‏ 1 Kings 18

Ильяс ве Баалнынъ пейгъамберлери

1Чокъ вакъыт кечкен сонъ, къургъакълыкънынъ учюнджи йылында РАББИ Ильяскъа:

– Бар, Ахавнынъ козюне корюн, сонъ Мен ер юзюне ягъмур йиберерим, – деди.

2Ильяс Ахавнынъ козюне корюнмеге кетти. Самариеде исе шиддетли ачлыкъ эди.

3Ахав сарай башлыгъы Овадьяны чагъыртты.

Овадья РАББИден пек къоркъкъан адам эди. 4 ^aИзевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ёкъ эткенде, Овадья юз пейгъамберни алып, оларны эллишер адам къобаларда сакълап, аш-сувнен теминлеген эди.

5Ахав Овадьягъа:

– Айды, мемлекетнинъ эписи чокъракълары ве озенлерини бакъып чыкъайыкъ. Бельки от тапармыз, сонъ атларгъа ве къатырларгъа аш олур ве туварларны ольдюрмек керек олмаз, – деди.

6Олар, топракъны айланып чыкъмакъ ичюн, оны озьара болюштирди. Ахав бир ёлдан кетти, Овадья башкъа ёлдан кетти. 7Овадья ёлдан кетеяткъанда, Ильясны расткетирди. Овадья оны танып, ерге бети устюне йыкъылды ве:

– Эфендим Ильяс, сенсинъми аджеба? – деп сорады.

8Ильяс онъа:

– Меним, мен. Шимди бар да, эфендинъе: «Ильяс мында», – айт, – деди.

9Овадья исе:

– Эфендим, гунам не? Не ичюн мени Ахавнынъ элине ольдюрмеге бересинъ? 10Сенинъ Алланъ, РАББИнен ант этем! Эфендим эр бир халкъкъа ве эр бир падишалыкъкъа сени къыдырмагъа адамларны ёллагъан. Онъа: «О мында ёкъ», – деселер, падиша эр бир халкътан, эр бир падишалыкътан сени тапалмагъанында ант этмеге меджбур эткен. 11Сен исе шимди манъа: «Бар, эфендинъе: “Ильяс мында”, – айт», – дейсинъ! 12 ^bМен сенден кетсем, РАББИнинъ Руху сени бильмем къайда алып кетер. Мен Ахавгъа хабер этип де, о сени тапалмаса, мени ольдюрир. Мен исе, сенинъ къулунъ, яшлыгъымдан РАББИден къоркъам. 13Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ольдюргенде, мен япкъанымны санъа хабер этмедилерми? РАББИнинъ пейгъамберлеринден юз адамны эллишер киши къобаларда сакълап, аш-сувнен теминледим. 14Сен исе шимди манъа: «Бар, эфендинъе: “Ильяс мында”, – айт», – дейсинъ! О, мени ольдюреджек! – деди.

15Ильяс онъа:

– Ордулар РАББИсининъ огюнде турып ант этем: бугунь онынъ козюне корюнеджегим! – деди.

16Овадья Ахавгъа келип, онъа хабер этти. Ахав Ильясны къаршыламагъа кетти. 17Ахав Ильясны корип, ондан:

– Бу сенсинъми, Исраильге къаза-беля кетирген адам? – деп сорады. 18Ильяс онъа джевап берип:

– Исраильге къаза-беля кетирген мен дегиль, амма сен ве бабанънынъ сою! Сиз РАББИнинъ эмирлерини къалдырып, Баалларнынъ пешинден юресинъиз. 19Шимди манъа бутюн Исраильни Къармел дагъына чагъырт. Дёрт юз элли Баалнынъ пейгъамберини ве Изевельнинъ софрасында ашагъан дёрт юз Ашеранынъ пейгъамберини де чагъырт, – деди.

20 ^cАхав эписи исраиллилерге хабер этмеге адамларыны йиберди ве пейгъамберлерни Къармел дагъында топлады. 21 ^dИльяс бутюн халкъкъа якъынлашып:

– Сиз даа не къадар бир ерден экинджисине чапкъалап юреджексиз? Эгер РАББИ Алла олса, Онынъ пешинден юрюнъиз. Эгер Баал олса, онынъ пешинден барынъыз, – деди.

Халкъ бир сёз биле джевап къайтармады. 22 ^eИльяс халкъкъа:

– РАББИнинъ пейгъамбери бир меним, Баалнынъ пейгъамберлери исе дёрт юз элли киши. 23Айды, беринъиз бизге эки яш бугъа. Олар бирисини сайлап алсын, парчаласын, одунлар устюне къойсунлар, амма одунларны якъмасынлар. Мен экинджи бугъанен де шуны япайым, одунлар устюне къояйым, амма одунларны якъмайым. 24Сиз озюнъизнинъ алланъызны чагъырынъыз, мен исе РАББИни чагъырайым. Къайсы Алла одунларны якъса, шу алла керчек Алладыр, – деди.

Бутюн халкъ:

– Яхшы, яхшы! – деди.

25Ильяс Баалнынъ пейгъамберлерине:

– Бир бугъаны сайлап алынъыз ве биринджи олунъыз, чюнки сизлер чокълукъсынъыз. Алланъызны чагъырынъыз, амма одунларны якъманъыз, – деди.

