Psa 148:14 | DutKingComments | STEP | De grote Schepper, Die hemel en aarde moeten prijzen, is de God van Israël en Israël is Zijn volk. Te midden van de schepping, hemel en aarde, heeft Hij “de hoorn van Zijn volk opgeheven” . Christus is “de hoorn van behoudenis” van Gods volk ( ) . Door Hem is Gods volk het hoofd van de volken geworden. Hij is “de roem van al Zijn gunstelingen” . Het door Hem begunstigde volk roemt Hem vanwege Zijn onverdiende gunstbewijzen. Zij zijn “de Israëlieten, het volk dat nabij Hem is” . Door hun zonden heeft Hij hen voor een tijd moeten verwerpen. Hij heeft hen “Lo Ammi” , dat betekent ‘niet Mijn volk’, moeten noemen ( ) . Nu zijn zij weer “Ammi” , ‘Mijn volk’ ( Hs 1:10-12 ) . Ze zijn niet meer van Hem verwijderd, maar dicht bij Hem gebracht. Ze mogen in Zijn tegenwoordigheid wonen. Daarbij past een nieuw “halleluja” . Alle lof komt de HEERE toe. Samengevat kunnen we zeggen dat Israël drie redenen heeft om de HEERE te loven: 1. Israël is het volk van de HEERE. Dat volk is Zijn eigendom en Hij heeft de hoorn ervan opgeheven, dat wil zeggen kracht en macht gegeven. 2. Israël is de gunsteling van de HEERE, dat wil zeggen Zijn verbondsvolk. Dat volk ontvangt op grond van het verbond, door het bloed van het nieuwe verbond, de rijke zegen van de HEERE. 3. Israël is het volk dat nabij de HEERE is, dat spreekt van gemeenschap. De HEERE woont in hun midden en zij hebben de toegang om te naderen en Hem lof te zingen en Hem te verheerlijken. Wie kan zwijgen bij een dergelijke heerlijkheid? Daarom besluit de psalm met de uitroep “halleluja!” . Wij, nieuwtestamentische gelovigen, zijn ook dicht bij God gebracht, maar op een meer verheven en ook intiemere wijze. Ons thuis is niet de aarde, maar de hemel. We zijn in Christus gezet in de hemelse gewesten en daar in Hem gezegend met alle geestelijke zegening ( ) . We zijn huisgenoten van God geworden en kennen Hem als Vader, tot Wie wij de vrije toegang hebben ( ) . Het antwoord dat ons past, is aanbidding van de Vader in geest en waarheid ( ) .

Psalms 148:14

Het volk dat nabij Hem is

De grote Schepper, Die hemel en aarde moeten prijzen, is de God van Israël en Israël is Zijn volk. Te midden van de schepping, hemel en aarde, heeft Hij “de hoorn van Zijn volk opgeheven”. Christus is “de hoorn van behoudenis” van Gods volk (Lk 1:69). Door Hem is Gods volk het hoofd van de volken geworden. Hij is “de roem van al Zijn gunstelingen”. Het door Hem begunstigde volk roemt Hem vanwege Zijn onverdiende gunstbewijzen.

Zij zijn “de Israëlieten, het volk dat nabij Hem is”. Door hun zonden heeft Hij hen voor een tijd moeten verwerpen. Hij heeft hen “Lo Ammi”, dat betekent ‘niet Mijn volk’, moeten noemen (Hs 1:9). Nu zijn zij weer “Ammi”, ‘Mijn volk’ (Hs 1:10-12). Ze zijn niet meer van Hem verwijderd, maar dicht bij Hem gebracht. Ze mogen in Zijn tegenwoordigheid wonen. Daarbij past een nieuw “halleluja”. Alle lof komt de HEERE toe.

Samengevat kunnen we zeggen dat Israël drie redenen heeft om de HEERE te loven:

1. Israël is het volk van de HEERE. Dat volk is Zijn eigendom en Hij heeft de hoorn ervan opgeheven, dat wil zeggen kracht en macht gegeven.

2. Israël is de gunsteling van de HEERE, dat wil zeggen Zijn verbondsvolk. Dat volk ontvangt op grond van het verbond, door het bloed van het nieuwe verbond, de rijke zegen van de HEERE.

3. Israël is het volk dat nabij de HEERE is, dat spreekt van gemeenschap. De HEERE woont in hun midden en zij hebben de toegang om te naderen en Hem lof te zingen en Hem te verheerlijken.

Wie kan zwijgen bij een dergelijke heerlijkheid? Daarom besluit de psalm met de uitroep “halleluja!”.

Wij, nieuwtestamentische gelovigen, zijn ook dicht bij God gebracht, maar op een meer verheven en ook intiemere wijze. Ons thuis is niet de aarde, maar de hemel. We zijn in Christus gezet in de hemelse gewesten en daar in Hem gezegend met alle geestelijke zegening (Ef 1:3). We zijn huisgenoten van God geworden en kennen Hem als Vader, tot Wie wij de vrije toegang hebben (Ef 2:18-19). Het antwoord dat ons past, is aanbidding van de Vader in geest en waarheid (Jh 4:23-24).