2Ki 15:10 | DutKingComments | STEP | Na de dood van Jerobeam II wordt zijn zoon Zacharia koning over Israël. Hij is de laatste koning van het huis van Jehu. Dan is het met het huis van Jehu afgelopen. De laatste koning regeert slechts zes maanden. Toch is het lang genoeg om zich te openbaren als een koning die niet is afgeweken van de zonden van de eerste koning van Israël. Zijn regering duurt maar zo kort omdat hij al na zes maanden wordt vermoord. Hierna volgen de koningen elkaar weer regelmatig op omdat de regerende koning door zijn opvolger wordt vermoord. De profeet Hosea spreekt erover. Hosea begint met profeteren in de dagen van Jerobeam II ( ) . In het eerste hoofdstuk van zijn profetie spreekt de HEERE over het vergelden van de bloedschulden van Jehu ( ) . Die tijd is aangebroken. Dat de koningen elkaar opvolgen door het vermoorden van de heersende koning, zegt Hosea scherp: “Bloedbad volgt op bloedbad” ( ) . Dit lijkt erop te wijzen dat hij vanaf Hosea 4 de situatie beschrijft zoals die met Sallum begint. De uitspraak “zíj hebben koningen aangesteld, maar buiten Mij om; zij hebben vorsten aangesteld, maar zonder Mij erin te kennen” ( ) lijkt dat te bevestigen. Ze hebben koningen aangesteld, maar niet vanuit de HEERE. Dat Sallum door de moord op Zacharia het woord van de HEERE vervult ( ; ) , doet niets af van zijn eigen verantwoordelijkheid. Hier zien we weer de twee zijden: de zijde van de verantwoordelijkheid van de mens en de zijde van de raad van God. Sallum zou met een vroom beroep op wat God had gezegd, hebben kunnen zeggen dat hij de wil van God had gedaan. Maar zo is het niet. Hij heeft eigenwillig gehandeld en moet de straf voor zijn zonde dragen. Tegelijk heeft God door dit handelen Zijn raad vervuld. Het laatste zinsdeel van benadrukt dat: “En zo is het gebeurd.” Het is precies gebeurd zoals de HEERE heeft gezegd en niet anders. In het Hebreeuws zijn het dezelfde woorden als die in Genesis 1 voorkomen, steeds nadat God heeft gesproken, en daar vertaald zijn met “en het was zo” ( ) .

2 Kings 15:10

Zacharia koning over Israël

Na de dood van Jerobeam II wordt zijn zoon Zacharia koning over Israël. Hij is de laatste koning van het huis van Jehu. Dan is het met het huis van Jehu afgelopen. De laatste koning regeert slechts zes maanden. Toch is het lang genoeg om zich te openbaren als een koning die niet is afgeweken van de zonden van de eerste koning van Israël.

Zijn regering duurt maar zo kort omdat hij al na zes maanden wordt vermoord. Hierna volgen de koningen elkaar weer regelmatig op omdat de regerende koning door zijn opvolger wordt vermoord. De profeet Hosea spreekt erover. Hosea begint met profeteren in de dagen van Jerobeam II (Hs 1:1). In het eerste hoofdstuk van zijn profetie spreekt de HEERE over het vergelden van de bloedschulden van Jehu (Hs 1:4). Die tijd is aangebroken.

Dat de koningen elkaar opvolgen door het vermoorden van de heersende koning, zegt Hosea scherp: “Bloedbad volgt op bloedbad” (Hs 4:2). Dit lijkt erop te wijzen dat hij vanaf Hosea 4 de situatie beschrijft zoals die met Sallum begint. De uitspraak “zíj hebben koningen aangesteld, maar buiten Mij om; zij hebben vorsten aangesteld, maar zonder Mij erin te kennen” (Hs 8:4a) lijkt dat te bevestigen. Ze hebben koningen aangesteld, maar niet vanuit de HEERE.

Dat Sallum door de moord op Zacharia het woord van de HEERE vervult (2Kn 10:30; Am 7:9), doet niets af van zijn eigen verantwoordelijkheid. Hier zien we weer de twee zijden: de zijde van de verantwoordelijkheid van de mens en de zijde van de raad van God. Sallum zou met een vroom beroep op wat God had gezegd, hebben kunnen zeggen dat hij de wil van God had gedaan. Maar zo is het niet. Hij heeft eigenwillig gehandeld en moet de straf voor zijn zonde dragen.

Tegelijk heeft God door dit handelen Zijn raad vervuld. Het laatste zinsdeel van 2Kn 15:12 benadrukt dat: “En zo is het gebeurd.” Het is precies gebeurd zoals de HEERE heeft gezegd en niet anders. In het Hebreeuws zijn het dezelfde woorden als die in Genesis 1 voorkomen, steeds nadat God heeft gesproken, en daar vertaald zijn met “en het was zo” (Gn 1:7 ; 9 ; 11 ; 15 ; 24 ; 31).