Neh 2:1-6 | DutKingComments | STEP | In de maand Chisleu, de derde maand van het burgerlijk jaar, heeft Nehemia het bericht aangaande Jeruzalem gehoord ( ) . Hier zijn we in de maand Nisan. Dat is de zevende maand van het burgerlijk jaar, bij ons maart / april. Vier maanden zijn verlopen na zijn gebed en nog steeds heeft hij geen antwoord gekregen. Hij weet niet van tevoren hoe lang hij moet wachten op het antwoord. Toch blijft hij geduldig wachten. Hij laat de tijd in Gods hand. Hij is er tevreden mee dat God het juiste tijdstip bepaalt. Hij stort zich niet overhaast in de opdracht die hij voor zich ziet. Intussen blijft hij trouw zijn werk doen op de plek waar de HEERE hem heeft gebracht. Het kan gebeuren dat men van een nood hoort. Overweldigd door medelijden gaan sommigen direct aan de slag zonder op Gods stem en tijd te wachten. Dat is niet de manier waarop God Zijn werk laat gebeuren. Nood zien is geen roeping. Eerst moet een nood diep in het hart gedrongen zijn. Dan worden we ons bewust dat niet wij, maar alleen God in die nood kan voorzien. Eerst moet de nood een last worden die zo zwaar drukt, dat de enige uitweg die we zien de Heer Jezus is, Die heeft gezegd: “Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven” ( ) . Dit vers is zeker van belang voor het evangelie, maar het is ook van groot belang voor wie dienaar wil zijn. Misschien heeft Nehemia gebeden of God de last van zijn hart wil wegnemen. Misschien heeft hij gebeden of God die last nog zwaarder wil maken, zodat hem niets anders overblijft dan te handelen. Zo mogen wij dat doen als ons iets wordt verteld over een nood. De nood is op zijn hart blijven liggen. We kunnen ons voorstellen dat hij zich heeft afgevraagd of hij met de koning over zijn nood moet spreken en zo ja, wanneer, of dat hij nog moet wachten op God. Hij zal rust hebben gekregen bij de gedachte dat God hem ook door een wonder in de gunst van de koning kan brengen als Hij hem roept om een werk in Jeruzalem te doen. God neigt harten van koningen als waterbeken ( ) . Deze overleggingen van het geloof zullen we krijgen als we steeds meer merken dat de Heer ons wil gebruiken voor een bepaald werk. Nehemia is nooit treurig geweest in de tegenwoordigheid van de koning. Dat geeft aan dat hij dat nu wel is en ook dat dit zichtbaar is. Droefheid vertonen past niet in de tegenwoordigheid van machtige vorsten die zichzelf beschouwen als uitdelers van zegen. Deze mensen willen alleen blijde gezichten in hun directe omgeving. Als balling zal Nehemia altijd smart in zijn hart hebben gehad ( ) , maar dat altijd verborgen hebben kunnen houden. De sporen van vasten en bidden zijn echter niet te loochenen. Toch zal Nehemia zijn werk ook met plezier hebben gedaan. De Heer heeft hem daar gebracht en dit werk opgedragen. Zo zal hij dat hebben gezien. Het is belangrijk dat wij dat ook van onze baan in de maatschappij kunnen zeggen. Wij mogen ook ons dagelijks werk met plezier doen, terwijl we God de Vader door de Heer Jezus danken ( ) . Dat neemt niet weg dat we ons tegelijkertijd realiseren dat de aarde niet ons einddoel is. We horen hier niet thuis, de hemel is ons thuis. Zoals een schoenmaker, die fluitend zijn werk deed, eens zei: ‘Ik ben op reis naar de hemel en onderweg repareer ik schoenen.’ De Heer Jezus stond bekend als “de timmerman” ( ) . Voordat Hij aan Zijn rondreizen door Israël begon, heeft Hij als timmerman gewerkt. Reken maar dat Hij Zijn werk graag heeft gedaan en goed werk heeft geleverd. Tot het moment dat de Heer ons roept een werk voor Hem te doen, moeten we trouw bezig blijven in ons aardse beroep en daarin onze volle genoegdoening vinden. Ontevredenheid over onze baan in de maatschappij of de beloning ervoor of een moeilijke relatie met collega’s op de werkvloer mag geen reden zijn die baan op te geven om vervolgens de zogenaamd ‘hogere dingen’ te gaan dienen. Dat is een grote zelfmisleiding die zeker op grote oneer voor de Heer Jezus zal uitlopen. Enkele lessen 1. Als we een zaak in gebed voor de Heer hebben gebracht, moeten we geduldig leren wachten op verdere aanwijzingen van Hem. Dat wil niet zeggen dat we gaan zitten wachten met de armen over elkaar. Ieder van ons moet “blijven in de roeping waarin hij is geroepen” ( ) en doen wat bij die roeping hoort. Terwijl we zo bezig zijn, mogen we uitkijken naar Zijn antwoord op ons gebed ( ) . 2. Die tijd van uitkijken is een tijd van innerlijke oefening waarbij veel vragen zich aan ons zullen opdringen. Het is goed zulke oefeningen, waaraan vaak strijd gekoppeld is, te ondergaan. Als het echt oefeningen van het geloof zijn, zullen ze ons op de Heer werpen. We worden erdoor gelouterd.

