‏ 2 Kings 6

Иордандан балта чыкъаралар

1Пейгъамберлернинъ шегиртлери Эль-Ясагъа:

– Сенинъ янынъда яшагъан еримиз бизге тарлыкъ эте. 2Иордан озени янына барайыкъ да, бирер терек кесип, озюмизге анда яшамагъа ер къурайыкъ, – дедилер. Эль-Яса оларгъа:

– Айды, барынъыз, – деди. 3Олардан бириси:

– Ялварам, сен де къулларынънен бирликте бар, – деди.

– Айды, барайым, – деди Эль-Яса 4ве оларнен берабер барды. Олар Иордангъа келип, терек кесип башладылар. 5Бириси терекни йыкъаяткъанда, балтасы сувгъа тюше. О, къычырып:

– Вай, эфендим! Балтаны къулланмагъа сорап алгъан эдим я! – деди.

6Алланынъ адамы:

– Къайда тюшти? – деп сорады. Адам балта тюшкен ерни косьтерди. Эль-Яса терек парчасыны кесип анда атты, ве балта сув устюне ялдап чыкъты. 7Сонъ:

– Озюнъе ал, – деди. Адам къолуны узатып, балтаны алды.

Арамлыларнынъ козьлери кёр ола

8Бир кунь Арамнынъ падишасы исраиллилерге къаршы дженкке чыкъты. Озь хызметчилеринен акъыл танышты ве:

– Озь ордуларымны фелянча ерде ерлештиририм, – деди.

9Алланынъ адамы Исраиль падишасына бойле хаберни йиберди: «Сакъын, шу ерден кечме, чюнки анда арамлылар баралар».

10Исраиль падишасы Алланынъ адамы айткъан ерге хабер йиберип, адамларгъа сакът олмагъа деди ве шу ерни къоруды. Бу шей бир къач кере олды.

11Арамнынъ падишасы шу себептен гъазапланды. Хызметчилерини чагъыртып, олардан:

– Айтынъыз манъа, бизимкилерден ким Исраильнинъ падишасына ярдым эте? – деп сорады.

12Хызметчилерден бири:

– Кимсе, падиша-эфендилерим! Амма Исраильнинъ Эль-Яса адлы пейгъамбери Исраиль падишасына сен ятакъ оданъда айткъан шейлерни биле айтып бере, – деди.

13 ^aПадиша:

– Барынъыз, онынъ къайда олгъаныны билинъиз. Сонъ мен адамларны ёллап, оны тутарым, – деди.

Падишагъа бойле хабер кельди: «О, Дотан шеэринде».

14Дотангъа атлыларны, дженк арабаларыны ве буюк бир ордуны йиберди. Анда гедже келип, шеэрни сардылар.

15Саба эрте турып, Алла адамынынъ хызметчиси чыкъты ве шеэрни сарып алгъан орду, атлар ве арабаларны корьди. Келип, эфендисине:

– Вай, эфендим! Энди не япармыз? – деди.

16 ^bЭль-Яса:

– Къоркъма! Бизнен олгъанлар оларнен олгъанлардан чокъ, – деди.

17 ^cСонъ Эль-Яса дува окъуп башлады ве:

– Я РАББИ! Онынъ козьлерини ач, корьсюн, – деди.

РАББИ хызметчининъ козьлерини ачты, ве о, Эль-Ясанынъ этрафындаки бутюн дагъ атешли атлар ве арабаларнен толу олгъаныны корьди.

18 ^dАрамлылар бастырып кельгенде, Эль-Яса РАББИге дува этип:

– Бу миллетнинъ козьлери кёр олсун! – деди. РАББИ, Эль-Ясанынъ сёзлерине коре, оларны кёр этти.

19Эль-Яса оларгъа:

– Бу – башкъа ёл, бу – башкъа шеэр. Меним пешимден келинъиз, мен сиз къыдыргъан адамгъа сизни алып кетерим, – деди ве оларны Самарие шеэрине кетирди.

20Олар Самариеге кельгенде, Эль-Яса:

– Я РАББИ! Оларнынъ козьлерини ач, корьсюнлер, – деди.

РАББИ оларнынъ козьлерини ачкъанда, Самариенинъ ортасында олгъанларыны корьдилер.

21Исраиль падишасы оларны корип, Эль-Ясадан:

– Бабам, оларны ольдюрейимми? – деп сорады.

22 ^eЛякин Эль-Яса онъа:

– Оларны ольдюрме! Сен оларны къылыч ве яйынъны ишлетмейип алдынъ, оларны ольдюрмеге акъкъынъ бармы? Оларгъа сувнен отьмек бер. Ашасын-ичсинлер, сонъ эфендисине кетсинлер, – деди.

23Оларгъа буюк зияфет азырлады, олар ашады-ичтилер. Сонъра оларны йибердилер, ве олар эфендисине къайтып кеттилер. Бундан сонъра арамлыларнынъ айдутлар сюрюлери Исраиль топракъларына кельмедилер.

Самарие къамачавда къала

24 ^fБу вакъиалардан сонъ, Арамнынъ падишасы Бен-Хадад бутюн ордусыны топлап, дженкнен чыкъты ве Самарие шеэрини алкъагъа сарды. 25Самариеде буюк ачлыкъ башланды. О къадар чокъ вакъыттан берли шеэрни алкъада тута эдилер ки, бир эшек башы 80 кумюш парагъа сатылып башлады, къошавучнынъ дёртте бири ашлыкъ къабугъы исе беш кумюш ▼

▼80 кумюш; къошавучнынъ дёртте бири; беш кумюш – къ. еуд. «80 (шекель) кумюш», «бир къавнынъ дёртте бири», «беш (шекель) кумюш».

парагъа сатыла эди.

26 ^hИсраиль падишасы бир кунь дивар устюнден кечкенде, бир къадын онъа къычырып:

– Падиша-эфендим, ярдым эт! – деп ялварды.

27Падиша онъа:

– Эгер санъа РАББИ ярдым этмесе, мен насыл ярдым этейим? Арманданмы, юзюм басылгъан ерденми, къайдан алайым? – деди. 28Сонъ падиша ондан: – Санъа не керек? – деп сорады.

Къадын:

– Шу къадын манъа: «Огълунъны бер, оны бугунь ашайыкъ, меним огълумны исе ярын ашармыз», – деди. 29 ⁱМеним огълумны пиширип ашадыкъ. Мен экинджи кунюне онъа: «Огълунъны бер, оны да ашайыкъ», – дедим, о исе, озь огълуны сакълады, – деди.

30Падиша бу къадыннынъ айткъаныны эшитип, устюндеки урбаларыны йыртты. О, дивар устюнден кечкенде, халкъ онынъ устюндеки чувал токъумасындан япылгъан урбалар кийильгенини корьди.

31Сонъ падиша:

– Шафат огълу Эль-Ясанынъ башыны бугунь алмасам, Алла бойнумны урсун! – деди.

32Эль-Яса исе озь эвинде отура эди. Онынъ янында акъсакъаллар да отура эдилер. Падиша бир адам йиберди, лякин хаберджи кельмезден эвель, Эль-Яса акъсакъалларгъа:

– Коресизми? Бу ольдюриджининъ огълу меним башымны алмагъа истей! Бакъынъыз, о хаберджи кельгенде, къапуны къапатынъыз да, оны бойле тутунъыз. Ана онынъ пешинден эфендиси де адымлайджакъ! – деди.

Эль-Яса даа айтаяткъанда, хаберджи келип чыкъа ве:

– Мына РАББИден насыл беля кельди! Энди РАББИден нелер беклемек керек? – дей.33