Song 8:7 | DutKingComments | STEP | De bruid is diep onder de indruk van wat de bruidegom voor haar heeft gedaan door haar tot nieuw leven te wekken. Daarop reageert ze door haar verlangen om als een zegel vast aan hem verbonden te worden (vgl. ; ) . Wij zullen dat verlangen ook uitspreken als wij onder de indruk zijn gekomen van alles wat de Heer Jezus in Zijn liefde voor ons heeft gedaan op het kruis van Golgotha. Dan willen we Zijn liefde dieper en rijker ervaren. We zullen tegen Hem zeggen dat we willen zijn “als een zegel op Uw hart” ( ) . We weten dat we vast aan Hem verbonden zijn. De Heilige Geest is het zegel, want we zijn met Hem verzegeld. Daardoor kennen we Zijn eigendomsrecht op ons leven ( ; ) . Door de Geest zijn we verbonden met Christus. Dit is een verbinding die niet kan worden verbroken. De Geest is Zijn zegel, dat zegt dat we voor eeuwig Zijn eigendom zijn. Die zekerheid kan nooit wijzigen. Maar we willen dat ook graag ervaren. We willen Zijn hart voor ons voelen slaan. Het hart spreekt van de gevoelens van liefde. We willen ook even vast als een zegel Zijn sterke arm voelen die ons draagt. Zijn arm spreekt van kracht en bescherming ( ; ) . In het Oude Testament is er geen constante zekerheid in het kennen van een vaste relatie tussen het volk en God. Bij ons mag die zekerheid er wel zijn, maar het ontbreekt ons vaak aan de beleving ervan. Het verlangen is hier dat de liefde wordt ervaren. Hij heeft ons lief en Hij staat ons met Zijn kracht terzijde. Het begint met Zijn hart, dat wordt het eerst genoemd. Dan volgt onlosmakelijk daaraan verbonden Zijn arm. Zijn arm wordt altijd door Zijn hart bestuurd. Dan volgt er een indrukwekkende beschrijving van de liefde van de bruidegom. Het is niet duidelijk wie deze beschrijving uitspreekt, de bruid of de Geest. Duidelijk is wel dat de bruid en de Geest volkomen overeenstemmen in deze beschrijving. Van de liefde wordt gezegd dat ze “sterk is als de dood” . Liefde en dood worden hier met elkaar vergeleken. Het gaat er niet om aan te tonen wie sterker is, want dat is geen vraag: de liefde is sterker dan de dood. Het gaat om een vergelijking van waartoe de liefde in staat is en waartoe de dood in staat is. Dan zijn er overeenkomsten. Zoals de dood elke kracht overwint en tot alle mensen doorgaat, zo doet de liefde dat ook. De dood, het graf, is onstuitbaar, hij is door niets tegen te houden. Onophoudelijk, onverzadigbaar slokt hij mensen op ( ) . Niemand ontkomt aan zijn greep. Dat geldt ook voor de hartstocht van de liefde. De liefde gaat altijd door, ze stroomt altijd verder; de liefde kent geen grenzen, ze kent geen begin en geen einde. De liefde kan worden afgewezen, maar ze gaat dan nieuwe wegen. Ze is niet te stoppen in haar hartstocht. Ze is zonder einde (vgl. ) . Met deze liefde hebben wij te doen. Die liefde heeft zichzelf voor ons gegeven ( ) . De uitingen van de liefde worden vergeleken met “vurige vonken” , met “vlammen van de HEERE” . Het is een alles verterende liefde. Elke andere liefde verdwijnt erdoor. Deze liefde zet ons in vuur en vlam. God zoekt mensen die in vuur en vlam staan voor Hem, zoals Hijzelf in vuur en vlam staat. Dit betekent dat Hij alles oordeelt wat niet in overeenstemming met Zijn liefde is. Met deze vlammende ijver voor de eer van Zijn God heeft de Heer de tempel schoongeveegd ( ) . Maar door de ijver van Zijn liefde kan ook de walmende vlaspit die bijna uitgedoofd is weer tot een vlam worden ( ) . Dat kan Hij bij ons bewerken als we niet meer zo ‘vlammen’ voor Hem en ons getuigenis nog maar op een heel laag pitje brandt. Zijn liefde kan niet veranderen door de dood. Hij heeft dat bewezen. De liefde is bezegeld door Zijn overwinning over de dood. Het is een onoverwinnelijke liefde, want de grootste macht is overwonnen door Zijn liefde. Niets kan ons van die liefde scheiden ( ) . Bij ons kunnen tijd en afstand de liefde laten verkoelen, bij Hem niet. Een volgend beeld van de liefde is de vergelijking met vele wateren die het vuur van de liefde niet kunnen uitblussen of wegspoelen ( ) . De wateren zien op de wateren van Gods oordeel die over de Heer Jezus zijn gegaan ( ) . Deze wateren hebben die liefde niet kunnen wegnemen. De liefde van de Heer Jezus heeft het oordeel doorstaan en is er glansrijk uit tevoorschijn gekomen. De liefde van de Heer Jezus is ook niet af te kopen. De satan heeft het geprobeerd door Hem “al het bezit van zijn huis” aan te bieden, dat is de wereld en zijn heerlijkheid ( ) . Maar de Heer heeft hem smadelijk afgewezen. Hij heeft juist alles verkocht om die ene “zeer kostbare parel” , dat is de gemeente, te bezitten ( ) ! In plaats van Zichzelf ten koste van haar te verrijken heeft Hij haar ten koste van Zijn eigen rijkdom, ja, ten koste van Zichzelf voor Zichzelf tot eigendom verworven, omdat Hij haar liefhad ( ) . De Heer Jezus is niet voor een ‘ideaal’ gestorven, maar uit liefde voor Zijn bruid. Wij kunnen met diepe dankbaarheid zeggen: “Wat ik nu leef in [het] vlees, leef ik door [het] geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven” ( ) .

