‏ Acts 7

Стефаннынъ нуткъу

1Баш руханий Стефандан:

– Бу сёзлер догърумы? – деп сорады. 2 ^aСтефан сёз алып, бойле деди:

– Эй, дин къардашлар ве бабалар, мени динъленъиз! Ибраим бабамыз Харан шеэрине кочип, анда ерлешмезден эвель, даа Месопотамияда олгъанда, онъа шерефли Алла корюнди 3 ^bве: «Озь юртунъдан чыкъып, сой-сопларынъны къалдыр да, Мен санъа косьтереджек ерге кет», – деди. 4 ^cО вакъыт Ибраим къасдийлилернинъ топрагъындан чыкъып, Харан шеэринде ерлешти. Бабасы ольген сонъ, Алла Ибраимни о ерден мында, сизлер яшагъан ерге кочюрди. 5 ^dБу ерде онъа аякъ басмагъа оладжакъ бир парча топракъны биле бермеди. Лякин онынъ баласы даа олмаса да, Алла бу ерни онъа ве онынъ эвлядына береджегине сёз берди. 6 ^eАлла онъа: – Сенинъ эвлятларынъ гъурбетликте кельмешек оладжакълар;
оларны къул этип дёрт юз йыл зулум этеджеклер.
7 ^fАмма оларны къул эткен миллетни Мен махкеме этеджегим.
Бундан сонъ олар андан кетеджек,
бу ерде Манъа ибадет этеджеклер, – деди.

8 ^gСонъ Алла оларгъа сюннет васиетини берди. Ибраим Исхакънынъ бабасы олып, огълуны секиз куньлюк олгъанда сюннет этти. Исхакъ Якъупны, Якъуп он эки къабилемизнинъ бабаларыны сюннет этти.

9 ^hБабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди. 10 ⁱО, Юсуфны бутюн белялардан азат этип, Мысыр падишасы фыравуннынъ козюнде онъа буюк мерамет ве акъыл берди. Фыравун Юсуфны Мысыр ве бутюн сарайы устюнде аким этип къойды. 11Ондан сонъ бутюн Мысыр ве Ханаан улькелеринде ачлыкъ ве буюк къайгъы девири башланды. Бабаларымызда ашамагъа аш къалмады. 12 ^jЯкъуп, Мысырда богъдай олгъаныны эшитип, биринджи кере бабаларымызны анда ёллады. 13 ^kЭкинджи кере баргъанларында, Юсуф озюни агъа-къардашларына танытты. Бойлеликнен, фыравун Юсуфнынъ сой-сопларыны бильди. 14 ^lЮсуф хабер ёллап, бабасы Якъупны ве етмиш беш адамдан олгъан бутюн сой-сопларыны чагъыртып алды. 15 ^mЯкъуп Мысыргъа барды, озю ве бабаларымыз о ерде кечинди. 16 ⁿОларнынъ джесетлери Шекем шеэрине кетирилип, Ибраимнинъ Шекемде Хамор огъулларындан кумюш парагъа сатын алгъан къабринде дефн этильдилер.

17 ^oАлла Ибраимге сёз бергенини беджермек вакъты якъынлашкъанда, Исраиль халкъы Мысырда осе ве чокълаша эди. 18 ^pО вакъыт Мысырда Юсуфны бильмеген башкъа бир падиша тахткъа чыкъты. 19 ^qБу падиша халкъымызгъа къаршы зулум, бабаларымызгъа хаинлик япа башлады, янъы догъгъан балаларны ташлатып, оларны олюм панджасына берди. 20 ^rШу вакъыт Алла пек гузель этип яраткъан Муса догъды, учь ай бабасынынъ эвинде бакъылды. 21 ^sМусаны ташлап кеткенлерден сонъ, оны фыравуннынъ къызы тапты ве озь огълу киби тербие этти. 22Мусагъа мысырлыларнынъ бутюн илимини огреттилер; о эм сёзде, эм иште усталыкъ косьтере эди.

23Муса къыркъ яшыны толдургъанда, онынъ юрегинде къардашларыны, Исраиль огъулларыны барып корьмек арзусы догъды. 24 ^tКотек ашагъан бир адамны корьгенде, онынъ тарафыны алып, мысырлыны ольдюрди, джаны агъырткъаннынъ акъкъыны алды. 25О, Алла меним ярдымымнен оларгъа къуртулыш береджегини агъа-къардашларым анълар, деп тюшюне эди. Лякин олар анъламадылар. 26Эртеси куню Муса базыларнынъ котеклешкенлерини корьди. Оларны муаббетлештирмеге истеп:

– Акъайлар, сизлер агъа-къардаш олып, не ичюн бир-биринъизнинъ джанынъызны агъыртасынъыз? – деди. 27Лякин къардашынынъ джаныны агъырткъан адам Мусаны итеп:

– Сени бизге башлыкъ ве къады этип ким къойды? 28 ^uТюневин мысырлыны ольдюргенинъ дайын, мени де ольдюрмеге истейсинъми? – деди. 29 ^vБу сёзлерни эшитип, Муса къачып кетти. Мидьян деген ерде ябанджы олып яшады, ве анда онынъ эки огълу догъды.

30 ^wКъыркъ йыл кечкен сонъ, Синай дагъы янындаки сахрада янаяткъан чалынынъ алеви ичинден Мусагъа Мелек корюнди. 31Муса бу аджайип шейни корип, пек тааджипленди. Оны яхшыджа бакъмакъ ичюн якъынлашкъанда, Раббининъ сеси эшитильди.

