‏ 2 Samuel 12

Рабби Давутнынъ гунасыны ача

1 ^aРАББИ Давуткъа Натанны йиберди. Натан онъа келип:

– Бир шеэрде эки адам бар экен, бириси бай, экинджиси фукъаре. 2Байнынъ пек чокъ тувары ве къой-эчкилери бар экен. 3Фукъаренинъ исе къойчыгъындан башкъа бир шейи ёкъ экен. Шу къойчыкъ уфачыкъ экенде, фукъаре оны сатын алып беслеген. Къойчыкъ балаларынен берабер оськен. Фукъаре онъа озь отьмегини ашаткъан, озь савутындан ичирген, багърында юкълаткъан. Фукъареге къызы киби олгъан.

4Бир кунь байгъа бир ёлджу кельген. Бай, ёлджугъа аш пиширмек ичюн, озюнинъ къой-эчкилеринден я да туварларындан бирини алмагъа языкъсынып, фукъаренинъ къойчыгъыны алгъан да, озюне кельген адамгъа пиширип берген, – деди.

5Давут шу байгъа пек ачувланды ве Натангъа:

– РАББИ тёпеде бар! Буны япкъан адам ольмеге ляйыкъ! 6 ^bКъойчыкъ ичюн дёрт къат одемек керек, чюнки о, аджымайып бойле япкъан, – деди.

7 ^cНатан исе Давуткъа:

– Шу адам – сенсинъ, – деди. – РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей:

Мен сени ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы эттим. Мен сени Шаулдан къорчаладым. 8Санъа – эфендинънинъ эвини, ятагъынъа – къадынларыны бердим. Исраиль ве Ехуда топракъларыны да бердим. Эгер бу аз олса, даа да чокъ къошар эдим. 9 ^dСен РАББИнинъ сёзлерини динълемейип, Онынъ козьлери огюнде не ичюн яманлыкъ яптынъ? Сен хитли Урияны къылычнен ольдюрдинъ. Онынъ апайыны озюнъе апай этип алдынъ, озюни исе аммонлыларнынъ къылычынен ольдюрдинъ. 10Энди омюрбилля эвинъде адамлар къылычтан ольдюриледжеклер, чюнки Мени динълемейип, хитли Уриянынъ апайыны озюнъе апай этип алдынъ.

11 ^eРАББИ даа бойле дей:

Мен санъа озь эвинъден белялар тюшюририм, апайларынъны козьлеринъ огюнде алып, санъа якъын олгъан адамгъа берерим. О, апайларынънен купе-куньдюз юкълайджакъ. 12Сен ишинъни гизли яптынъ, Мен исе буны бутюн Исраильнинъ козю огюнде купе-куньдюз япарым.

Давут тёвбе эте

13 ^f– Мен РАББИге къаршы гуна яптым, – деди Натангъа Давут. Натан исе Давуткъа:

– РАББИ гунанъны багъышлады. Сен ольмейджексинъ. 14Лякин озь ишлеринънен РАББИнинъ душманларына Оны масхара этмеге ёл бергенинъ ичюн, догъгъан огълунъ оледжек, – деди.

Давутнынъ огълу оле

15Сонъ Натан эвине кетти. РАББИ Уриянынъ апайы Давуткъа тапкъан баласыны урды, ве бала пек агъыр хасталанды. 16 ^gДавут Аллагъа бала акъкъында дувалар эте, бир шей ашамай, одасына кирип, ерде ятып геджелей эди. 17Онынъ акъсакъаллары оны ерден турсатмакъ ичюн, эвине кирдилер, лякин о истемеди ве оларнен аш ашамады. 18Единджи кунюне бала ольди. Давутнынъ хызметчилери исе онъа бала ольгени акъкъында айтмагъа къоркътылар. Олар: «Бала даа сагъ олгъанда, биз онъа риджа эткенде, о бизни динълемеди, насыл этип биз онъа: “Бала ольди”, – дейик? О, ярамай бир шей япар», – дедилер.

19Давут, хызметчилерининъ яваштан бир шейлер акъкъында лаф эткенлерини эшитип, бала ольгенини анълады ве хызметчилерден:

– Бала ольдими? – деп сорады. Олар:

– Ольди, – дедилер. 20О заман Давут ерден турды, ювунды, ягънен сюртюнди, урбаларыны денъиштирди, ве РАББИнинъ Эвине кетип, дувалар окъуды. Эвге къайтып, аш талап этти ве ашады.

21Хызметчилери онъа:

– Бу сенинъ япкъанынъ не демек? Бала даа сагъ олгъанда, сен ашамай-ичмейип агъладынъ. Бала ольген сонъ исе, турып ашадынъ? – дедилер.

22 ^hДавут оларгъа:

– Бала даа сагъ олгъанда, мен, ким бильсин, бельки, РАББИ манъа мерамет эйлер ве бала сагъ къалыр, деп, ашамай агъладым. 23Шимди исе о ольди. Ашамамагъа не керек? Мен оны къайтарып олурыммы? Мен онъа кетеджегим, о исе манъа къайтып кельмез, – деди.

Сулейманнынъ догъмасы

24 ⁱДавут апайы Бат-Шеваны тынчландырды, онъа кирип, онен ятты. Бат-Шева огълан догъды ве адыны Сулейман къойды. РАББИ оны пек севди, 25Натан пейгъамберни йиберди, ве Натан адыны Едидьях ▼

▼Едидьях – къ. еуд. «РАББИ севген» демектир.

къойды, чюнки РАББИ оны севди.

Давут Рабба шеэрини запт эте

26 ^kЁав аммонлыларнынъ Рабба шеэрине къаршы дженк этти ве падишанынъ шу баш шеэрини мына-мына запт этеджек эди. 27Ёав Давуткъа хабер йиберди:

– Мен Раббагъа уджюм эттим ве сувларыны къолума алдым. 28Энди къалгъан халкъны топла да, шеэрнинъ янына кель ве оны запт эт. Мен шеэрни алсам, шеэр адыны меним адымнен адландыраджакълар, – деди.

29Давут бутюн халкъны топлап, Раббагъа кетти, онъа къаршы дженк этти ве оны запт этти. 30Давут аммонлыларнынъ падишасынынъ башындан таджыны алды – онынъ агъырлыгъы 30 килогъа ▼

▼30 кило – къ. еуд. «бир киккар».

якъын эди, къыйметли ташлары да бар эди, – ве озюнинъ башына кийди. Шеэрден башкъа чокътан-чокъ мал-мульк алды. 31Шеэрдеки халкъны чыкъарып, оларны пычкъыларнен, кескин демир алетлернен ве демир балталарнен чалыштырды ве собаларда тола якътырды. Эписи аммонлыларнынъ шеэрлеринен бойле япты. Бундан сонъра Давут ве бутюн халкъ Ерусалимге къайттылар.