Act 28:30-31 | DutKingComments | STEP | De duur van deze gevangenschap van Paulus, die hij mag doorbrengen “in zijn eigen huurwoning” , wordt door Lukas vastgesteld op “twee hele jaren” . Het lijkt erop dat hij na die tijd is vrijgelaten omdat zijn aanklagers niet zijn verschenen. Om een proces doorgang te laten vinden moesten zowel de aangeklaagde als de aanklagers voor de rechter verschijnen ( ) . Het is dan ook niet terecht dat Paulus na eerder twee jaren te hebben vastgezeten, niet is vrijgelaten ( ) . Als de aanklagers niet verschijnen, schrijft het Romeinse recht voor dat de aangeklaagde in vrijheid moet worden gesteld. De Joden zullen de reis naar Rome een te grote onderneming hebben gevonden. Mogelijk dat ze er genoegen mee hebben genomen dat Paulus is gevangengenomen en op transport naar Rome is gesteld. Dat Paulus na twee jaren in vrijheid is gesteld, zonder voor de keizer te verschijnen, hoeft niet in strijd te zijn met de vermelding dat hij juist daarvoor naar Rome moest. Voor zover de tekst duidelijk maakt, is het niet noodzakelijk dat zijn verschijning voor de keizer tijdens deze gevangenschap gebeurt. Er zal namelijk een tweede gevangenschap volgen en dan zal hij wel voor de keizer verschijnen. Paulus heeft tijdens deze eerste gevangenschap een onbekend aantal onbekende mensen op bezoek gehad. Dat kunnen broeders, Joden en ook heidenen zijn geweest ( ) . Daaronder bevindt zich ook een weggelopen slaaf, genaamd Onésimus, van wie we weten dat deze door de dienst van Paulus tot bekering is gekomen ( ) . Hij heeft aan deze Onésimus de brief aan Filémon meegegeven die hij tijdens zijn gevangenschap naar aanleiding van de bekering van Onésimus heeft geschreven. Hij heeft in deze twee jaren ook nog de brief aan de Efeziërs, de brief aan de Filippenzen en de brief aan de Kolossenzen geschreven. Aan allen die bij hem komen, predikt hij het koninkrijk van God, waarin het gaat om de Heer Jezus Christus. Het boek begint met de prediking van het koninkrijk van God ( ) , en hier, waar het voor de zevende en tevens laatste keer wordt genoemd, sluit het boek ermee. Paulus predikt de Heer van dat koninkrijk in de stad van de keizer, de grote heer van het aardrijk. Hij doet dat “ongehinderd” , het laatste woord van het boek Handelingen . Het boek eindigt met een open einde omdat de handelingen van de Geest, Die niet gebonden is, niet zijn afgelopen. De geschiedenis van de gemeente gaat verder in het leven van ieder lid ervan. Daardoor heeft het Woord de uithoeken van het Romeinse rijk bereikt. Het christendom is van een Joodse sekte tot een wereldgodsdienst geworden. Van Jeruzalem is het evangelie uitgegaan tot aan het einde van het aardrijk en zal ook uitgaan tot aan het einde van de tegenwoordige bedeling. Wij mogen onze bijdrage leveren aan het doorgeven van die boodschap, dat er een andere Koning is dan de heersers van de wereld: de verheerlijkte Heer in de hemel. Tot Hij terugkomt, wensen we dat het dag wordt.

Acts 28:30-31

Paulus predikt ongehinderd verder

De duur van deze gevangenschap van Paulus, die hij mag doorbrengen “in zijn eigen huurwoning”, wordt door Lukas vastgesteld op “twee hele jaren”. Het lijkt erop dat hij na die tijd is vrijgelaten omdat zijn aanklagers niet zijn verschenen. Om een proces doorgang te laten vinden moesten zowel de aangeklaagde als de aanklagers voor de rechter verschijnen (Hd 23:35 ; Hd 25:16). Het is dan ook niet terecht dat Paulus na eerder twee jaren te hebben vastgezeten, niet is vrijgelaten (Hd 24:27). Als de aanklagers niet verschijnen, schrijft het Romeinse recht voor dat de aangeklaagde in vrijheid moet worden gesteld. De Joden zullen de reis naar Rome een te grote onderneming hebben gevonden. Mogelijk dat ze er genoegen mee hebben genomen dat Paulus is gevangengenomen en op transport naar Rome is gesteld.

Dat Paulus na twee jaren in vrijheid is gesteld, zonder voor de keizer te verschijnen, hoeft niet in strijd te zijn met de vermelding dat hij juist daarvoor naar Rome moest. Voor zover de tekst duidelijk maakt, is het niet noodzakelijk dat zijn verschijning voor de keizer tijdens deze gevangenschap gebeurt. Er zal namelijk een tweede gevangenschap volgen en dan zal hij wel voor de keizer verschijnen.

Paulus heeft tijdens deze eerste gevangenschap een onbekend aantal onbekende mensen op bezoek gehad. Dat kunnen broeders, Joden en ook heidenen zijn geweest (1Ko 10:32). Daaronder bevindt zich ook een weggelopen slaaf, genaamd Onésimus, van wie we weten dat deze door de dienst van Paulus tot bekering is gekomen (Fm 1:10). Hij heeft aan deze Onésimus de brief aan Filémon meegegeven die hij tijdens zijn gevangenschap naar aanleiding van de bekering van Onésimus heeft geschreven. Hij heeft in deze twee jaren ook nog de brief aan de Efeziërs, de brief aan de Filippenzen en de brief aan de Kolossenzen geschreven.

Aan allen die bij hem komen, predikt hij het koninkrijk van God, waarin het gaat om de Heer Jezus Christus. Het boek begint met de prediking van het koninkrijk van God (Hd 1:3), en hier, waar het voor de zevende en tevens laatste keer wordt genoemd, sluit het boek ermee. Paulus predikt de Heer van dat koninkrijk in de stad van de keizer, de grote heer van het aardrijk. Hij doet dat “ongehinderd”, het laatste woord van het boek Handelingen.

Het boek eindigt met een open einde omdat de handelingen van de Geest, Die niet gebonden is, niet zijn afgelopen. De geschiedenis van de gemeente gaat verder in het leven van ieder lid ervan. Daardoor heeft het Woord de uithoeken van het Romeinse rijk bereikt. Het christendom is van een Joodse sekte tot een wereldgodsdienst geworden. Van Jeruzalem is het evangelie uitgegaan tot aan het einde van het aardrijk en zal ook uitgaan tot aan het einde van de tegenwoordige bedeling. Wij mogen onze bijdrage leveren aan het doorgeven van die boodschap, dat er een andere Koning is dan de heersers van de wereld: de verheerlijkte Heer in de hemel. Tot Hij terugkomt, wensen we dat het dag wordt.