Nehemiah 2:1-6

Nehemia bezig in zijn dienst

In de maand Chisleu, de derde maand van het burgerlijk jaar, heeft Nehemia het bericht aangaande Jeruzalem gehoord (Ne 1:1). Hier zijn we in de maand Nisan. Dat is de zevende maand van het burgerlijk jaar, bij ons maart / april. Vier maanden zijn verlopen na zijn gebed en nog steeds heeft hij geen antwoord gekregen.

Hij weet niet van tevoren hoe lang hij moet wachten op het antwoord. Toch blijft hij geduldig wachten. Hij laat de tijd in Gods hand. Hij is er tevreden mee dat God het juiste tijdstip bepaalt. Hij stort zich niet overhaast in de opdracht die hij voor zich ziet. Intussen blijft hij trouw zijn werk doen op de plek waar de HEERE hem heeft gebracht.

Het kan gebeuren dat men van een nood hoort. Overweldigd door medelijden gaan sommigen direct aan de slag zonder op Gods stem en tijd te wachten. Dat is niet de manier waarop God Zijn werk laat gebeuren. Nood zien is geen roeping. Eerst moet een nood diep in het hart gedrongen zijn. Dan worden we ons bewust dat niet wij, maar alleen God in die nood kan voorzien. Eerst moet de nood een last worden die zo zwaar drukt, dat de enige uitweg die we zien de Heer Jezus is, Die heeft gezegd: “Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven” (Mt 11:28). Dit vers is zeker van belang voor het evangelie, maar het is ook van groot belang voor wie dienaar wil zijn.

Misschien heeft Nehemia gebeden of God de last van zijn hart wil wegnemen. Misschien heeft hij gebeden of God die last nog zwaarder wil maken, zodat hem niets anders overblijft dan te handelen. Zo mogen wij dat doen als ons iets wordt verteld over een nood. De nood is op zijn hart blijven liggen. We kunnen ons voorstellen dat hij zich heeft afgevraagd of hij met de koning over zijn nood moet spreken en zo ja, wanneer, of dat hij nog moet wachten op God.

Hij zal rust hebben gekregen bij de gedachte dat God hem ook door een wonder in de gunst van de koning kan brengen als Hij hem roept om een werk in Jeruzalem te doen. God neigt harten van koningen als waterbeken (Sp 21:1). Deze overleggingen van het geloof zullen we krijgen als we steeds meer merken dat de Heer ons wil gebruiken voor een bepaald werk.