32 ^x– Мен бабаларынънынъ Алласы, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ Алласы олам, – деди О. Муса къоркъудан къалтырап, козьлерини котерип бакъмагъа джесарет этмеди. 33 ^yРабби онъа:

– Аякъларынъдан аякъкъапларынъны чыкъар. Сен тургъан ер – мукъаддес ердир. 34 ^zМен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым, – деди.

35 ^aaАдамлар: «Сени бизге башлыкъ ве къады этип ким къойды?» – деп ред эткен мына бу Муса эди. Чалыда Мусагъа корюнген Мелекнинъ ярдымынен Алла Мусаны башлыкъ ве къуртарыджы этип ёллады. 36 ^abБу адам Мысыр топрагъында, Къызыл денъизде, эм де къыркъ йыл девамында сахрада аджайип шейлер япып ве бельгилер косьтерип, Исраиль халкъыны чыкъарып юрсете эди. 37 ^acКене де Муса Исраиль огъулларына деди ки, Алла оны чагъырып кетиргени киби, бойле де этип, оларгъа агъа-къардашлары арасындан Пейгъамберни чагъырып кетиреджек эди. 38 ^adШу Муса сахрада халкъ топлашувы огюнде турып, Синай дагъында Мелекнен берабер лаф этти, бизим баба-деделеримизнен юре эди ве бизге еткизмек ичюн джанлы сёзлерни алды. 39 ^aeОнъа да баба-деделеримиз бойсунмагъа истемейип, оны ред эттилер, гонъюллерини Мысыр тарафкъа айландырдылар, 40 ^afХарунгъа: «Бизге огюмизден кетеджек аллаларны яп, чюнки бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан бу Мусанен не олгъаныны бильмеймиз», – дедилер. 41 ^agО куньлерде бир бугъаны ясадылар, путкъа къурбан чалып, озь къолларынен яраткъанына къувандылар. 42 ^ahАлла исе юзь чевирип, оларгъа коктеки кунешке, айгъа ве йылдызлар ордусына ибадет этмеге ёл берди. Пейгъамберлер китабында язылгъаны киби: – Эй, Исраиль эви! Къыркъ йыл сахрада кезгенлеринъизде, къурбан чалып, Манъа бахшыш бердинъизми?
43 ^aiСиз Молохнынъ чадырыны ве алланъыз Рефаннынъ йылдызыны котерип юре эдинъиз.
Озьлеринъизге пут эйкеллерини ясап, оларгъа бель буктинъиз.
Шу себептен Мен сизлерни Вавилондан узакъча сюргюн этеджегим.

44 ^ajСахрада бабаларымызда Шаатлыкъ Чадыры бар эди. Бу Чадырны Алла Мусагъа, онъа косьтерильген орьнекке коре ясамагъа буюргъан эди. 45 ^akБабаларымыз Ехошуанен берабер Чадырны алды да, Алла деделеримизнинъ огюнден къувгъан халкъларнынъ топракъларына алып бардылар. Давутнынъ куньлерине къадар Чадыр оларнынъ араларында къалды. 46 ^alАлланынъ хайырыны тапкъан Давут, Якъупнынъ несилине бир Мескен къурып берейим деп, разылыкъ сорады. 47 ^amАмма Аллагъа Сулейман эв курып берди.

48 ^anЛякин Юдже Алла инсан къолунен япылгъан эвлерде яшамай. О пейгъамбер агъзы иле айткъаны киби: 49– Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма.
Сизлер Манъа насыл эв къурарсынъыз? – деп сорай Рабби. –
Я да Манъа раатланмакъ ичюн насыл ер бар экен?
50 ^aoБуларнынъ эписини яраткъан Меним къолум дегильми?

51 ^apЭй, энъсеси къаткъанлар! Юреги ве къулакълары сюннет олмагъанлар! Бабаларынъыз киби сизлер де эр вакъыт Мукъаддес Рухкъа къаршы чыкъасынъыз. 52 ^aqБабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз! 53 ^arАлладан мелеклер сизге Къанунны кетирдилер, амма сиз оны беджермединъиз! – деди.

Стефанны ташларнен уралар

54 ^asШура азалары бу сёзлерни эшиткенде, къутурдылар ве Стефангъа къаршы тишлерини гъыджырдаттылар. 55 ^atМукъаддес Рухкъа толгъан Стефан исе кокке тикилип бакъты да, Алланынъ парылдагъан Шуретини ве Онынъ онъ тарафында тургъан Исаны корьди.

56 ^au– Мына, мен кокнинъ ачылып кеткенини ве Алланынъ онъ тарафында тургъан Инсан Огълуны корем! – деди о.

57Олар исе къулакъларыны къапатып, эписи къычыра-къычыра бирлешип, Стефаннынъ устюне атылдылар, 58 ^avоны шеэрден тышарыгъа сюйреклеп чыкъардылар ве ташларнен урып башладылар. Онъа къаршы шаатлыкъ эткен адамлар усть урбаларыны Саул деген бир огъланнынъ аякълары алдына ташладылар. 59 ^awТашларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп:

– Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.

60 ^axАхырында тиз чёкип, къатты сеснен къычырып:

– Рабби, бу гунаны оларнынъ бойнуна юклеме! – деди.

Буны айтып, джан берди.