26О, айткъаны киби, олар бир бугъаны алып азырладылар ве сабадан уйлегедже Баалны чагъырып:

– Баал, бизге джевап бер! – деп къычырдылар.

Лякин не бир сес эшиттилер, не де бир джевап алдылар. Сонъ олар япкъан къурбан ерининъ этрафында сычрап башладылар. 27Уйле вакъты Ильяс оларнынъ устюнден кулип башлады ве:

– Эй, оны къатты сеснен чагъырынъыз, чюнки о – алла да! Бельки бир шейлер акъкъында тюшюнип къалгъандыр, я да тышарыгъа чыкъмасы келип, кеткендир, бельки де ёлгъа чыкъкъандыр, бельки юкълап къалгъандыр! Уяндырынъыз оны! – деди.

28Олар бар кучюнен къычырып, адетлерине коре мызракъ ве къылычларнен беденлерини тешти-ойдылар ве бутюнлей къангъа бояндылар. 29 ^fБойле этип уйледен акъшам къурбаны вакътынадже къутурдылар. Лякин не бир сес эшитильди, не де бир джевап берильди, оларны кимсе эшитмеди.

30О вакъыт Ильяс халкъкъа:

– Яныма келинъиз, – деди.

Бутюн халкъ онъа якъынлашты. Ильяс тар-мар этильген РАББИнинъ къурбан ерини янъыдан тиклеп башлады. 31 ^gЯкъупнынъ он эки къабилесининъ сайысына тенъ олгъан он эки дане таш алды. РАББИ бу Якъупкъа: «Адынъ Исраиль оладжакъ», – деген эди. 32Шу ташлардан Ильяс РАББИнинъ Адына бир къурбан ери къурды. Шу ернинъ чевре-четинде арычыкъ къазды. Арычыкънынъ чукъурлыгъыны эки буюк савут ▼

▼Эки буюк савут – къ. еуд. «эки сеа».

ашлыкъ сыгъсын деп япты. 33Сонъ одунларны къойып, бугъаны парчалады ве оны одунларнынъ устюне къойды. 34Бундан сонъ:

– Дёрт гугюм сув алынъыз да, бутюнлей якъыладжакъ къурбаннынъ ве одунларнынъ устюне тёкюнъиз, – деди. Сонъра: – Текрарланъыз, – деди. Олар текрарладылар.

Сонъ Ильяс учюнджи кере сув тёкмеге буюрды. Учюнджи кере сув тёктилер. 35Сув къурбан ерининъ чевре-четинден акъты, ве арычыкъ сувгъа толды.

36 ⁱАкъшам къурбаны кетирильген вакъыт кельген сонъ, Ильяс пейгъамбер къурбан ерине якъынлашты ве:

– Я РАББИ! Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Исраильнинъ Алласы! Бугунь эр кес Исраильде тек Сен Алла олгъанынъны бильсин! Мен къулунъ олгъанымны, Сенинъ буюргъанынъны беджергенимни эр кес бильсин! 37Эшит мени, РАББИ, эшит мени! Шу халкъ Сенинъ керчек РАББИ ве Алла олгъанынъны анъласын. Сен оларнынъ юреклерини кене Озюнъе чевир, – деди.

38 ^jШу вакъыт РАББИнинъ атеши тюшти. Атеш къурбанны бутюнлей якъты, одунларны, ташларны, топракъны да якъты ве арычыкътаки сувны къурутты. 39 ^kБутюн халкъ буны корьгенде, ерге бети устюне йыкъылды ве:

– Алла – РАББИдир, Алла – РАББИдир! – деди.

40 ^lИльяс оларгъа:

– Баалнынъ пейгъамберлерини якъаланъыз, бириси де къачып къуртулмасын, – деди.

Оларны якъаладылар. Ильяс оларны Кишон вадийине кетирип, ольдюрди.

Ильяс Къармел дагъында

41Бундан сонъра Ильяс Ахавгъа:

– Бар, аша-ич. Буюк ягъмур шувултысы эшитилип башлады, – деди.

42Ахав кетип ашады-ичти, Ильяс исе Къармелнинъ тёпесине чыкъып, ерге эгильди, бетини тизлерининъ арасына къойды 43ве яш къулуна:

– Бар, денъизге бакъ, – деди. Бала барып денъизге бакъты, къайтып келип:

– Анда бир шей ёкъ, – деди. Ильяс онъа:

– Бир даа бар, – деди ве бойледже еди кере япты. 44Единджи сефери къулу:

– Ана, денъизден кучючик, инсаннынъ авучы къадар бир булут котериле, – деди. Ильяс онъа бойле деди:

– Бар, Ахавгъа: «Арабанъны ек де, ягъмур тюбюне къалмаздан эвель, кетмеге етиштир», – айт.

45 ^mШу вакъыт коклер булутлардан къарарды, ель эсти, ве пек кучьлю ягъмур ягъмагъа башлады. Ахав арабасына отурып, Йизреэлге кетти.

46 ⁿРАББИнинъ къувети Ильяснен эди. О, урбаларыны къушакънен багълады ве тап Йизреэлге къадар Ахавнынъ огюнде чапты.