Nehemia is nooit treurig geweest in de tegenwoordigheid van de koning. Dat geeft aan dat hij dat nu wel is en ook dat dit zichtbaar is. Droefheid vertonen past niet in de tegenwoordigheid van machtige vorsten die zichzelf beschouwen als uitdelers van zegen. Deze mensen willen alleen blijde gezichten in hun directe omgeving. Als balling zal Nehemia altijd smart in zijn hart hebben gehad (Sp 14:13), maar dat altijd verborgen hebben kunnen houden. De sporen van vasten en bidden zijn echter niet te loochenen.

Toch zal Nehemia zijn werk ook met plezier hebben gedaan. De Heer heeft hem daar gebracht en dit werk opgedragen. Zo zal hij dat hebben gezien. Het is belangrijk dat wij dat ook van onze baan in de maatschappij kunnen zeggen. Wij mogen ook ons dagelijks werk met plezier doen, terwijl we God de Vader door de Heer Jezus danken (Ko 3:17).

Dat neemt niet weg dat we ons tegelijkertijd realiseren dat de aarde niet ons einddoel is. We horen hier niet thuis, de hemel is ons thuis. Zoals een schoenmaker, die fluitend zijn werk deed, eens zei: ‘Ik ben op reis naar de hemel en onderweg repareer ik schoenen.’ De Heer Jezus stond bekend als “de timmerman” (Mk 6:3). Voordat Hij aan Zijn rondreizen door Israël begon, heeft Hij als timmerman gewerkt. Reken maar dat Hij Zijn werk graag heeft gedaan en goed werk heeft geleverd.

Tot het moment dat de Heer ons roept een werk voor Hem te doen, moeten we trouw bezig blijven in ons aardse beroep en daarin onze volle genoegdoening vinden. Ontevredenheid over onze baan in de maatschappij of de beloning ervoor of een moeilijke relatie met collega’s op de werkvloer mag geen reden zijn die baan op te geven om vervolgens de zogenaamd ‘hogere dingen’ te gaan dienen. Dat is een grote zelfmisleiding die zeker op grote oneer voor de Heer Jezus zal uitlopen.

Enkele lessen

1. Als we een zaak in gebed voor de Heer hebben gebracht, moeten we geduldig leren wachten op verdere aanwijzingen van Hem. Dat wil niet zeggen dat we gaan zitten wachten met de armen over elkaar. Ieder van ons moet “blijven in de roeping waarin hij is geroepen” (1Ko 7:20) en doen wat bij die roeping hoort. Terwijl we zo bezig zijn, mogen we uitkijken naar Zijn antwoord op ons gebed (Hk 2:1).

2. Die tijd van uitkijken is een tijd van innerlijke oefening waarbij veel vragen zich aan ons zullen opdringen. Het is goed zulke oefeningen, waaraan vaak strijd gekoppeld is, te ondergaan. Als het echt oefeningen van het geloof zijn, zullen ze ons op de Heer werpen. We worden erdoor gelouterd.

De vraag van de koning

Het ontgaat de koning niet dat zijn schenker niet zo blij kijkt als anders. Hij merkt op dat het komt door iets wat zijn hart pijn doet. Hij vraagt Nehemia ernaar. De vraag die de koning stelt, is de inleiding op de radicale verandering van het leven van Nehemia waarnaar hij zo vurig verlangt. De koning zal wel vaker iets aan Nehemia hebben gevraagd of iets tegen hem hebben gezegd. Geen enkele keer heeft dat echter zijn hart sneller laten slaan, omdat het algemene vragen of opmerkingen waren, die zijn hart niet raakten. Wat de koning nu vraagt, doet zijn hart wel sneller slaan.

De aanleiding tot de vraag en opmerking van de koning is wat hij op het gezicht van Nehemia ziet. De koning ziet daarop de uitwerking van gebed en vasten. Op zijn gezicht is de toestand van zijn hart te lezen (vgl. Gn 31:2). De koning merkt dat op. Hij heeft oog voor zijn personeel.

