Act 16:16-24 | DutKingComments | STEP | Op weg naar de gebedsplaats komen Paulus en de zijnen een slavin tegen die een Pythons-geest bezit, door wie zij waarzeggerij pleegt. Het meisje is werkelijk bezeten, werkelijk in de macht van een boze geest, waardoor haar identiteit verloren is gegaan. Ze is een werktuig van de satan die haar op onbarmhartige manier uitbuit. De meesters van het meisje verdienen goed aan haar. Er zijn mensen genoeg die haar tegen betaling komen raadplegen. Als zij de weg van Paulus kruist, openbaart de waarzeggende geest in haar zich luidruchtig. Hij prijst “deze mensen” aan als “slaven van God de Allerhoogste” die een weg van behoudenis verkondigen. Hier zien we de misleidende tactiek van de satan. Hij gaat hier in Europa niet openlijk in de aanval tegen het evangelie, maar probeert zich door misleidende ondersteuning met het werk van het evangelie te verbinden om evangelie en dwaling met elkaar te vermengen en zo het evangelie te verderven. Het is belangrijk te zien dat hier voor het woord “weg” geen lidwoord staat. Het meisje spreekt niet over ‘de’ weg, maar over ‘een’ weg. Ze heeft het ook over “die u” een weg verkondigen en niet over ‘die ons’ de weg verkondigen. Ze maakt geen reclame voor het evangelie, maar is erop uit het evangelie als een van de vele wegen van behoudenis voor te stellen. Het is typisch demonisch om de exclusiviteit van het evangelie te ontkennen. In wereldgodsdiensten als het boeddhisme en het mohammedanisme is plaats voor Jezus, maar dan wel naast andere afgoden. Ook haar spreken over hen als slaven van de allerhoogste god betekent in de Griekse context dat zij zegt dat Paulus en de zijnen slaven zijn van Zeus. Ze spreekt over een weg van behoudenis, niet als redding van zonden, maar de redding uit bepaalde onaangename omstandigheden van het leven die zij als waarzegster ook verkondigt. Ze stelt een weg voor die tot welzijn van de mens zou moeten leiden, maar die in werkelijkheid in het eeuwig verderf eindigt. Paulus is niet direct tegen het meisje opgetreden. Hij heeft haar geschreeuw vele dagen lang verdragen. Dan komt toch het moment dat hij het niet langer kan verdragen. Het betekent niet dat hij geïrriteerd raakt, maar dat een nog langer verdragen ervan het evangelie krachteloos zou maken. Het geschreeuw van het meisje richtte de aandacht van de mensen op hen en niet op het evangelie. Op een gegeven moment keert Paulus zich om en beveelt de geest in de Naam van Jezus Christus van haar uit te gaan. Paulus drijft de geest niet uit in eigen kracht, maar met het gezag van de Naam van de Heer Jezus. Die Naam is verheven boven elke macht en kracht ( ) . De geest gehoorzaamt onmiddellijk. Helaas is veel evangelieprediking vandaag een prediking die de instemming van de wereld heeft omdat de evangelist het toelaat dat de wereld zich met zijn prediking verenigt. Het gaat om de ingang, zo klinkt het als rechtvaardiging. Dat is niet de manier waarop Paulus te werk gaat. Zijn afwijzing van vermenging komt hem duur te staan, zoals uit het vervolg blijkt.

Acts 16:16-24

Een waarzeggende geest uitgedreven

Op weg naar de gebedsplaats komen Paulus en de zijnen een slavin tegen die een Pythons-geest bezit, door wie zij waarzeggerij pleegt. Het meisje is werkelijk bezeten, werkelijk in de macht van een boze geest, waardoor haar identiteit verloren is gegaan. Ze is een werktuig van de satan die haar op onbarmhartige manier uitbuit. De meesters van het meisje verdienen goed aan haar. Er zijn mensen genoeg die haar tegen betaling komen raadplegen.

Als zij de weg van Paulus kruist, openbaart de waarzeggende geest in haar zich luidruchtig. Hij prijst “deze mensen” aan als “slaven van God de Allerhoogste” die een weg van behoudenis verkondigen. Hier zien we de misleidende tactiek van de satan. Hij gaat hier in Europa niet openlijk in de aanval tegen het evangelie, maar probeert zich door misleidende ondersteuning met het werk van het evangelie te verbinden om evangelie en dwaling met elkaar te vermengen en zo het evangelie te verderven.

Het is belangrijk te zien dat hier voor het woord “weg” geen lidwoord staat. Het meisje spreekt niet over ‘de’ weg, maar over ‘een’ weg. Ze heeft het ook over “die u” een weg verkondigen en niet over ‘die ons’ de weg verkondigen. Ze maakt geen reclame voor het evangelie, maar is erop uit het evangelie als een van de vele wegen van behoudenis voor te stellen. Het is typisch demonisch om de exclusiviteit van het evangelie te ontkennen. In wereldgodsdiensten als het boeddhisme en het mohammedanisme is plaats voor Jezus, maar dan wel naast andere afgoden.

