‏ 2 Samuel 13

Амнон ве Тамар

1Бу вакъиалардан сонъ Давутнынъ огълу Амнон Тамаргъа севда олды. Тамар – Давутнынъ огълу Авишаломнынъ дюльбер бир къызкъардашы эди. 2Амнон, къызкъардашы Тамаргъа севда олгъаны ичюн, ойле къыйнала эди ки, тап хаста олды. Тамар къыз эди, ве Амнон: «Онъа якъынлашып оламам», – деп тюшюне эди. 3 ^aЛякин Амноннынъ бир досту бар эди, ады Ёнадав. О, Давутнынъ агъасы Шиманынъ огълу эди. Ёнадав пек айнеджи бир адам эди. 4Ёнадав Амнонгъа:

– Эй, падиша огълу, кунь-куньден не о къадар башынъны асып юресинъ? Сырынъны манъа ачмазсынъмы? – деди. Амнон онъа:

– Къардашым Авишаломнынъ къызкъардашы Тамаргъа севда олдым, – деди. 5Ёнадав онъа:

– Тёшегинъе ятып, хасталангъан киби ол. Бабанъ сени корьмеге кельгенде, онъа: «Къызкъардашым Тамар келип, меним огюмде аш пиширип, манъа аш ашатсын. Мен оны корип, онынъ къолундан ашайым», – айт, – деди.

6Амнон тёшекке кирип, хасталангъан киби олды. Падиша оны ёкъламагъа кельди, ве Амнон падишагъа:

– Къызкъардашым Тамар келип, манъа бир-эки пите пиширсин, мен онынъ къолундан ашарым, – деди. 7Сонъ Давут Тамарнынъ эвине: «Агъанъ Амноннынъ эвине бар да, онъа аш пишир», – деп бойле эмир этти.

8Тамар, агъасы Амноннынъ эвине кельгенде, о, ятмакъта эди. Тамар, ун алып, хамыр басты, онынъ козю огюнде пите азырлап пиширди. 9Таваны алып, отьмекни тавадан онынъ огюне къойды. Лякин Амнон ашамагъа истемеди ве:

– Эр кес мындан чыкъып кетсин, – деди. Эписи адамлар чыкътылар. 10Амнон Тамаргъа:

– Ашны ичери одагъа кетир, мен сенинъ къолунъдан ашарым, – деди.

Тамар, пиширген пителерни алып, агъасы Амнонгъа ичери одагъа кетирди. 11Онынъ огюне, ашасын деп, къойгъанда, Амнон, Тамарнынъ элинден тутып:

– Къызкъардашым, кель, меннен ят, – деди. 12 ^bЛякин о:

– Ёкъ-ёкъ, агъам, намусыма токъунма! Исраильде ойле шей япылмаз! Бойле яманлыкъ япма! 13Мен бойле айыпнен къайда барайым? Сен де Исраильнинъ яман ахмакъларындан бири олурсынъ. Падишанен лаф эт, о эльбетте мени санъа апай оларакъ берер, – деди.

14Лякин Амнон онынъ сёзлерини динълемеге истемеди, ондан кучьлю олып, оны зорлады ве онен ятты. 15Бундан сонъра Амноннынъ оны кореджек козю олмады, о, ойле нефретленди ки, нефрети онынъ Тамаргъа беслеген севгисинден даа да зияде олды. Онъа:

– Тур, кет, – деди. 16Тамар:

– Ёкъ! Мени къувма. Бу – манъа япкъан ярамайлыгъынъдан даа да буюк ярамайлыкъ оладжакъ, – деди. Лякин Амнон оны динълемеге биле истемеди. 17Хызметчи йигитни чагъырып:

– Буны мындан тышарыгъа къувала да, артындан къапуны къапат, – деп буюрды.

18Хызметчи, Тамарны тышарыгъа чыкъарып, артындан къапуны къапатты. Тамарнынъ устюнде узун ренкли урбасы бар эди. Бойле урбаларны падишанынъ акъай корьмеген къызлары кие эдилер. 19Тамар башына куль сепип, устюндеки ренкли урбаларыны йыртып, къолларыны башына къойып, агълай-агълай кетти.