Hebben wij ook oog voor wat mensen om ons heen bezighoudt? We vragen gemakkelijk: ‘Hoe gaat het?’ We antwoorden even gemakkelijk: ‘Goed.’ Daarmee voldoen we meer aan een beleefdheid dan dat we uiting geven aan echte belangstelling of dat we anderen laten delen in wat ons bezighoudt. ‘Gezichten lezen’ is belangrijk. Ogen kunnen veel vertellen. Het oog is de spiegel van de ziel. Echte aandacht voor mensen doet dieper kijken dan de oppervlakte.

De opmerking van de koning betekent voor Nehemia een groot gevaar. Zoals gezegd, dulden koningen geen droevige gezichten in hun tegenwoordigheid. Het kan hem zijn baan en zelfs zijn leven kosten. Vandaar zijn vrees. Er is nog een reden voor zijn vrees. Die vrees heeft betrekking op God. Is dit het moment dat God geeft om voor de dag te komen met wat hem al vier maanden bezighoudt?

Nehemia hoeft niet lang over het antwoord na te denken. Daar heeft hij trouwens ook geen tijd voor. Hij kan zich niet even terugtrekken om zich te beraden. Hij beseft onmiddellijk dat de vraag van de koning te maken heeft met zijn gebeden. Enerzijds wordt hij door de vraag overvallen, anderzijds ziet hij dat God mogelijk een deur gaat openen. Als God namelijk ziet dat we bereid zijn een dienst voor Hem op ons te nemen, opent Hij de deuren.

Enkele lessen

1. Kunnen wij gezichten ‘lezen’? Kijken we dieper dan de oppervlakte? Beluisteren we tussen de regels door wat iemand echt wil zeggen? Beluisteren we achter iemands verhaal zijn werkelijke nood?

2. Als wij, zoals Nehemia, dag en nacht met een bepaald werk in onze gedachten bezig zijn, zullen we het direct opmerken als de Heer aan het werk gaat om ons gebed te verhoren.

Het antwoord van Nehemia

Met woorden die aangeven dat hij zijn eigen plaats kent en waaruit respect voor de positie van de koning blijkt, richt Nehemia zich tot hem. In welhaast hartstochtelijke bewoordingen maakt hij de koning deelgenoot van wat zijn hart zo bezighoudt en wat op zijn gezicht te lezen staat. Uit de volheid van zijn hart vertelt hij over de stad waar het hart van iedere Israëliet naar uitgaat.

Het is alsof Nehemia eindelijk lucht kan geven aan een geheim dat hij al zolang bij zich draagt. Zijn gevoelens voor ‘de stad’ zijn in plaats van zwakker, alleen maar sterker geworden. Zijn liefde voor ‘de stad’ is niet afhankelijk van de roem en rijkdom die ze eens bezat, de grote koningen die er hebben geregeerd, het indrukwekkende verleden dat de stad kent. Zijn liefde betreft de stad zelf omdat het de stad van Gód is, omdat hij weet van en gelooft in de toekomst van deze stad.

Daarom spreekt hij over de stad als “de plaats van de graven van mijn vaderen”. Zijn vrome voorvaders wilden allen begraven worden in het land van de belofte, omdat zij geloofden in de opstanding. Ze geloofden – en dat gelooft Nehemia ook – dat God al Zijn beloften zal waarmaken. Zij allen zijn in het geloof gestorven dat Hij dat zal doen (Hb 11:13).

De huidige situatie waarin de stad zich bevindt, gaat Nehemia aan het hart omdat hij in de toekomst van die stad gelooft. Hij ziet het plan van God voor die stad voor zich. Hij ziet ook hoe schril het contrast is tussen de heerlijke toekomst en de actuele toestand. Zijn verlangen is om eraan te werken dat heden en toekomst meer met elkaar in overeenstemming zijn.

Als wij een werk voor de Heer willen doen, kan dat slechts als wij zicht hebben op de toekomst. Het gaat erom dat wij de gemeente zien, zoals ze onberispelijk voor God zal zijn in de toekomst. Het verschil met de actuele situatie van ontrouw, lauwheid en wereldsgezindheid van de gemeente op aarde zal ons treffen. Er zal een verlangen in ons wakker worden om door God gebruikt te worden om de gelovigen weer toegewijd aan Hem te maken.

