John 12

Ideo prius Bethaniam venit, ut resuscitatio Lazari altius memoriae omnium traderetur, et inexcusabiles Judaei confunderentur, tractantes de morte tanti suscitatoris. . Pretiosum unguentum fit de nardo maxime de spicis, hic autem dicitur pistici a loco unde erat. Et interpretatur fidelis, non alia admixtione corrupti. Judas etsi malus tamen inter apostolos numeratur, ut doceamur malos tolerare, ne corpus Christi dividamus, et malos bonis non obesse. . etc. Quantum ad suam intentionem ad eum non pertinebat de egenis, quia non curabat de ipsis, non quia commissum esset ei dispensare pauperibus. etc. Cui ministrant angeli, loculos habet in sumptus pauperum, condescendens infirmis. Novit furem, sed non prodit, docens tolerare malos. Tantum obsequium Mariae commendat, ostendens quod esset moriturus, et ad sepeliendum aromatibus ungendus. Ideo Mariae cui non licuit mortuum ungere, datum est viventem officio funeris donare, unde secundum Marcum dicitur, quod habuit, id est potuit, hoc fecit, Corporali praesentia. Vel non habebitis, tu Juda et qui sunt hujusmodi, quia si mali jam communicant sacramentis, postea tamen non habent Dominum ut boni. Curiositas hos, non charitas adduxit. Nos econtra, si cognoscimus Jesum obedientis animae domum in qua habitet invenisse, veniamus illuc contemplatione, non propter hominem tantum quem in anima suscitatum videmus, sed ut bonam vitam imitemur, et per hoc ad visionem Jesu perveniamus. Quia non poterant occultare vel negare miraculum, stulte volunt occidere, quasi non possit suscitare occisum qui suscitavit defunctum. . Ecce oves ex Israel veniunt ad pastorem. Rami sunt laudes significantes victoriam superaturi diabolum et mortem. AUG. Osanna vox obsecrantis magis indicans affectum quam rem aliquam significans, sicut interjectiones. Rex non terreno more, quod parum est, sed quia regit, et ad mentes, et ad regna coelorum ducit, et est miserationis non indignationis. . In reprobo populo erat filia Sion, id est, Jerusalem, scilicet oves quae devote occurrunt venienti, quibus divinitus dicitur: Agnoscite quem laudatis, et ne timeatis cum patitur qui est vestra redemptio. Pullus in quo nemo sederat, populus est gentium qui legem Dei non acceperat. . Per passionem et resurrectionem totum mundum redemit, et secutus est eum. Et quid mirum si mundus post eum vadit per quem factus est mundus? . Ostendit gentes per praedicationem apostolorum conversas. . De Judaeis erant, qui clamabant: modo gentiles quaerunt videre, ecce duo parietes concurrentes. Dicit itaque angularis lapis. Haec non est clarificatio de istis volentibus videre, sed occasione horum annuntiat venturam plenitudinem gentium eo in coelis glorificato. Sed hanc altitudinem glorificationis praecedit humilitas passionis, unde: etc. Ubi se dicit granum mortificandum et multiplicandum, ad quam passionem jam exhortatus subdit: etc. AUG. Ipse est frumentum quo vivere debet fidelis anima. Granum, de quo spiritualis seges debet surgere. Cum sint multa grana seminum, nulli se comparat nisi frumento, unde mos coepit Ecclesiae de hoc solo grano confici corpus Domini. . AUG. Qui amat in hac vita, perdit in futuro quod magis congruit, unde subdit: etc. Non amat, sed odit animam in hoc mundo, qui diligendo Deum, potius quam in eum peccet eligit occidi. Pretium operis quo illi ministratur est esse cum illo, sine quo nusquam bene est esse, et cum quo nusquam male est esse, unde et apertius subdit, Praedicta passione et ad eam supposita exhortatione quasi data voce fortitudinis suae subdit affectum infirmitatis nostrae quam vere suscepit, sed ex voluntate pro nobis ne de hac infirmitate desperemus: in qua etiam docet quid dicere debeamus, et quo confugere. Quasi dicat: Conturbatur anima mea, quid dicam? quo confugiam? quem invocem? in quem sperem? in Patrem qui salvat, cui voluntatem meam