Rut 3:9 | DutKingComments | STEP | Midden in de nacht wordt Boaz wakker. Hij schrikt en grijpt om zich heen. De oorzaak van zijn verschrikte reactie is dat hij in het holst van de nacht merkt dat er iemand bij hem is. In praktisch opzicht wijst dit erop dat Ruth aan zijn voeteneind is gaan liggen zonder dat Boaz daarvan iets heeft gemerkt. Het laat haar grote behoedzaamheid en geduld zien. Naomi heeft niets gezegd over het wakker maken van Boaz. Daarom wacht ze geduldig het verloop van de nacht af. Naomi heeft gezegd dat Boaz haar zal vertellen wat ze moet doen ( ) . Hij zal wel een keer wakker worden. Ze wordt niet beschaamd in haar houding die in alles spreekt van afhankelijkheid van genade. Boaz ontdekt dat er een vrouw aan zijn voeteneind ligt. Hij vraagt wie zij is. Het is midden in de nacht, waardoor een nauwkeurig onderscheiden niet mogelijk is. Toch is het niet onmogelijk dat hij Ruth heeft herkend. Hij heeft haar vijftig dagen lang op zijn veld gehad en heeft haar lief gekregen. Zijn hart zal vol van haar zijn geweest. De vraag “wie bent u?” hoeft dan ook niet direct te betekenen dat hij haar niet herkent, maar kan ook inhouden dat hij uit haar mond de belijdenis aangaande haarzelf wil horen. Haar antwoord op de vraag van Boaz is kenmerkend voor haar nederigheid. Ze is zijn “dienares”. Vervolgens vraagt zij of hij zijn vleugel over haar uitspreidt. Dat is in bedekte termen de vraag of hij haar tot vrouw wil nemen. Eerder heeft Boaz zijn waardering voor haar uitgesproken, omdat zij onder de vleugels van de HEERE de toevlucht heeft genomen ( ) . Ruth spreekt Boaz na, maar brengt het dichterbij. Ze spreekt over de vleugel van Boaz en zegt daarmee als het ware dat ze in de bescherming van Boaz de bescherming van de HEERE zal ervaren (vgl. ; ) . Deze bescherming krijgt voor haar betekenis in het feit dat hij de losser is. Ze doet een beroep op hem als de losser. Hiermee neemt ze over wat Naomi in over Boaz heeft gezegd, waar ze hem “onze” bloedverwant noemt. Boaz is ook de losser van de Moabitische Ruth. Maar er is geen sprake van dat ze op die grond enig recht opeist. Ze erkent enerzijds dat hij de losser is, terwijl ze anderzijds aangeeft dat ze alles van hem verwacht en dat er van haar kant geen enkele mogelijkheid is om gezegend te worden. Ze noemt zich vrijwillig slavin, ze belijdt haar hulpeloze toestand en erkent dat het alleen genade zal zijn als hij voldoet aan wat zij vraagt. Opmerkelijk genoeg noemt ze zichzelf niet ‘Ruth, de Moabitische’. Ze is zich bewust van de familieband met Boaz. Ze lijkt zich niet bewust te zijn van een losser die nader is dan Boaz, hoewel Naomi er wel op heeft gezinspeeld in Ruth 2 , waar zij zegt dat Boaz “een van onze lossers” is ( ) . In geestelijk opzicht betekent het dat zij zichzelf niet meer ziet als een arme zondaar, maar dat ze weet dat ze bij de familie van God hoort. Wie blijft steken in het ‘ik, arme zondaar’, zal geen blijmoedig en dankbaar christen worden en niet groeien in het geloof. In een dergelijke houding wordt God tekortgedaan en het werk van de Heer Jezus ondergewaardeerd.

Ruth 3:9

Boaz ontdekt Ruth

Midden in de nacht wordt Boaz wakker. Hij schrikt en grijpt om zich heen. De oorzaak van zijn verschrikte reactie is dat hij in het holst van de nacht merkt dat er iemand bij hem is. In praktisch opzicht wijst dit erop dat Ruth aan zijn voeteneind is gaan liggen zonder dat Boaz daarvan iets heeft gemerkt. Het laat haar grote behoedzaamheid en geduld zien. Naomi heeft niets gezegd over het wakker maken van Boaz. Daarom wacht ze geduldig het verloop van de nacht af. Naomi heeft gezegd dat Boaz haar zal vertellen wat ze moet doen (Ru 3:4). Hij zal wel een keer wakker worden. Ze wordt niet beschaamd in haar houding die in alles spreekt van afhankelijkheid van genade.

Boaz ontdekt dat er een vrouw aan zijn voeteneind ligt. Hij vraagt wie zij is. Het is midden in de nacht, waardoor een nauwkeurig onderscheiden niet mogelijk is. Toch is het niet onmogelijk dat hij Ruth heeft herkend. Hij heeft haar vijftig dagen lang op zijn veld gehad en heeft haar lief gekregen. Zijn hart zal vol van haar zijn geweest. De vraag “wie bent u?” hoeft dan ook niet direct te betekenen dat hij haar niet herkent, maar kan ook inhouden dat hij uit haar mond de belijdenis aangaande haarzelf wil horen.

Haar antwoord op de vraag van Boaz is kenmerkend voor haar nederigheid. Ze is zijn “dienares”. Vervolgens vraagt zij of hij zijn vleugel over haar uitspreidt. Dat is in bedekte termen de vraag of hij haar tot vrouw wil nemen. Eerder heeft Boaz zijn waardering voor haar uitgesproken, omdat zij onder de vleugels van de HEERE de toevlucht heeft genomen (Ru 2:12). Ruth spreekt Boaz na, maar brengt het dichterbij. Ze spreekt over de vleugel van Boaz en zegt daarmee als het ware dat ze in de bescherming van Boaz de bescherming van de HEERE zal ervaren (vgl. Ps 36:8 ; Ps 57:2 ; Ps 61:5 ; Ps 91:4; Ez 16:8).

Deze bescherming krijgt voor haar betekenis in het feit dat hij de losser is. Ze doet een beroep op hem als de losser. Hiermee neemt ze over wat Naomi in Ru 3:2 over Boaz heeft gezegd, waar ze hem “onze” bloedverwant noemt. Boaz is ook de losser van de Moabitische Ruth. Maar er is geen sprake van dat ze op die grond enig recht opeist. Ze erkent enerzijds dat hij de losser is, terwijl ze anderzijds aangeeft dat ze alles van hem verwacht en dat er van haar kant geen enkele mogelijkheid is om gezegend te worden. Ze noemt zich vrijwillig slavin, ze belijdt haar hulpeloze toestand en erkent dat het alleen genade zal zijn als hij voldoet aan wat zij vraagt.

Opmerkelijk genoeg noemt ze zichzelf niet ‘Ruth, de Moabitische’. Ze is zich bewust van de familieband met Boaz. Ze lijkt zich niet bewust te zijn van een losser die nader is dan Boaz, hoewel Naomi er wel op heeft gezinspeeld in Ruth 2, waar zij zegt dat Boaz “een van onze lossers” is (Ru 2:20). In geestelijk opzicht betekent het dat zij zichzelf niet meer ziet als een arme zondaar, maar dat ze weet dat ze bij de familie van God hoort.

Wie blijft steken in het ‘ik, arme zondaar’, zal geen blijmoedig en dankbaar christen worden en niet groeien in het geloof. In een dergelijke houding wordt God tekortgedaan en het werk van de Heer Jezus ondergewaardeerd.