Hebrews 10

1زیرا که چون شریعت را سایهٔ نعمتهای آینده است، نه نَفْسِ صورتِ آن چیزها، آن هرگز نمیتواند هر سال به همان قربانیهایی که پیوسته میگذرانند، تقرّبجویندگان را کامل گرداند. 2والاّ آیا گذرانیدن آنها موقوف نمیشد چونکه عبادتکنندگان، بعد از آنکه یک بار پاک شدند، دیگر حسّ گناهان را در ضمیر نمیداشتند؟ 3بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان میشود. 4زیرا محال است که خون گاوها و بزها رفع گناهان را بکند. 5لهذا هنگامی که داخل جهان میشود، میگوید، قربانی و هدیه را نخواستی، لکن جسدی برای من مهیا ساختی.

6به قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه رغبت نداشتی.

7آنگاه گفتم، اینک، میآیم (در طومار کتاب در حقّ من مکتوب است) تا ارادهٔ تو را ای خدا بجا آورم.

8چون پیش میگوید، هدایا و قربانیها و قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه را نخواستی و به آنها رغبت نداشتی، که آنها را بحسب شریعت میگذرانند، 9بعد گفت که، اینک، میآیم تا ارادهٔ تو را ای خدا بجا آورم. پس اوّل را بر میدارد، تا دوّم را استوار سازد. 10و به این اراده مقدّس شدهایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.

11و هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده، میایستد و همان قربانیها را مکرّراً میگذراند که هرگز رفع گناهان را نمیتواند کرد. 12لکن او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به دست راست خدا بنشست تا ابدالآباد. 13و بعد از آن منتظر است تا دشمنانش پایانداز او شوند. 14از آنرو که به یک قربانی مقدّسان را کامل گردانیده است تا ابدالآباد.

15و روحالقدس نیز برای ما شهادت میدهد، زیرا بعد از آنکه گفته بود،

16این است آن عهدی که بعد از آن ایّام با ایشان خواهم بست، خداوند میگوید احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن ایشان مرقوم خواهم داشت،

17[باز میگوید] و گناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.

18امّا جایی که آمرزش اینها هست، دیگر قربانی گناهان نیست.

19پس ای برادران، چونکه به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم 20از طریق تازه و زنده که آن را بجهت ما از میان پرده، یعنی جسم خود مهیّا نموده است، 21و کاهنی بزرگ را بر خانهٔ خدا داریم، 22پس به دل راست، در یقین ایمان، دلهای خود را از ضمیر بد پاشیده و بدنهای خود را به آب پاک غسل داده، نزدیک بیاییم؛

23و اعتراف امید را محکم نگاه داریم، زیرا که وعدهدهنده امین است. 24و ملاحظهٔ یکدیگر را بنماییم تا به محبّت و اعمال نیکو ترغیب نماییم. 25و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازهای که میبینید که آن روز نزدیک میشود.

26زیرا که بعد از پذیرفتن معرفت راستی اگر عمداً گناهکار شویم، دیگر قربانی گناهان باقی نیست، 27بلکه انتظارِ هولناکِ عذاب و غیرت آتشی که مخالفان را فرو خواهد برد. 28هر که شریعت موسی را خوار شمرد، بدون رحم به دو یا سه شاهد کشته میشود.

29پس به چه مقدار گمان میکنید که آن کس، مستحقّ عقوبت سختتر شمرده خواهد شد که پسر خدا را پایمال کرد و خون عهدی را که به آن مقدّس گردانیده شد، ناپاک شمرد و روح نعمت را بیحرمت کرد؟ 30زیرا میشناسیم او را که گفته است، خداوند میگوید انتقام از آنِ من است؛ من مکافات خواهم داد. و ایضاً، خداوند قوم خود را داوری خواهد نمود. 31افتادن به دستهای خدای زنده چیزی هولناک است.

32و لیکن ایّام سلف را به یاد آورید که بعد از آنکه منوّر گردیدید، متحمّل مجاهدهای عظیم از دردها شدید، 33چه از اینکه از دشنامها و زحمات تماشای مردم میشدید، و چه از آنکه شریک با کسانی میبودید که در چنین چیزها بسر میبردند. 34زیرا که با اسیران نیز همدرد میبودید و تاراج اموال خود را نیز به خوشی میپذیرفتید، چون دانستید که خود شما را در آسمان مال نیکوتر و باقی است.

35پس ترک مکنید دلیری خود را که مقرون به مجازات عظیم میباشد. 36زیرا که شما را صبر لازم است تا ارادهٔ خدا را بجا آورده، وعده را بیابید. 37زیرا که بعد از اندک زمانی، آن آینده خواهد آمد و تأخیر نخواهد نمود.

38لکن عادل به ایمان زیست خواهد نمود و اگر مرتّد شود نفس من با وی خوش نخواهد شد.

39لکن ما از مرتدّان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم.