John 19:30

Het sterven van de Heer Jezus

In Zijn Goddelijke alwetendheid en wijsheid weet de Heer dat met het toevertrouwen van de Zijnen aan de zorg voor elkaar, alles is volbracht wat Hij op aarde had te doen in het verklaren van Zijn Vader. Er is nog wel iets anders te doen en dat is een woord van de Schrift vervullen. Zijn grote lijden doet Hem dat niet vergeten. Zijn uitspraak “Ik heb dorst” is niet in de eerste plaats een uiting van een lichamelijke behoefte, maar van een geestelijke noodzaak. Dat past ook bij dit evangelie waarin Hij ons steeds wordt getoond in Zijn verhevenheid boven het lijden, hoewel Hij de volle zwaarte ervan voelt.

Na Zijn uitroep wordt Hem zure wijn gegeven die Hij neemt. Hoe groot moet de kwelling zijn geweest te weten dat er een vat vol zure wijn vlak bij het kruis stond en dat het onmogelijk was er iets van te nemen. Maar op het bepaalde tijdstip krijgt Hij ervan als gevolg van het vervullen van een Schriftwoord. Als ook het laatste Schriftwoord in vervulling is gegaan dat nog tijdens Zijn leven op aarde in vervulling moest gaan, spreekt Hij uit wat alleen Hij kan zeggen: “Het is volbracht!”

Er zijn dienaren geweest die, zoals Paulus, konden zeggen dat ze de loop hadden voleindigd (2Tm 4:7). Maar geen dienaar heeft het gewaagd te zeggen dat het werk dat hij heeft gedaan, volbracht en afgerond was. Alle dienaren hebben gewerkt, maar toen hun leven afgelopen was, zijn anderen daarmee verdergegaan. Wij kunnen een bepaalde activiteit afronden en zeggen dat het klaar is, maar het zal nooit alleen ons werk zijn en er zal altijd menselijke onvolkomenheid aan kleven.

De Heer Jezus heeft het werk dat Hij te doen heeft gekregen, volmaakt volbracht met een eeuwigdurend en onveranderlijk resultaat. Hij kon ook Zijn eigen werk beoordelen, terwijl alle anderen ootmoedig de beoordeling van hun werk moeten afwachten op het door Hem bepaalde tijdstip (2Ko 5:10).

De uitroep “het is volbracht” is in het Grieks slechts één woord, tetelestai, maar welk woord heeft zoveel inhoud? Het wijst ons niet in de eerste plaats op het volbrengen van het kruiswerk ten behoeve van ons als verloren zondaren. Ook dit woord past in dit evangelie en geeft aan dat Hij het werk heeft volbracht waarvoor Hij op aarde was gekomen, namelijk de verheerlijking van de Vader (Jh 17:4).

Hierna buigt de Heer Zijn hoofd. Dit betekent dat Hij Zijn hoofd in rust neerlegt. Op aarde had Hij geen plaats waar Hij Zijn hoofd kon neerleggen (Mt 8:20). Hier vindt Hij die plaats, op Golgotha, en kan Hij rusten in de dood. Zijn geest geeft Hij over aan Zijn Vader. We horen hier niet de aanbeveling van Zijn geest in de handen van de Vader. Dat doet Hij als de waarachtige Mens in het evangelie naar Lukas (Lk 23:46). Hier geeft de Zoon Zijn geest over als een daad die Hij uit vrije wil, met Goddelijke bevoegdheid, verricht. Niemand neemt het leven van Hem, maar Hij legt het Zelf af (Jh 10:17). Zoals alles in dit evangelie gaat ook in Zijn dood het initiatief van Hem uit.

Copyright information for DutKingComments