‏ 1 Chronicles 17

Давут ве Натан пейгъамбер

1 ^aДавут озь сарайында ерлешкен сонъ, о, Натан пейгъамберге бойле деди:

– Мына мен кедр агъачындан ясалгъан эвде яшайым. РАББИнинъ Васиет Сандыгъы исе – чадыр тюбюнде.

2Натан Давуткъа:

– Бар да, ниетинъни яп. Алла сеннен берабер, – деди.

3Лякин шу геджеси Алла Натангъа деди:

4– Бар да, къулум Давуткъа шуны айт: «РАББИ бойле дей: “Мен булунаджакъ сарайны сен къурмайджакъсынъ. 5Мен исраиллилерни Мысырдан чыкъаргъан вакъыттан берли шимдигедже Мен бир эвде булунмадым, чадырдан чадыргъа кечтим, чешит ерлерде булундым. 6Исраильнен эр ерде юрдим, лякин ич бир вакъыт халкъым Исраильге ёлбашчылыкъ этмеге Мен буюргъан бирде-бир къадысына: ‘Манъа не ичюн кедр агъачындан бир эв къурмадынъыз?’ – демедим”».

7 ^bШимди къулум Давуткъа шуны айт: «Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: “Халкъыма Исраильге ёлбашчы олмагъа Мен сени къой сюрюсини отлаткъан еринъден алдым. 8 ^cСен къайда баргъан олсанъ, эр ерде сеннен берабер олдым, сенинъ огюнъде бутюн душманларынъны ёкъ эттим ве адынъны, ер юзюндеки намлы адамларнынъ адлары киби, намлы эттим. 9Энди халкъым Исраильге ер таптым, анда оны ерлештирдим, о да раат-раат озь еринде яшар. Кимсе оны къасеветлендирмез, ве ярамайлар оны, эвелькиси киби, сыкъыштырмаз. 10 ^dХалкъым Исраильге къадылар къойгъан вакъыттан берли, Мен эписи душманларынъа сени къасеветлендирмеге ёл бермедим. Санъа сёз берем: сенинъ эвлятларынъ падишалыкъ япаджакъ. Мен Озюм буны япаджагъым. 11 ^eЭджелинъ келип, сен баба-деделеринънинъ къабиринде дефн этильген сонъ, Мен сенден догъгъан эвлядынъны падиша этерим ве онынъ падишалыгъына кучь-къувет берерим. 12 ^fО, Манъа Сарай къурар, Мен исе онынъ тахтыны эбедий этерим. 13 ^gМен онынъ бабасы олурым, ве о, Меним огълум олур. Сенинъ огюнъде олгъан падишадан Мен буюк севгимни айырдым, ондан исе Меним буюк севгимни айырмам. 14 ^hСенинъ сюляленъ ве падишалыгъынъ эбедиен Меним огюмде къыбырдамай тураджакъ, тахтынъ да эбедиен къаладжакъ”».

15Бутюн бу сёзлерни ве бутюн бу руяларны Натан Давуткъа догъру айтып берди.

Давутнынъ шукюр дувасы

16Давут падиша Алланынъ Чадырына кельди, РАББИнинъ огюнде турды ве:

– Я РАББИ-Тааля, мен де, къорантам да ким олгъанмыз? Сен мени о къадар юксельттинъ! 17Бу да Санъа аз олды, Алла! Манъа, къулунъа, союмнынъ келеджеги акъкъында хабер этесинъ ве манъа буюк адамгъа киби бакъасынъ, РАББИ-Тааля! 18Сенинъ огюнъде даа не къошып айтмакъ мумкюним? Сен мени, къулунъны билесинъ! 19Я РАББИ! Сен берген сёзюнъе ве ниетинъе коре бу буюк шейлерни яптынъ ве буюклигинъни косьтердинъ.

20 ⁱЯ РАББИ! Санъа тенъ кельгени ёкъ! Сенден башкъа алла да ёкъ! Озь къулакъларымызнен эшиткенине бакъкъанда бу догърудыр! 21 ^jСенинъ халкъынъ Исраильге насыл миллет тенъ келир? Сен дюньядаки тек Исраиль халкъына келип, оны Мысырдан сатын алдынъ. Сен, Адынъны шуретлемек ичюн, бу халкъны Мысырдан сатын алдынъ! Халкъынъ огюнде аджайип ве къоркъунчлы шейлер яптынъ! Сен Озь халкъынънынъ огюнден башкъа халкъларны ве оларнынъ аллаларыны къувдынъ!

22Сен Озюнъ Исраильни эбедиен Сенинъ халкъынъ олмагъа сайладынъ, ве Сен, РАББИ, онынъ Алласы олдынъ. 23Шимди де, РАББИ, манъа ве меним союма берген сёзюнъни эбедиен тут. Айткъан шейлеринъни яп. 24Сенинъ Адынъ эбедиен юксек олсун, адамлар айтсын ки: «Ордуларнынъ РАББИси – Исраильнинъ Алласыдыр, Исраиль ичюн Алладыр!» Сенинъ къулунъ Давутнынъ сюлялеси эр вакъыт Сенинъ огюнъде олсун! 25Сен, эй, Аллам, падишалыгъымны ве сюлялемни асыл этеджегинъни манъа, Сенинъ къулунъа ачтынъ. Шунынъ ичюн мен, Сенинъ къулунъ, бойле дува этмеге джесарет таптым. 26Я РАББИ! Сен Алласынъ, Сен къулунъ акъкъында бойле эйи хабер бердинъ.

27Меним сюлялеме яхшылыкъ япып башла, ве о, даима Сенинъ огюнъде олсун! Эгер Сен, РАББИ, эйилик эйлесенъ, эйилигинъ къулунънынъ эвинде даима олур! – деди.