‏ 2 Kings 4

Эль-Яса ве фукъаре тул къадын

1 ^aПейгъамберлернинъ шегиртлери бирисининъ къадыны агълап, Эль-Ясагъа:

– Сенинъ къулунъ олгъан меним акъайым ольди. Сен билесинъ ки, къулунъ РАББИден къоркъкъан бир инсан эди. Шимди исе онъа борджкъа берген бириси кельди де, борджу ерине эки баламны къуллукъкъа алып кетеджек ола, – деди.

2Эль-Яса онъа:

– Мен санъа насыл ярдым этейим? Айтчы, эвинъде нелер бар? – деп сорады.

Къадын онъа:

– Эвимде бир кичик савут зейтюн ягъындан гъайры бир шейим ёкъ, – деди.

3Эль-Яса:

– Бар, эр ерден савут сора, бутюн къомшуларынъдан чокъча бош савут топла. 4Сонъра эвинъе кирип, озюнъ ве огъулларынъ артындан къапуны яхшы къапат да, шу савутларнынъ эписине зейтюн ягъыны тёк, толуларыны исе четке къой, – деди.

5Къадын ондан кетип, озю ве огъулларынынъ артындан къапуны къапатты. Огъуллары онъа савутлар бере эдилер, о исе оларны толдура эди. 6Савутлар толгъан сонъ, къадын огълундан даа савут сорады. Огълу: «Башкъа савут къалмады», – деди. Бундан сонъ зейтюн ягъынынъ тёкюлюви токътады. 7Сонъ къадын Алланынъ адамына келип, бутюн бу шейлерни айтып берди. О исе:

– Бар, зейтюн ягъыны сат да, борджунъ олгъан адамгъа борджунъны къайтар. Къалгъан парагъа исе огъулларынънен берабер кечинирсинъиз, – деди.

Эль-Яса ве зенгин шунамлы къадын

8 ^bБир кунь Эль-Яса Шунем шеэрине кельди. Анда яшагъан бир зенгин къадын оны отьмек ашамагъа чагъыра берди. Шунынъ ичюн Эль-Яса Шунемге не вакъыт кельмесин, шу къадынгъа ашамагъа кире эди.

9Къадын акъайына:

– Мен билем ки, эр вакъыт бизим янымыздан кечкен Алланынъ адамы – эвлиядыр. 10Айды, онъа эвимизнинъ тёпесинде бир одачыкъ къурайыкъ. Анда тёшек, бир маса, отургъыч ве къандиль къояйыкъ. Бизге кельгенде, анда кирсин, – деди.

11Куньлерден биринде Эль-Яса анда келип, одачыкънынъ ичине кирип ятты. 12 ^cО, хызметчиси олгъан Гехазийге:

– Бар, шу шунамлы къадынны чагъыр, – деди.

Хызметчиси къадынны чагъырып кельди. О келип, огюнде турды. 13Эль-Яса хызметчисине:

– Айт онъа: «Сен бизге буюк урьмет косьтердинъ. Сенинъ ичюн не япайыкъ? Бельки сенинъ акъкъынъда падишанен я да орду башынен лакъырды этмек керектир?» – деди.

Къадын исе:

– Ёкъ, мен озюм халкъым арасында раат яшайым, – деди.

14Эль-Яса:

– Онъа не япайыкъ экен? – деди.

– Иште, онынъ огълу ёкъ, акъайы исе къарт, – деди Гехазий.

15Эль-Яса хызметчисине оны якъынджа чагъырмагъа буюрды. О чагъырып кельди. Къадын келип, къапунынъ огюнде турды. 16 ^dЭль-Яса онъа:

– Бир йыл кечкен сонъ, тамам шу вакъытта сен къолунъда огълунъны тутаджакъсынъ, – деди. Къадын исе:

– Ёкъ, эфендим! Алланынъ адамы, мени, къулунъны, алдатма! – деди.

17Бираз вакъыт кечкен сонъ, къадын агъыраякълы олды ве, Эль-Яса онъа айткъаны киби, бир йыл кечкен сонъ, тамам шу вакъытта огълан догъды. 18Бала осьти ве куньлернинъ биринде бабасына, оракъчыларгъа кельди. 19Бабасына:

– Вай, башым! Вай, башым! – деди. Бабасы хызметчисине:

– Оны анасына алып кет, – деди.

20О, баланы анасына алып кетирди. Бала анасынынъ тизлеринде уйлеге къадар отурды, ондан сонъ ольди. 21Къадын тёпеге котерилип, баланы Алланынъ адамы тёшегине къойды ве къапуны къапатып кетти. 22Сонъ акъайыны чагъырып:

– Манъа хызметчилерден бирисини ве бир эшекни бер. Мен тез-тез Алланынъ адамына барып келеджегим, – деди. 23 ^eАкъайы исе:

– Санъа онъа кетмеге не керек? Бугунь янъы ай дегиль, раатлыкъ куню де дегиль, – деди.

