Isa 22:1-13 | PolUGdanska | STEP | Brzemię Doliny Widzenia. Co ci się stało, że cała wystąpiłaś na dachy?

Isaiah 22:1-13

Rozdział 22

1 Brzemię Doliny Widzenia. Co ci się stało, że cała wystąpiłaś na dachy? 2 Miasto pełne wrzasku i zgiełku, miasto wesołe! Twoi zabici nie padli od miecza ani nie zginęli w bitwie. 3 Wszyscy twoi dowódcy pierzchli razem, związani przez łuczników. Zostali związani razem ci, których znaleziono u ciebie, ci, którzy uciekli z daleka. 4 Dlatego powiedziałem: Odwróćcie swój wzrok ode mnie, abym gorzko zapłakał ^a; nie próbujcie mnie pocieszać z powodu spustoszenia córki mojego ludu. 5 To jest bowiem dzień ucisku, deptania i zamieszania od Pana, Boga zastępów ^b, w Dolinie Widzenia, dzień burzenia murów i wołania na góry. 6 Elam wziął kołczan z rydwanami ludu wojennego, a Kir odsłonił swoją tarczę ^c. 7 I stało się tak, że najpiękniejsze doliny były pełne rydwanów, a jeźdźcy ustawili się potężnie przy bramie. 8 I odkryto osłonę Judy, i w tym dniu spoglądałeś na zbrojownię w Domu Lasu. 9 I spoglądaliście na wyłomy miasta Dawida – na to, że były liczne, i zgromadziliście wody Dolnej Sadzawki ^d. 10 Policzyliście domy w Jerozolimie i burzyliście domy, aby wzmocnić mur. 11 Zrobiliście też zbiornik ^e między dwoma murami na wodę Starej Sadzawki, ale nie spoglądaliście na jej twórcę ani nie widzieliście tego, który od dawna ją ukształtował. 12 W tym dniu Pan, Bóg zastępów, wzywał do płaczu i do żałoby ^f, do ostrzyżenia ^g się i do przepasania się worem. 13 A oto radość i wesele, zabijanie wołów i owiec, spożywanie mięsa i picie wina: Jedzmy, pijmy, bo jutro umrzemy ^h.