer anderen die een andere weg dan wij gaan, meer zegent dan ons. Het is kwalijk daarover kwaad te spreken of dat zelfs te willen verhinderen.

Luke 9:49

‘Wie niet tegen u is …’

Johannes voelt zich mogelijk zozeer aangesproken door wat de Heer zojuist heeft gezegd, dat hij een gebeurtenis aanhaalt die eerder heeft plaatsgevonden. Hij herinnert zich dat ze een tijdje geleden iemand hebben gezien die in de Naam van de Heer bezig was demonen uit te drijven. Dat kon natuurlijk niet, want de man had zich niet bij hen aangesloten. Daarom hadden zij – hij en zijn medediscipelen – het hem verhinderd.

Door het gebruik van het woord “ons” laat Johannes zien dat hij en de anderen aan het collectief, de groep, waarde toekennen. Zij maken ‘ons’ belangrijk, terwijl de Heer net heeft duidelijk gemaakt dat het enig belangrijke Zijn “Naam” is. Daar komt bij dat de man iets heeft gedaan waarin zijzelf zojuist nog hebben gefaald (Lk 9:40).

Johannes en zijn medediscipelen zijn ongetwijfeld op de juiste plaats, bij de Heer, maar dat betekent niet dat anderen dat niet zijn. Zo heeft de Heer bijvoorbeeld de bezetene, die graag bij Hem had willen blijven, naar huis gestuurd om daar te getuigen (Lk 8:38-39). Zo heeft Hij voor ieder van de Zijnen een aparte opdracht en ook los van de groep waartoe wij behoren.

In wat Johannes zegt, klinkt door dat wat hem betreft iemand de Heer alleen kan volgen als hij zich bij de groep heeft aangesloten waartoe hijzelf behoort. Te menen dat alleen de eigen groep garant staat om door de Heer gebruikt te worden, is hoogmoed en sektarisme. De Heer wijst Johannes terecht. Hij moet geen werk verhinderen dat in Zijn Naam gebeurt. Dat werk is niet tegen hen gericht, maar voor hen.

De Heer spreekt niet over ‘tegen Mij’ of ‘voor Mij’, maar over “tegen u” en “voor u”. Of Johannes het nu prettig vindt of niet, de Heer verbindt het werk van deze man met het werk dat de discipelen mogen doen. De man is geen concurrent, maar een medewerker in de dienst van de Heer. Het is soms moeilijk om te aanvaarden dat de Heer anderen die een andere weg dan wij gaan, meer zegent dan ons. Het is kwalijk daarover kwaad te spreken of dat zelfs te willen verhinderen.