Song of Solomon 8:7

De liefde is sterk als de dood

De bruid is diep onder de indruk van wat de bruidegom voor haar heeft gedaan door haar tot nieuw leven te wekken. Daarop reageert ze door haar verlangen om als een zegel vast aan hem verbonden te worden (vgl. Jr 22:24; Hg 2:24). Wij zullen dat verlangen ook uitspreken als wij onder de indruk zijn gekomen van alles wat de Heer Jezus in Zijn liefde voor ons heeft gedaan op het kruis van Golgotha. Dan willen we Zijn liefde dieper en rijker ervaren.

We zullen tegen Hem zeggen dat we willen zijn “als een zegel op Uw hart” (Hl 8:6). We weten dat we vast aan Hem verbonden zijn. De Heilige Geest is het zegel, want we zijn met Hem verzegeld. Daardoor kennen we Zijn eigendomsrecht op ons leven (2Ko 1:21-22; Ef 1:13). Door de Geest zijn we verbonden met Christus. Dit is een verbinding die niet kan worden verbroken. De Geest is Zijn zegel, dat zegt dat we voor eeuwig Zijn eigendom zijn. Die zekerheid kan nooit wijzigen.

Maar we willen dat ook graag ervaren. We willen Zijn hart voor ons voelen slaan. Het hart spreekt van de gevoelens van liefde. We willen ook even vast als een zegel Zijn sterke arm voelen die ons draagt. Zijn arm spreekt van kracht en bescherming (Dt 33:27; Js 40:10-11).

In het Oude Testament is er geen constante zekerheid in het kennen van een vaste relatie tussen het volk en God. Bij ons mag die zekerheid er wel zijn, maar het ontbreekt ons vaak aan de beleving ervan. Het verlangen is hier dat de liefde wordt ervaren. Hij heeft ons lief en Hij staat ons met Zijn kracht terzijde. Het begint met Zijn hart, dat wordt het eerst genoemd. Dan volgt onlosmakelijk daaraan verbonden Zijn arm. Zijn arm wordt altijd door Zijn hart bestuurd.

