Joh 16:22 | DutKingComments | STEP | Na de ontvouwing over de komst van de Heilige Geest en de heerlijke gevolgen daarvan voor hen spreekt de Heer weer over Zijn eigen situatie met betrekking tot hen. Zijn verwerping en dood zijn dichtbij. Hij zegt hun dat het nog maar een korte tijd zal duren, of ze zullen Hem niet meer aanschouwen. Nu aanschouwen ze Hem nog, dat wil zeggen dat ze als toeschouwer naar Hem kijken, naar Zijn werken en Zijn weg. Binnenkort zal Hij niet meer door hen aanschouwd worden. Hij laat er echter direct op volgen dat die periode van niet aanschouwen ook slechts kort is. Na die tweede korte perioden zullen ze Hem weer zien. Hier gebruikt de Heer niet het woord ‘aanschouwen’, maar het woord ‘zien’. Zien betekent waarnemen of onderscheiden. Wat Hij zegt, roept bij sommigen van Zijn discipelen vragen op. Als Joden die werkelijk in Hem als de Messias geloven, zijn ze ervan overtuigd dat de Messias zal blijven. Maar juist omdat hun gedachten nog zo Joods zijn, weten ze niet waarover Hij spreekt. Wat bedoelt Hij dan met die korte tijd Hem niet aanschouwen en met nog eens een korte tijd Hem wel weer zien? Ook wat Hij in heeft gezegd over Zijn heengaan tot de Vader, begrijpen ze niet. Hoe zullen ze Hem kunnen zien als Hij zal heengaan naar de Vader? Wij weten dat de Heer Jezus met het heengaan naar de Vader spreekt over Zijn hemelvaart. Het gevolg daarvan zal zijn dat ze Hem voor een lange tijd, dat wil zeggen tot Zijn wederkomst, niet zullen zien. Daarop kan wat Hij hier over ‘een korte tijd’ zegt dan ook geen betrekking hebben. De korte tijd die het zal duren voordat ze Hem niet meer zullen aanschouwen, is de tijd die zal verlopen tussen het moment waarop Hij dit zegt en het graf. De korte tijd voordat ze Hem daarna weer zullen zien, is de tijd die Hij in het graf ligt. Daarna zullen ze Hem zien, als Hij is opgestaan. Dit begrijpen de discipelen niet en daarom komt de Heer tegemoet aan hun vragen. Hij brengt hun probleem nog eens onder woorden om duidelijk te maken dat Hij goed begrijpt waar zij mee zitten. Het is ook voor ons goed om, als iemand ons iets vraagt, de vraag te herhalen om zeker te weten dat we de ander goed begrijpen. Voor ons is dat nodig omdat uit onze herhaling kan blijken dat we de vraag niet goed hebben begrepen. Op die manier hoefde de Heer de vraag natuurlijk niet te herhalen. Hij herhaalt de vraag om hen te troosten en Zijn antwoord daarop te laten aansluiten. Het belang van het onderwerp blijkt weer uit het dubbele “voorwaar” en het gezaghebbende “Ik zeg u” waarmee de Heer Zijn antwoord inleidt. Met “een korte tijd en u aanschouwt Mij niet meer” , bedoelt Hij dat Hij door de wereld zal worden gedood. Dat zal het einde betekenen van Zijn verblijf bij hen als levende Messias. Die gebeurtenis zal voor hen oorzaak zijn om te huilen en te weeklagen. De wereld daarentegen zal zich over die gebeurtenis verblijden. Ze menen dat ze met Hem hebben afgerekend en dat zal hen blij maken (vgl. ) . Maar de wereld heeft niet het laatste woord. Hij zal opstaan en terwijl de discipelen bedroefd zijn, zal Hij bij hen komen en ze zullen weer blij worden. De Heer vergelijkt hun droefheid met die van een barende vrouw. Als de barensweeën haar overvallen, lijdt ze pijn en is ze bedroefd. Die droefheid is echter van korte duur. Als het kind er eenmaal is, is ze de benauwdheid vergeten. Het kind dat ze in haar armen houdt, is de bron van haar vreugde. De Heer past wat er gebeurt bij de geboorte van een kind toe op Zijn dood en opstanding. Zijn dood en wat Hij daarover heeft gezegd, veroorzaakte droefheid bij Zijn discipelen. Maar Hij zal hen als de Levende weerzien nadat Hij door de weeën van de dood is heengegaan. Dan zullen ze blij zijn ( ) en die blijdschap zal niets en niemand van hen kunnen wegnemen, zelfs al zouden ze gemarteld worden ( ) . De verandering van droefheid in blijdschap is ook de ervaring van de Emmaüsgangers ( ) en nog weer iets later, van alle discipelen als de Heer Jezus van hen heengaat naar de hemel. Dan zijn ze vol blijdschap ( ) .