Een les

Zicht op de toekomst van de gemeente stelt de huidige toestand van de gemeente in het ware licht. De Heer Jezus heeft Zich voor de gemeente overgegeven om haar te heiligen en te reinigen. Hij wil haar voor Zich stellen zonder vlek of rimpel of iets dergelijks (Ef 5:25-27). Zijn liefde voor de gemeente moet ons vullen om gebruikt te kunnen worden.

Vraag en gebed

Na het roerende getuigenis van de liefde van Nehemia voor Jeruzalem stelt de koning weer een vraag. Hij vraagt niet verder naar de omstandigheden, maar stelt de vraag die voor Nehemia het antwoord van God op zijn gebeden is. De koning zal in het antwoord van Nehemia een diep verlangen hebben opgemerkt om iets voor Jeruzalem te doen. God bestuurt zijn hart en geeft hem de vraag in de mond. Hiermee krijgt Nehemia als het ware op een presenteerblaadje zijn gebedsverhoring aangereikt.

Nehemia ontvangt de verhoring van zijn gebed in de dagelijkse omstandigheden van zijn leven. Zo gebeurt dat ook vaak bij ons, bijvoorbeeld als de Heer ons bepaalde mensen laat ontmoeten. Soms ook laat Hij ons bepaalde opmerkingen horen, die ook nog niet eens tot ons persoonlijk zijn gericht, maar we horen daarin Gods stem tot ons.

Al maanden draagt Nehemia de last op zijn hart van wat hij van zijn broer heeft gehoord. Hij weet dat hij alleen kan gaan als de koning het toestaat en dat zal alleen zo zijn als de Heer het wil. Het antwoord op zijn gebed komt op een manier en op een ogenblik dat hij het misschien wel het minst verwacht. Dat kan ook bij ons zo zijn.

Ondanks dat Nehemia wel weet wat hij wil, beantwoordt hij de vraag van de koning niet onmiddellijk. Eerst spreekt Nehemia tot God, dan pas tot de koning. God is hier, evenals in het boek Ezra, “de God van de hemel”. Vanwege de ontrouw van het volk woont Hij niet meer op aarde in de tempel.

Enkele lessen

1. Een oprecht, bewogen getuigenis van wat in ons is voor de Heer Jezus en Zijn gemeente, blijft nooit zonder gevolg. Het opent deuren, brengt verandering in omstandigheden en in harten van mensen. Zo vergaat het ook Johannes de doper die, als hij de Heer Jezus ziet, vol overgave zegt: “Zie, het Lam van God” (Jh 1:36). Het gevolg is dat twee van zijn discipelen hem verlaten en de Heer Jezus gaan volgen (Jh 1:37).

2. Het blijft nodig om, ook al gaat de deur steeds verder open, afhankelijk te blijven van de Heer en Hem te vragen wat we vervolgens moeten doen of zeggen.

Nehemia maakt de koning zijn wens bekend

Vol vertrouwen, maar met gepaste eerbied, richt hij zich tot de koning. Uit wat hij zegt, blijkt zijn erkenning van de positie van de koning en zijn eigen positie. Hij vraagt om de goedgunstigheid van de koning. Zonder zijn welwillende toestemming kan hij zijn voornemen wel vergeten. Dat God de deur lijkt te openen, maakt Nehemia niet zo overmoedig, dat hij de deur met een wilde beweging helemaal wil opengooien. Hij blijft de dienaar die van de koning afhankelijk is.

Toch is hij ook zo vrijmoedig om de koning op zijn gedrag als dienaar te wijzen. Hij vraagt met zoveel woorden of de koning tevreden over hem is. Dat kan hij doen omdat hij als een plichtsgetrouw man steeds zijn heer tot volle tevredenheid heeft gediend. Zonder zelfverheffing wijst Nehemia de koning daarop als een mogelijke reden hem zijn verzoek toe te staan.