20Агъасы Авишалом онъа:

– Санъа буны сеннен берабер олгъан агъанъ Амнон яптымы? Шимди, къызкъардашым, индеме. О – сенинъ агъанъдыр. Шу шей ичюн юрегинъни къырма, – деди.

Сонъ Тамар агъасы Авишаломнынъ эвинде янъгъыз, кимсенинъ козюне корюнмейип яшады.

21Давут падиша, бутюн бу шейлер акъкъында эшитип, гъает ачувланды.

22Авишалом Амнонгъа не яхшы, не яман бир шей айтмады, лякин къызкъардашы Тамарнынъ намусына токъунгъаны ичюн, Амнонны кореджек козю олмады.

Авишалом Амнондан ахтыманыны ала

23Эки йыл кечкенинден сонъра, Эфраим топрагъы якъынындаки Баал-Хацорда Авишаломнынъ къойларыны къыркътылар. Авишалом падишанынъ эписи огъулларыны озюнен берабер кетмеге чагъыртты. 24Авишалом падишагъа келип:

– Мына шимди мен, сенинъ къулунъ, къойларымны къыркъаджагъым. Сен, падишам, ве хызметчилеринъ меннен кетейик, – деди.

25Лякин падиша Авишаломгъа:

– Ёкъ, огълум, агъырлыгъымыз санъа тюшмесин деп, эпимиз бармайджакъмыз, – деди. Авишалом пек яман ялварды, амма падиша бармагъа истемеди ве огълуна огъурлы ёл тиледи. 26Сонъ Авишалом:

– Ич олмагъанда, къардашым Амнон бизнен барсын, – деди. Падиша:

– Онъа сеннен кетмеге кереги ёкъ, – деди.

27Лякин Авишалом ялвара-ялвара, ахыры падишанынъ разылыгъыны алды, ве падиша Амнонны ве эписи башкъа огъулларыны йиберди.

28Авишалом йигитлерине:

– Бакъынъыз, Амнон шарап ичип, тавланып башлагъанда, мен сизге: «Амнонны ольдюринъиз», – деп буюрарым. О вакъыт къоркъмайып, оны ольдюринъиз. Бу – меним сизге эмирим. Джесюр ве джесаретли олунъыз, – деп буюрды.

29Авишаломнынъ йигитлери, о, насыл эмир эткен олса, Амнонгъа ойле де яптылар. О вакъыт падишанынъ эписи огъуллары къатырларына отурып къачтылар. 30Олар даа ёлда олгъанда, Давуткъа: «Авишалом падишанынъ эписи огъулларыны бир къалдырмай ольдюрди», – деген хабер келип етти. 31 ^cПадиша, урбаларыны йыртып, ерге йыкъылды. Онъа хызмет эткен эписи хызметчилер де озь урбаларыны йырттылар. 32 ^dЛякин Давут агъасы Шиманынъ огълу Ёнадав:

– Эфендим! Огъулларынънынъ эписини ольдюрдилер, деп беллеме. Тек бир Амнон ольди, чюнки Амнон къызкъардашынынъ намусына токъунгъанындан берли Авишаломнынъ оны ольдюрмеге ниети бар эди, – деди. 33– Падиша-эфендим! «Эписи огъулларым ольди», – деп, къасеветленме. Тек бир Амнон ольди, – деди.

34Авишалом исе къачып кетти.

Къаравуллагъан адам бакъып, дагъ янындаки Хонораим ёлундан чокъ адам келеяткъаныны корьди. 35Ёнадав падишагъа:

– Мен, къулунъ, айткъаным киби олды, ана, сенинъ огъулларынъ келеята, – деди.

36О буны даа айтып битирмеди, падиша огъуллары кельди. Яйгъара къопарып агълаштылар. Падиша озю де, хызметчилери де пек агъладылар.

37 ^eАвишалом Гешур топрагъынынъ падишасы Аммихуд огълу Талмайгъа къачып кетти. Давут исе чокъ вакъыт огълу Амнон акъкъында агълады.

38Авишалом, Гешургъа къачып, анда учь йыл девамында булунды.

39Давут падишанынъ Авишаломнынъ пешинден къуваламагъа истеги ёкъ олды, чюнки Амноннынъ олюминден сонъра теселли тапты.