‏ 1 Samuel 20

Ёнатан ве Давут

1 ^aДавут Рамадаки Найоттан къачты ве Ёнатангъа келип:

– Мен не яптым? Меним къабаатым неде? Къайсы гунам ичюн бабанъ меним джанымны къыдыра? – деп сорады. 2Ёнатан онъа:

– Ёкъ-ёкъ, сен ольмезсинъ. Бабам манъа айтмайып, кучюк-буюк олсун, ич бир ишини башламай. Айса не ичюн бу ишни менден гизлейджек? Олмайджакъ шей, – деди. 3Давут ант этип:

– Бабанъ сенинъ манъа олгъан яхшы мунасебетинъ акъкъында яхшы биле, шунынъ ичюн озь-озюне: «Ёнатан къасевет этмесин деп, онынъ бир шейден хабери олмасын», – дей. Лякин РАББИ Адынен сенинъ огюнъде ант этем: меннен олюмнинъ арасында бир адым къалды, – деп айтты. 4Ёнатан Давуткъа:

– Джанынъ не истесе, шуны япарым, – деди. 5Давут Ёнатангъа:

– Мына ярын янъы ай чыкъар, мен падишанен берабер софра башында отурмакъ кереким, амма сен мени йибер, мен тарлада о бириси кунюнинъ акъшамынадже сакъланайым. 6Эгер бабанъ мени сораса, сен: «Давут менден сорап, озюнинъ Вифлеем шеэрине кетти. Олар союнен берабер йыллыкъ къурбан кетиреджек экенлер», – деп айт. 7Эгер бунъа: «Яхшы», – десе, демек, бир шей ёкъ. Эгер ачувланса, шуны биль ки, бабанъ ярамай иш тюшюнип чыкъаргъан. 8 ^bСен исе къулунъа мераметли ол, чюнки сен къулунънен берабер РАББИнинъ огюнде бирлешме къурдынъ. Эгер къабаатым олса, мени ольдюр. Мени бабанъа алып кетмеге не керек? – деди. 9Ёнатан Давуткъа:

– Бойле шей сеннен олмаз! Эгер бабамнынъ санъа къаршы бир ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаныны бильсем, санъа шу саат хабер этерим, – деди. 10Давут Ёнатандан:

– Эгер бабанъ санъа къаба джевап берсе, мени ким хабердар этеджек? – деп сорады. 11Ёнатан Давуткъа:

– Айды, юр, тарлагъа чыкъайыкъ, – деди. Экиси де тарлагъа чыкътылар. 12Ёнатан Давуткъа:

– РАББИнинъ, Исраиль Алласынынъ огюнде ант этем! Ярын я да о бириси куню бабама хаберим олгъаныны косьтермейип сорап бакъайым. Эгер онынъ санъа мунасебети яхшы олса, мен исе бу хаберни санъа шу ань еткизмесем, 13РАББИ бойнумны урсун! Эгер де бабам санъа къаршы бир ярамай шей тюшюнип чыкъаргъан олса, буны да санъа хабер этерим. Сонъ сени йиберерим, ве сен сагълыкънен барарсынъ. РАББИ, эвель бабама ярдымджы олгъаны киби, санъа да ярдымджы олсун! – деди. 14– Мен сагъ олсам, РАББИ санъа мерамет эткени киби, сен де манъа мерамет эт. 15 ^cОльгенимден сонъ биле, РАББИ бутюн ер юзюнден Давутнынъ душманларыны сильсе, мераметинъни союмдан кесме, – деди.

16Бойле этип, Ёнатан Давутнынъ союнен анълашма япты ве:

– РАББИ Давутнынъ душманларыны ёкъ этсин! – деди.