Ook haar spreken over hen als slaven van de allerhoogste god betekent in de Griekse context dat zij zegt dat Paulus en de zijnen slaven zijn van Zeus. Ze spreekt over een weg van behoudenis, niet als redding van zonden, maar de redding uit bepaalde onaangename omstandigheden van het leven die zij als waarzegster ook verkondigt. Ze stelt een weg voor die tot welzijn van de mens zou moeten leiden, maar die in werkelijkheid in het eeuwig verderf eindigt.

Paulus is niet direct tegen het meisje opgetreden. Hij heeft haar geschreeuw vele dagen lang verdragen. Dan komt toch het moment dat hij het niet langer kan verdragen. Het betekent niet dat hij geïrriteerd raakt, maar dat een nog langer verdragen ervan het evangelie krachteloos zou maken. Het geschreeuw van het meisje richtte de aandacht van de mensen op hen en niet op het evangelie. Op een gegeven moment keert Paulus zich om en beveelt de geest in de Naam van Jezus Christus van haar uit te gaan. Paulus drijft de geest niet uit in eigen kracht, maar met het gezag van de Naam van de Heer Jezus. Die Naam is verheven boven elke macht en kracht (Hd 3:6 ; 16 ; Hd 4:10). De geest gehoorzaamt onmiddellijk.

Helaas is veel evangelieprediking vandaag een prediking die de instemming van de wereld heeft omdat de evangelist het toelaat dat de wereld zich met zijn prediking verenigt. Het gaat om de ingang, zo klinkt het als rechtvaardiging. Dat is niet de manier waarop Paulus te werk gaat. Zijn afwijzing van vermenging komt hem duur te staan, zoals uit het vervolg blijkt.

In de gevangenis geworpen

Als de satan zijn doel niet met vleierij kan bereiken, verandert hij in een brullende leeuw (1Pt 5:8). Zijn instrumenten zijn de meesters van het meisje. Hun bron van inkomsten is verloren gegaan door deze mensen. Ze zijn dan ook allerminst dankbaar voor de bevrijding van het meisje, maar enorm kwaad nu ze hun winst zien verdampen. Ze slepen Paulus en Silas direct voor de overheid die wordt vertegenwoordigd door twee praetoren. De praetoren waren de Romeinse bestuurders, een soort burgemeesters.

De meesters van het door Paulus bevrijde meisje beschuldigen Paulus en Silas van het veroorzaken van oproer. Dit is een zware aanklacht, want alles wat de eenheid en de rust van het Romeinse rijk in gevaar brengt, wordt streng bestraft. In hun doortraptheid maken deze mensen wat Paulus en Silas hebben gedaan tot een politiek thema. Ze weten dat ze daarmee een goede kans maken op een veroordeling. Ook spelen ze in op de haat tegen de Joden door te spreken over “deze mensen, die Joden zijn”.

Verder beschuldigen ze Paulus en Silas ervan dat zij gebruiken verkondigen die tegen de Romeinse gebruiken ingaan. (Lukas en Timotheüs vinden ze kennelijk minder belangrijk, zodat ze die laten lopen.) Gebruiken hebben met cultuur te maken. Ze beschuldigen hen ervan dat ze hun cultuur kapot willen maken met dat evangelie. Cultuur is door God in de volksaard gelegd en is voor alle volken anders, maar kan in de hand van de satan een middel worden om het evangelie tegen te staan. Als de beschuldigingen zijn geuit, staat ook de menigte, die altijd uit is op een verzetje, tegen Paulus en Silas op.

De praetoren vinden nader onderzoek niet nodig. Zonder verdere vorm van proces worden van beide dienaren van God door de rechters de kleren van het lijf gescheurd, waarna die bevel geven hen te geselen. Zij die de geseling uitvoeren, vatten hun taak niet licht op en brengen de beide predikers “vele slagen” toe.

God laat toe dat Zijn dienaren worden geslagen en het is hun eer zich daar niet tegen te verzetten. Het wordt een middel waardoor een nog schitterender getuigenis van Zijn Woord en van Zijn dienaren wordt gegeven. Wat het lichaam betreft, is de wereld sterker dan de christen, als God het toestaat; maar in zijn hart is de christen boven de omstandigheden als hij de tegenwoordigheid van God kan realiseren. Zijn aanwezigheid is groter dan alle omstandigheden en kan al het andere overwinnen (1Jh 5:4). Men kan zich dan verheugen in het lijden (Hd 5:41; Rm 5:3).

Na de geseling worden ze in de gevangenis geworpen. De gevangenbewaarder krijgt het bevel hen zorgvuldig te bewaren. Hij laat niets aan het toeval over en werpt hen in de binnenste gevangenis. Dieper weg kan niet. Alsof dat toch nog niet genoeg zekerheid biedt, sluit hij ook hun voeten nog eens zorgvuldig in het blok. Ontkomen is onmogelijk. Het lijkt erop dat ze helemaal uitgeschakeld zijn en de vijand gewonnen heeft. Wat zou het ontmoedigend kunnen werken als ze eraan dachten dat dit hun ontvangst in Europa was, terwijl ze duidelijk de leiding van de Heer hebben herkend om hier naar toe te gaan.