‏ 2 Samuel 14

Авишалом къайтып келе

1Бир кунь Церуя огълу Ёав падишанынъ юреги Авишаломгъа яткъаныны корьди. 2 ^aТекъоагъа бир адам ёллап, андан бир акъыллы къадынны кетиртти ве онъа:

– Агълагъан киби ол, матем урбаларны кий ве олюге куньлер девамында агълап юрген киби ол. 3Падишагъа бар да, онъа бойле-бойле айт, – деп, айтаджакъ шейлерни огретти.

4 ^bТекъоалы къадын, падишагъа кирип, бетинен ерге йыкъылып селямлашты ве:

– Падишам, ярдым эт! – деди. 5Падиша онъа:

– Санъа не керек? – деп сорады. О:

– Мен тул къадыным, акъайым ольди. 6Меним, къулунънынъ эки огълум бар эди. Олар тарлада къавгъа эттилер, оларны айырмагъа исе кимсе ёкъ эди. Бириси экинджисини урып ольдюрди. 7Шимди бутюн сой-сопларым манъа къаршы чыкътылар ве: «Агъасыны ольдюрген адамны бизге бер. Биз оны агъасынынъ джаны ичюн ольдюреджекмиз ве бойлеликнен онъа мирасчы олмагъа ёл бермейджекмиз», – дедилер. Бойле этип, меним сонъ чырагъымны сёндюреджек олалар, ер юзюнде акъайымнынъ адыны ве эвлядыны ёкъ этеджек олалар, – деди.

8Падиша къадынгъа:

– Эвинъе раат-раат къайт, мен сенинъ акъкъынъда эмир берерим, – деди. 9 ^cЛякин текъоалы къадын падишагъа:

– Падиша-эфендим, бу къабаат меним устюмде ве бабамнынъ эви устюнде олсун. Падиша ве онынъ тахты исе къабаатсыз олсун, – деди. 10Падиша:

– Ким санъа къаршы чыкъса, оны манъа кетир, ве о, санъа башкъа тиймез, – деди. 11 ^dКъадын:

– Падишам, Алланъ олгъан РАББИнинъ Адынен ант эт, къан ичюн къан аладжакъ адамлар чокълашмасын ве огълумны ёкъ этмесинлер, – деди. Падиша:

– РАББИнен ант этем! Огълунънынъ башындан бир сач биле тюшмез, – деди. 12Къадын:

– Падиша-эфендиме даа бир сёз сёйлемеге рухсет бер, – деди. Падиша:

– Айт, – деди. 13Къадын:

– Не ичюн сен Алланынъ халкъына къаршы бойле шейлер япасынъ? – деди. – Сен, бу сёзлерни айтып, озюнъ-озюнъни къабаатладынъ, чюнки озюнъ къувалагъан адамны кери къайтармайсынъ. 14 ^eБиз оледжекмиз ве ерге тёкюльген сув киби оладжакъмыз – сувны янъыдан джыймакъ мумкюн дегиль. Лякин Алла джанымызнынъ гъайып олмасыны истемей ве сюргюнликте олгъан адамны биле Озюнден узакълаштырмагъа истемей. 15Шимди мен падишагъа, эфендиме бу сёзлерни айтмакъ ичюн кельдим. Халкъ мени къоркъузды, шунынъ ичюн къулунъ озю-озюне: «Падишанен лакъырды этейим, бельки къулунынъ тилегини ерине кетирир», – дедим. 16«Падиша къулуны динълеп, оны ве огълуны Алланынъ халкъы сырасындан ёкъ этмеге истегенлер къолундан къуртарыр», – дедим.

17 ^fПадиша-эфендимнинъ сёзю мени тынчландырсын. Падиша-эфендим – Алланынъ мелеги кибидир, эм яхшы, эм ярамай шейлерни динълер. РАББИ, сенинъ Алланъ сеннен берабер олсун, – деди.

18Падиша джевап берип, къадынгъа:

– Мен сенден сорайджакъ шейни гизлеме, – деди.

Къадын:

– Падиша-эфендим, айт, – деди. 19Падиша:

– Бу иште санъа Ёав ярдым этмедими? – деди. Къадын джевап берип:

– Яшасын падиша-эфендим! Сенинъ айткъан сёзлеринъден не сагъгъа, не де солгъа бурулмакъ мумкюн дегиль. Догъру таптынъ, къулунъ Ёав манъа эмир берип, бу сёзлерни огретти. 20 ^gКъулунъ Ёав шимдики вазиетни денъиштирмек ичюн буны япты. Амма эфендим Алланынъ мелеги киби акъыллыдыр ве ер юзюндеки эр шейни биле, – деди.

21Сонъ падиша Ёавгъа:

– Айды, сенинъ дегенинъ олсун. Энди бар, Авишаломны къайтар, – деди.

22Ёав бетинен ерге йыкъылды ве падишагъа хайыр тилеп:

– Эй, падиша-эфендим, энди къулунъдан мемнюн олгъанынъны билем, чюнки сен меним сёзлеримни динълеп, онъа коре яптынъ, – деди.

23 ^hСонъ Ёав Гешур топрагъына кетип, андан Авишаломны Ерусалимге кетирди. 24Падиша:

– О, эвине къайтып кельсин, амма меним огюме кельмесин, – деди. Авишалом эвине къайтып кельди, лякин падишаны корьмеди.

Авишалом Давутнен акълаша

25Исраильде Авишалом киби дюльбер ве макъталгъан акъай ёкъ эди. Баштан-аякъ онынъ бир къусуры ёкъ эди. 26О, сачларыны, агъыр олгъанлары ичюн, эр йыл къыркъа эди. Оларны къыркъкъанда, сачларынынъ агъырлыгъы падишанынъ ольчюсине коре эки кило ▼

▼Эки кило – къ. еуд. «200 шекель».

ола эди.

27 ^jАвишаломнынъ учь огълу ве бир къызы догъды. Къызынынъ ады Тамар эди. О, дюльбер эди.

28Авишалом, падишаны корьмейип, Ерусалимде эки йыл девамында къалгъан сонъ, 29Ёавны падишагъа йибермек ичюн чагъыртты, лякин Ёав онъа кельмеге истемеди. Экинджи кере чагъыртты, лякин о кене кельмеге истемеди. 30Сонъ Авишалом озюнинъ хызметчилерине:

– Меним тарлам янындаки Ёавнынъ тарла парчасыны коресизми? Анда онынъ арпасы осе. Барынъыз да, оны якъынъыз, – деди. Шу вакъыт хызметчилери о тарланы якътылар.

31Ёав тез-тез Авишаломнынъ эвине кельди ве:

– Хызметчилеринъ меним тарламны не ичюн якътылар? – деп сорады.

32 ^kАвишалом Ёавгъа:

– Мына, мен сени чагъырттым, сени падишагъа ёлламагъа истедим. Сен падишагъа меним адымдан: «Мен Гешур топрагъындан не ичюн къайтып кельдим? Яхшысы анда къала бергейдим», – айткъанынъны истедим. Мен шимди падишаны корьмеге истейим. Эгер къабаатым олса, о мени ольдюрсин, – деди.

33Ёав падишагъа кетти ве онъа буны айтып берди. Падиша Авишаломны озюне чагъыртты. Авишалом келип, падишанынъ огюнде бетинен ерге йыкъылып, онъа урьмет косьтерди. Падиша Авишаломны опьти.