17 ^dЁнатан Давутны севгенине кене ант этти. О, Давутны озюни севгени киби севе эди. 18Ёнатан онъа:

– Ярын янъы ай байрамы. Сенинъ акъкъынъда сорарлар, чюнки сен отургъан еринъ бош оладжакъ, – деди. 19– О бириси куню кетип, бундан эвель сакълангъан еринъе ашыкъып бар да, Эзел деген ташнынъ янында отур. 20Мен бир нишангъа аткъан олып, бу тарафкъа учь окъ атарым. 21Сонъ бир хызметчи огъланны йиберип: «Бар, окъларны тап», – дерим. Эгер онъа: «Окълар ана, санъа якъын олгъан тарафта, бар ал», – десем, сен манъа кель. РАББИнен ант этем, санъа ич бир зарар тиймез. 22Эгер огълангъа: «Окълар ана, сенинъ огюнъде, сенден узакъ олгъан тарафта», – десем, къач, чюнки РАББИ сени йибере. 23Экимиз бири-биримизге айткъан сёзлерге РАББИ эбедиен шааттыр, – деди.

24Сонъ Давут тарлада сакъланды. Янъы ай чыкъты, ве падиша софрагъа отурды. 25 ^eПадиша адет-узьре отургъан дивар янындаки ерине отурды. Ёнатан турды, ве Шаулнынъ янына Авнер отурды. Давутнынъ ери исе бош къалды. 26 ^fШаул шу куню бир шей айтмады, бельки, бир шей олгъан, бельки, Давут элялланмагъан, деп тюшюнди. 27Байрамнынъ экинджи куню кельди. Давутнынъ ери кене бош къалды. О заман Шаул огълу Ёнатандан:

– Йишай огълу тюневин де, бугунь де ашкъа не ичюн кельмеди? – деп сорады. 28Ёнатан Шаулгъа:

– Давут менден сорап, Вифлеемге кетти, – деп джевап берди. 29О манъа: «Мени йибер. Шеэримизде сойларым къурбан чаладжакъ, агъам мени давет этти. Эгер манъа мераметинъни косьтереджек олсанъ, мени агъаларымнен корюшмеге йибер», – деди. Шунынъ ичюн де бугунь падишанынъ софрасына кельмеди, – деди. 30Шаул Ёнатангъа пек ачувланды ве:

– Инат ороспунынъ огълу! Сенинъ ананъны да, озюнъни де масхара этип, Йишай огълунен достлашкъанынъны мен бильмейимми, ёкъса? 31Йишай огълу бу дюньяда тири олгъандже, не сен, не падишалыгъынъ турып оламайджакъ! Деръал адам йибер де, оны манъа кетирт. О, мытлакъа оледжек! – деди. 32Ёнатан бабасы Шаулдан:

– Оны не ичюн ольдюреджеклер? О не япты? – деп сорады. 33Шаул, Ёнатанны урайым деп, онъа догъру мызракъ атты. Сонъ Ёнатан, бабасы Давутны ольдюрмеге къарар эткенини анълады. 34Ёнатан софра башындан зияде ачувланып турды ве байрамнынъ экинджи куню ашамады. О, Давут ичюн пек къасеветленди, чюнки бабасы джаныны пек агъырткъан эди.

35Эртеси куню саба Ёнатан бельгиленген ерге Давуткъа тарлагъа чыкъты, янында огълан бала да эди. 36Ёнатан балагъа:

– Чап, мен аткъан окъларны къыдыр, – деди. Огълан чапты, Ёнатан исе окъларыны огъланнынъ огюнде тюшсюн деп, аткъан эди. 37Огълан Ёнатаннынъ окълары тюшкен ерге таба чапкъанда, Ёнатан онъа:

– Бакъ, окъ сенинъ огюнъде, узакъта, – деп къычырды. 38Ёнатан кене огълангъа:

– Тез чап, токътама, – деп къычырды. Бала окъларны топлап, саибине кельди. 39О, бир шей бильмей эди. Тек Ёнатаннен Давутнынъ эр шейден хабери бар эди.

40Ёнатан балагъа озь силясыны берип:

– Бар, шеэрге алып кет, – деди. 41Огълан бала кетти. Давут исе дженюп тарафындан котерильди, учь кере бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты. Сонъ экиси къучакълашып-опюшип агъладылар, факъат Давут бетер агълады. 42Сонъ Ёнатан Давуткъа:

– Аман-эсен бар, – деди. – Биз экимиз РАББИнинъ Адынен ант эттик: «РАББИ экимизнинъ арамызда, эвлятларымызнынъ арасында да омюрбилля шаат олсун».

43Сонъ Давут турып кетти, Ёнатан исе шеэрге къайтты.