Nehemia is open over zijn doel. Hij heeft de puinhopen geschetst. Maar hij is niet iemand die vanaf de zijlijn allerlei kreten staat te roepen hoe slecht het allemaal is, terwijl hij niet bereid is om de handen uit de mouwen te steken. Nee, hij schetst een reëel beeld, maar is tevens vast van plan al zijn krachten te geven aan de stad die in puin ligt, wat het hem ook mag kosten. Hij wil de stad, die hij weer verbindt aan “de graven van mijn vaderen”, herbouwen. Zijn hart is er vol van.

Enkele lessen

1. Als mensen die boven ons staan ons uitnodigen een verzoek te doen, mogen we daar vrijmoedig op ingaan. We mogen dat zien als een werk van God in hun hart.

2. We hoeven de zaken niet mooier voor te stellen dan ze zijn.

3. We hoeven onszelf niet slechter voor te stellen dan we zijn, als we maar in oprechtheid kunnen wijzen op de kwaliteit van ons werk. Wie altijd eerlijk in zijn werk is geweest, kan dit rustig zeggen als de situatie dat vraagt (vgl. 1Sm 12:3-4).

Nehemia krijgt toestemming om te gaan

God gebruikt ook uiterlijke omstandigheden tot vervulling van Zijn plannen. De opmerking dat de koning zijn vrouw naast zich heeft zitten, lijkt zo’n omstandigheid. Mannen onder elkaar kunnen hard en ongevoelig zijn. Vaak is op te merken dat diezelfde mannen zich in het bijzijn van hun vrouw veel hoffelijker gedragen. Wat Arthahsasta betreft, lijkt het erop dat hij door de aanwezigheid van zijn vrouw mild is gestemd en daardoor nog meer genegen is het verzoek van Nehemia in te willigen.

De invloed van vrouwen op beslissingen van vooraanstaande personen kan ten goede, maar ook ten kwade zijn. Een invloed ten goede zien we in het geval van Esther (Es 7:1-10). Een invloed ten kwade zien we bij Herodias (Mt 14:1-12). Een geval waarin iemand haar invloed ten goede wil aanwenden, maar naar wie haar man niet luistert, zien we bij de vrouw van Pilatus (Mt 27:19).

Welke invloed heeft onze vrouw op ons? Het kan nuttig zijn na te gaan hoe wij ons gedragen in het bijzijn van onze vrouw en hoe wij ons gedragen als zij er niet bij is. Als wij bij eerlijk zelfonderzoek een verschil moeten constateren, laten we dat dan aan onze vrouw en de Heer belijden en dit veranderen.

De vragen van de koning maken Nehemia duidelijk dat God de deur steeds verder opendoet. Zijn vragen betreffen de duur van de reis en wanneer hij weer terug zal zijn, dus hoelang hij afwezig denkt te zijn. De afwezigheid van Nehemia is natuurlijk van groot belang voor de koning, want er moet voor die periode een nieuwe schenker komen.

De “bepaalde tijd” die Nehemia heeft opgegeven, is twaalf jaar (vgl. Ne 2:1; Ne 13:6). De bouw van de muur is in tweeënvijftig dagen gereed (Ne 6:15), maar dat is met veel hulp. Is Nehemia ervan uitgegaan dat hij voor het werk niet moet rekenen op veel hulp? God heeft het hem in zijn hart gegeven, maar hoe zit dat bij de overgeblevenen? Zijn zij net zo vol ijver als hij? Dat weet hij niet.

Ook wij moeten in onze berekeningen de afhankelijkheid van anderen niet laten meewegen. God kan helpers geven, maar daartoe is Hij niet verplicht.

Enkele lessen

1. De invloed van een vrouw op beslissingen die haar man neemt, is groot. De man moet daarvoor ook openstaan. Hij moet wel beoordelen of die invloed een goede uitwerking heeft of een verkeerde.

2. In een werk dat de Heer van ons vraagt, moeten we alleen van Hem en niet van anderen afhankelijk zijn. Hij roept personen, geen groepen, hoewel Hij die personen tot een groep kan vormen.