‏ 1 Kings 13

Пейгъамбер Еровоамнынъ ярамай ишлерини ача

1 ^aБир кунь Алланынъ адамы, РАББИнинъ эмирине бойсунып, Ехудадан Бет-Эльге кельди. Шу вакъыт Еровоам къурбан ерининъ огюнде къокъулы отлар якъмакъ ичюн тура эди. 2 ^bАлланынъ адамы къурбан ерине айланып, РАББИнинъ сёзлерини айтып башлады:

– Эй, къурбан ери! Эй, къурбан ери! РАББИ бойле дей: «Давут союнда бир бала догъаджакъ, ады Ёшия. О, сенинъ устюнъде къокъулы отлар якъкъан ибадет тёпелерининъ руханийлерини къурбан чаладжакъ, сенинъ устюнъде инсан кемиклери якъыладжакъ».

3Сонъ о куню бир бельги берип:

– Бу шей РАББИден кельгенининъ бельгиси шудыр: бу къурбан ери парча-кесек оладжакъ, онынъ устюндеки куль сачыладжакъ, – деди.

4Еровоам падиша, Алланынъ адамы Бет-Эльдеки къурбан ерине айткъан сёзлерини эшиткенде, къолуны къурбан еринден алып, оны Алланынъ адамы тарафкъа узатты ве:

– Тутунъыз оны! – деди.

Шу дакъкъасы онынъ къолу къуруп къалды, ве о, къолуны озюне догъру къыбырдаталмай къалды. 5РАББИнинъ сёзюне, Алланынъ адамы берильген бельгиге коре, къурбан ери парча-кесек олды, онынъ устюндеки куль сачылып кетти.

6 ^cПадиша Алланынъ адамына джевап берип:

– Алланъ олгъан РАББИге ялварып, меним акъкъымда дува эт, къолум кене къыбырдап башласын, – деди. Алланынъ адамы РАББИге ялварды, ве падишанынъ къолу кене къыбырдап башлады, эвелькиси киби олды.

7Сонъ падиша Алланынъ адамына:

– Кель, эвиме кир, аш аша, мен санъа бир бахшыш берерим, – деди. 8 ^dЛякин Алланынъ адамы падишагъа бойле деди:

– Манъа эвинънинъ ярысыны берсенъ биле, мен сеннен кетмем, бу ерде не отьмекни ашайджагъым, не сувны ичеджегим. 9Чюнки РАББИ манъа: «Аш ашама, сув ичме, кеткен ёлунъдан да къайтма», – деп буюрды.

10Сонъ о, башкъа ёлнен кетти, Бет-Эльге кельген ёлнен къайтмады.

11Бет-Эльде бир къарт пейгъамбер бар эди. Онынъ огъуллары келип, онъа Алланынъ адамы шу куню Бет-Эльде япкъан бутюн шейлерни айтып берди. Падишагъа айткъан сёзлерни де бабаларына айтып берди. 12Бабалары олардан:

– О къайсы ёлнен кетти? – деп сорады. Огъуллары исе Ехудадан кельген Алланынъ адамы къайсы ёлнен кеткенини корьген эдилер. 13Къарт огъулларына:

– Манъа бир эшек эгерленъиз, – деди. Олар бир эшек эгерледилер, ве о, эшекке минип, 14Алланынъ адамы артындан кетти. Оны эмен терегининъ тюбюнде отургъаныны тапып, ондан:

– Ехудадан кельген Алланынъ адамы сенсинъми? – деп сорады. О исе:

– Э, меним, – деди. 15Къарт онъа:

– Кель, меним эвиме кир, аш аша, – деди. 16О исе:

– Ёкъ, ёлумдан къайтып, сенинъ эвинъе кирип оламайым. Бу ерде аш ашамам, сув да ичмем. 17Чюнки РАББИ манъа: «Анда аш ашама, сув ичме, кеткен ёлунъдан къайтма», – деп буюрды, – деди.

18Къарт исе бойле деди:

– Мен де сенинъ киби пейгъамберим. Бир мелек манъа РАББИнинъ эмиринен: «Оны эвинъе къайтар, аш ашасын, сув ичсин», – деди.

Лякин о, ялан айтты.

19Алланынъ адамы онен берабер къайтты, онынъ эвинде аш ашады, сув ичти. 20Олар даа софра башында отургъанда, Алланынъ адамыны къайтаргъан пейгъамберге РАББИнинъ лафы олды. 21О, Ехудадан кельген Алланынъ адамына бойле деди:

– РАББИ бойле дей: «Сен РАББИни динълемегенинъ ичюн, РАББИ-Таалянъ санъа буюргъан эмирине бойсунмагъанынъ ичюн, 22ёлунъдан къайтып, Алланъ санъа: “аш ашама, сув ичме”, деген ерде аш ашап, сув ичкенинъ ичюн, джесединъ деделеринъ дюрбесинде дефн этильмейджек».

23Алланынъ адамы ашап-ичкенинден сонъ, оны къайтаргъан къарт онъа эшегини екти. 24 ^eО кетти. Ёлда оны бир арслан расткетирип, ольдюрди. Онынъ джеседи ёлда серилип ята эди, эшеги исе янында тура эди. Арслан да джесетнинъ янында отура эди. 25Ёлдан кечкен-кеткен адамлар серилип яткъан джесетни ве джесетнинъ янында отургъан арсланны корип, буны къарт пейгъамбер яшагъан шеэрде айтып бердилер.

26Алланынъ адамыны ёлундан къайтаргъан пейгъамбер буны эшитип:

– Бу – анавы РАББИнинъ эмирини динълемеген Алланынъ адамы. РАББИ оны арслангъа берди, ве арслан оны парчалап ольдюрди. РАББИ дегени киби япты, – деди. 27Сонъ огъулларына:

– Манъа бир эшек екинъиз, – деди. Олар ектилер.

28Къарт кетип, ёлда серилип яткъан джесетни тапты. Джесетнинъ янында эшекнен арслан турмакъта эдилер. Арслан джесетни ашамагъан, эшекни парчаламагъан эди. 29Пейгъамбер, Алла адамынынъ джеседини котерип, оны эшекнинъ устюне къойды ве къайтып кельди. Онынъ артындан агъламакъ ве оны дефн этмек ичюн, къарт пейгъамбер озюнинъ шеэрине кирди. 30Оны озюнинъ дюрбесинде дефн этти ве онынъ артындан агълап: «Ах, меним агъачыгъым!» – деди.

31Оны дефн эткенден сонъ, огъулларына:

– Мен ольгенимден сонъ, мени Алланынъ адамы дефн этильген дюрбеде дефн этинъиз. Онынъ кемиклери янында меним кемиклеримни де къоюнъыз. 32Бет-Эльде олгъан къурбан ери ве Самарие шеэрлеринде, тёпелерде олгъан эписи ибадетханелер акъкъында РАББИнинъ эмири боюнджа айткъан сёзлери мытлакъа ерине келеджектир, – деди.

Еровоам озь ярамай ишлерини девам эте

33Еровоам бу вакъиадан сонъ биле озь ярамай ёлундан къайтмады, ибадет тёпелерине адий халкътан адамларны руханийлер этип къоймагъа девам этти. Истегенлерни тайин этти, ве олар руханий олдылар. 34 ^fБу шейлер Еровоамнынъ сюлялесини гуналаргъа батырды, оларны олюмге ве ер юзюнден ёкъ олмасына кетирди.