Dan volgt er een indrukwekkende beschrijving van de liefde van de bruidegom. Het is niet duidelijk wie deze beschrijving uitspreekt, de bruid of de Geest. Duidelijk is wel dat de bruid en de Geest volkomen overeenstemmen in deze beschrijving.

Van de liefde wordt gezegd dat ze “sterk is als de dood”. Liefde en dood worden hier met elkaar vergeleken. Het gaat er niet om aan te tonen wie sterker is, want dat is geen vraag: de liefde is sterker dan de dood. Het gaat om een vergelijking van waartoe de liefde in staat is en waartoe de dood in staat is. Dan zijn er overeenkomsten. Zoals de dood elke kracht overwint en tot alle mensen doorgaat, zo doet de liefde dat ook.

De dood, het graf, is onstuitbaar, hij is door niets tegen te houden. Onophoudelijk, onverzadigbaar slokt hij mensen op (Sp 30:15-16). Niemand ontkomt aan zijn greep. Dat geldt ook voor de hartstocht van de liefde. De liefde gaat altijd door, ze stroomt altijd verder; de liefde kent geen grenzen, ze kent geen begin en geen einde. De liefde kan worden afgewezen, maar ze gaat dan nieuwe wegen. Ze is niet te stoppen in haar hartstocht. Ze is zonder einde (vgl. Jh 13:1). Met deze liefde hebben wij te doen. Die liefde heeft zichzelf voor ons gegeven (Jh 15:13).

De uitingen van de liefde worden vergeleken met “vurige vonken”, met “vlammen van de HEERE”. Het is een alles verterende liefde. Elke andere liefde verdwijnt erdoor. Deze liefde zet ons in vuur en vlam. God zoekt mensen die in vuur en vlam staan voor Hem, zoals Hijzelf in vuur en vlam staat. Dit betekent dat Hij alles oordeelt wat niet in overeenstemming met Zijn liefde is. Met deze vlammende ijver voor de eer van Zijn God heeft de Heer de tempel schoongeveegd (Jh 2:15-17).

Maar door de ijver van Zijn liefde kan ook de walmende vlaspit die bijna uitgedoofd is weer tot een vlam worden (Js 42:2-3). Dat kan Hij bij ons bewerken als we niet meer zo ‘vlammen’ voor Hem en ons getuigenis nog maar op een heel laag pitje brandt. Zijn liefde kan niet veranderen door de dood. Hij heeft dat bewezen. De liefde is bezegeld door Zijn overwinning over de dood. Het is een onoverwinnelijke liefde, want de grootste macht is overwonnen door Zijn liefde. Niets kan ons van die liefde scheiden (Rm 8:35-39). Bij ons kunnen tijd en afstand de liefde laten verkoelen, bij Hem niet.

Een volgend beeld van de liefde is de vergelijking met vele wateren die het vuur van de liefde niet kunnen uitblussen of wegspoelen (Hl 8:7). De wateren zien op de wateren van Gods oordeel die over de Heer Jezus zijn gegaan (Ps 42:8 ; Ps 69:2-3). Deze wateren hebben die liefde niet kunnen wegnemen. De liefde van de Heer Jezus heeft het oordeel doorstaan en is er glansrijk uit tevoorschijn gekomen.

De liefde van de Heer Jezus is ook niet af te kopen. De satan heeft het geprobeerd door Hem “al het bezit van zijn huis” aan te bieden, dat is de wereld en zijn heerlijkheid (Lk 4:5-7). Maar de Heer heeft hem smadelijk afgewezen. Hij heeft juist alles verkocht om die ene “zeer kostbare parel”, dat is de gemeente, te bezitten (Mt 13:45-46)!

In plaats van Zichzelf ten koste van haar te verrijken heeft Hij haar ten koste van Zijn eigen rijkdom, ja, ten koste van Zichzelf voor Zichzelf tot eigendom verworven, omdat Hij haar liefhad (2Ko 8:9). De Heer Jezus is niet voor een ‘ideaal’ gestorven, maar uit liefde voor Zijn bruid. Wij kunnen met diepe dankbaarheid zeggen: “Wat ik nu leef in [het] vlees, leef ik door [het] geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven” (Gl 2:20b).