John 16:22

Een korte tijd

Na de ontvouwing over de komst van de Heilige Geest en de heerlijke gevolgen daarvan voor hen spreekt de Heer weer over Zijn eigen situatie met betrekking tot hen. Zijn verwerping en dood zijn dichtbij. Hij zegt hun dat het nog maar een korte tijd zal duren, of ze zullen Hem niet meer aanschouwen. Nu aanschouwen ze Hem nog, dat wil zeggen dat ze als toeschouwer naar Hem kijken, naar Zijn werken en Zijn weg. Binnenkort zal Hij niet meer door hen aanschouwd worden. Hij laat er echter direct op volgen dat die periode van niet aanschouwen ook slechts kort is. Na die tweede korte perioden zullen ze Hem weer zien. Hier gebruikt de Heer niet het woord ‘aanschouwen’, maar het woord ‘zien’. Zien betekent waarnemen of onderscheiden.

Wat Hij zegt, roept bij sommigen van Zijn discipelen vragen op. Als Joden die werkelijk in Hem als de Messias geloven, zijn ze ervan overtuigd dat de Messias zal blijven. Maar juist omdat hun gedachten nog zo Joods zijn, weten ze niet waarover Hij spreekt. Wat bedoelt Hij dan met die korte tijd Hem niet aanschouwen en met nog eens een korte tijd Hem wel weer zien? Ook wat Hij in Jh 16:10 heeft gezegd over Zijn heengaan tot de Vader, begrijpen ze niet. Hoe zullen ze Hem kunnen zien als Hij zal heengaan naar de Vader?

Wij weten dat de Heer Jezus met het heengaan naar de Vader spreekt over Zijn hemelvaart. Het gevolg daarvan zal zijn dat ze Hem voor een lange tijd, dat wil zeggen tot Zijn wederkomst, niet zullen zien. Daarop kan wat Hij hier over ‘een korte tijd’ zegt dan ook geen betrekking hebben. De korte tijd die het zal duren voordat ze Hem niet meer zullen aanschouwen, is de tijd die zal verlopen tussen het moment waarop Hij dit zegt en het graf. De korte tijd voordat ze Hem daarna weer zullen zien, is de tijd die Hij in het graf ligt. Daarna zullen ze Hem zien, als Hij is opgestaan.

Dit begrijpen de discipelen niet en daarom komt de Heer tegemoet aan hun vragen. Hij brengt hun probleem nog eens onder woorden om duidelijk te maken dat Hij goed begrijpt waar zij mee zitten. Het is ook voor ons goed om, als iemand ons iets vraagt, de vraag te herhalen om zeker te weten dat we de ander goed begrijpen. Voor ons is dat nodig omdat uit onze herhaling kan blijken dat we de vraag niet goed hebben begrepen. Op die manier hoefde de Heer de vraag natuurlijk niet te herhalen. Hij herhaalt de vraag om hen te troosten en Zijn antwoord daarop te laten aansluiten.

Het belang van het onderwerp blijkt weer uit het dubbele “voorwaar” en het gezaghebbende “Ik zeg u” waarmee de Heer Zijn antwoord inleidt. Met “een korte tijd en u aanschouwt Mij niet meer”, bedoelt Hij dat Hij door de wereld zal worden gedood. Dat zal het einde betekenen van Zijn verblijf bij hen als levende Messias. Die gebeurtenis zal voor hen oorzaak zijn om te huilen en te weeklagen.

De wereld daarentegen zal zich over die gebeurtenis verblijden. Ze menen dat ze met Hem hebben afgerekend en dat zal hen blij maken (vgl. Op 11:7-11). Maar de wereld heeft niet het laatste woord. Hij zal opstaan en terwijl de discipelen bedroefd zijn, zal Hij bij hen komen en ze zullen weer blij worden.

De Heer vergelijkt hun droefheid met die van een barende vrouw. Als de barensweeën haar overvallen, lijdt ze pijn en is ze bedroefd. Die droefheid is echter van korte duur. Als het kind er eenmaal is, is ze de benauwdheid vergeten. Het kind dat ze in haar armen houdt, is de bron van haar vreugde.

De Heer past wat er gebeurt bij de geboorte van een kind toe op Zijn dood en opstanding. Zijn dood en wat Hij daarover heeft gezegd, veroorzaakte droefheid bij Zijn discipelen. Maar Hij zal hen als de Levende weerzien nadat Hij door de weeën van de dood is heengegaan. Dan zullen ze blij zijn (Jh 20:20) en die blijdschap zal niets en niemand van hen kunnen wegnemen, zelfs al zouden ze gemarteld worden (Hd 5:40-41). De verandering van droefheid in blijdschap is ook de ervaring van de Emmaüsgangers (Lk 24:17 ; 32) en nog weer iets later, van alle discipelen als de Heer Jezus van hen heengaat naar de hemel. Dan zijn ze vol blijdschap (Lk 24:52).