propono, quia propterea ut haec patiar veni in hanc horam, unde et clarificatio mihi sic fit et in membris meis. Salvationem quaero, sed passionem non recuso, propter quam passionem clarifica me quod est gloria tui nominis. . Ostendit hanc vocem non sibi indicasse quod sciebat, sed eis quibus indicari oportebat. Discretionis scilicet, quod est ante ultimum damnationis, quia nunc per passionem jure diaboli destructo multi liberabuntur, unde exponendo subjungit: Patior, turbor, et per haec, etc. A redemptis expelletur, praedicantibus apostolis plene expelletur qui olim a paucis etsi extra tentetur, non laedit intus. . etc. Quomodo in cruce morietur? Hoc enim eum dixisse putabant quod facere cogitabant. Filium hominis. Quia hoc memoriter tenebant, quod saepe dixerat se Filium hominis, non quod hic dixisset, Si enim Christus est, manet in aeternum. Si manet in aeternum, quomodo exaltabitur a terra, id est, morietur in cruce? Id est, totum intelligite, et moriturum Christum ut redimat victurum in aeternum in coelo quo perducat. Vel dum Christum vobiscum habetis ne tenebrae ignorantiae et mortis perpetuae vos comprehendant. Qui non credit mortem Christi, nescit quo vadit, sed offendit in petram scandali, quod est Christus, Judaeis contemnentibus et irridentibus mortuum. Id est, dum aliquid veri intelligitis de aeternitate Christi, credite in veritatem addendo de humilitate, ut renascamini in veritate. Non ab his qui credere incoeperant, sed ab his qui invidebant. Quod abscondit se, nostrae infirmitati consuluit, non suae potestati derogavit. . Quem omnibus modis impleri necesse est, non tamen necessitate faciendum, sed voluntate, praescivit enim Deus et praedixit, non credituros et peccaturos, non tamen coegit ad hoc, sed ut fit sic praescivit et praedixit. AUG. Non quod non possunt homines mutari in melius, sed quandiu tales non possunt credere. . Ideo crux in fronte credentium, ubi est sedes verecundiae, figitur, ut de nomine Christi nullus erubescat, et magis gloriam Dei quam hominum quaerat. Aliis non credentibus, aliis vero credentibus, vel palam cum palmis et laudibus, vel in occulto jam appropinquante sua passione, clamat Jesus qui latebat quandiu passio non erat complenda. Quia homo apparebat, et Deus in homine latebat, ne putarent eum hoc tantum esse quod videbant, vult se credi talem et tantum qualis et quantus pater est. etc. Usque adeo nihil distat inter me et eum, ut qui videt me videat eum. Haec visio non carnalis, sed intellectualis est mundo corde. Non ait non videt me, sed eum qui me misit, sicut dixit, quia illud dixit, ne sicut videbatur crederetur tantum Filius hominis; hoc autem dixit, ut crederetur aequalis Patri. Neutrum horum diceret alius missus, id est apostolus, quia tantum servus. Potest autem dicere alia Filio communia, ut qui audit vel recipit me audit eum et recipit qui me misit, quia Dominus honoratur in servo et Pater in Filio. De alio non dicitur: Lux venit in mundum, nisi de eo qui illuminat, caeteri ut illuminati sunt lux, quia vita eorum lucet hominibus. Manifeste dicit se judicaturum in novissimo die, quia ipse est sermo Patris qui seipsum locutus est, seipsum annuntiavit. . Non dedit Pater Filio mandatum per angelum vel aliam creaturam. Nec mandatum quod aliquando nescisset: sed dum verbum et sapientiam in qua sunt omnia mandata, genuit, dedit: sicut Filio qui est vita, eo dedit vitam quo genuit vitam, quia gignendo vitam, dedit esse vitam, quae sine vitio fuit. Cum dicat mandatum esse vitam aeternam, et ipse sit vita aeterna, aperte dicit se mandatum Dei. Intelligentibus mentibus, ut est nata veritas ex Pater, sed sic loquitur veritas intus sine sono, sicut dixit ei Pater ut crederent homines quod nondum possunt intelligere, ex ore carnis verba sonuerunt, quae prolata et litteris signata, nos ad ipsam veritatem aliquatenus erigunt.