Лякин къадын:

– Эписи яхшы, – деп, 24эшекни эгерледи де, хызметчисине:

– Юр, эшекни айда, мен айтмагъандже токътама, – деди.

25Къадын кетип, Къармел дагъына, Алланынъ адамына кельди. Алланынъ адамы оны узакътан корип, хызметчиси олгъан Гехазийге:

– Бу анавы шунамлы къадын. 26Оны къаршыламагъа чап да: «Сагъ-амансынъмы? Акъайынъ сагъмы? Баланъ сагъмы?» – деп сора, – деди.

Къадын исе:

– Эписи яхшы, – деп джевап берди.

27 ^fЛякин Алланынъ адамына дагъгъа кельгенде, йыкъылып, онынъ аякъларына япышты. Гехазий оны четке алып кетмек ичюн якъынлашты, амма Алланынъ адамы:

– Къой оны, джаны сыкъынтыда. РАББИ бу ишни менден гизледи, онынъ акъкъында манъа бир шей айтмады, – деди.

28Къадын онъа:

– Мен эфендимден огъул сорадыммы? «Мени алдатма», – демедимми? – деди.

29 ^gАлланынъ адамы Гехазийге:

– Белинъни багъла, элинъе меним таягъымны ал да, бар. Ёлда бирисини расткетирсенъ – селямлашма, сеннен селямлашсалар – селямыны алма. Таягъымны баланынъ бетине къой, – деди.

30Баланынъ анасы:

– РАББИнинъ огюнде ве сенинъ огюнъде ант этем: сенинъ пешинъден къалмам! – деди.

Сонъ Эль-Яса турып, онынъ артындан кетти. 31 ^hГехазий оларнынъ огюнде кетти ве келип, таякъны баланынъ бетине къойды. Лякин не бир сес, не бир джевап олды. Сонъ Эль-Ясанынъ огюне чыкъып:

– Бала уянмады, – деди.

32Эль-Яса эвге кирди. Олю бала онынъ тёшегинде ята эди. 33 ⁱЭль-Яса кирип, артындан къапуны къапатты. РАББИге дува этти. 34 ^jСонъ турып, баланынъ устюнден ятты, дудакъларыны баланынъ дудакъларына, козьлерини баланынъ козьлерине, эллерини баланынъ эллерине тийгизди. Баланынъ устюнден узанды, ве баланынъ тени къызды. 35Сонъ турып, одачыкънынъ ичинде анда-мында юрди. Сонъ кене турып, баланынъ устюнден узанды. Бала еди кере къадар акъсырды ве козьлерини ачты.

36Сонъ Эль-Яса Гехазийни чагъырып:

– Шунамлы къадынны чагъыр, – деди. О, къадынны чагъырды. Къадын кельди. О исе:

– Огълунъны ал, – деди.

37 ^kКъадын келип, онынъ аякълары тюбюне йыкъылып, ергедже эгильди, сонъра огълуны алып кетти.

38 ^lЭль-Яса исе Гилгалгъа къайтты. О ерлерде ачлыкъ олды. Пейгъамберлернинъ шегиртлери Эль-Ясанен корюшмеге кельдилер. Эль-Яса хызметчисине:

– Балабан къазан ал да, пейгъамберлернинъ шегиртлерине шорба пишир, – деди.

39Оларнынъ бириси тарлагъа къокъулы отлар джыймагъа кетти. Анда бир кийик къабакъ тапып, онынъ къабачыкъларыны джыйып, этегине толдурды. Артына къайтып, оларны шорба пишкен къазангъа догърады. Осюмликнинъ не олгъаныны бильмей эди. 40Аш адамларнынъ огюне къоюлды. Лякин олар шорбаны ашап башлагъанындан сонъ, шамата котердилер ве:

– Алланынъ адамы! Къазаннынъ ичинде олюм бар! – деп, ашап оламадылар.

41Эль-Яса:

– Манъа ун кетиринъиз, – деди. Оны алып, къазангъа къойды. Сонъ:

– Адамларгъа аш къоюнъыз, ашасынлар, – деди.

Къазаннынъ ичинде бир зарарлы шей къалмады.

42 ^mБаал-Шалиша деген ерден бир адам кельди ве Алланынъ адамына биринджи орулгъан ашлыкътан 20 дане арпа отьмегини ве темизленмеген чий арпа ашлыгъыны кетирди. Эль-Яса:

– Адамларгъа бер, ашасынлар, – деди. 43Хызметчиси:

– Буны юз адамнынъ огюнде насыл къояджагъым? – деди. Эль-Яса исе:

– Адамларгъа бер, ашасынлар. РАББИ бойле дей: «Олар тойгъан сонъ, даа къалыр», – деди.

44Ашны адамларгъа берди, ве РАББИ айткъаны киби, аш даа къалды.