‏ Genesis 45

Юсуф агъа-къардашларына ким олгъаныны айта

1Янында тургъанларнынъ огюнде озюни артыкъ къолда туталмайып, Юсуф:

– Эр кес чыкъып кетсин! – деп къычырды.

Юсуфнынъ янында кимсе къалмагъан сонъ, о, агъа-къардашларына ачылды. 2О, ойле окюр-окюр агълады ки, тап мысырлылар эшиттилер, фыравуннынъ эви де эшитти. 3Юсуф агъа-къардашларына:

– Мен – Юсуфым, – деди. – Бабам даа сагъмы?

Амма агъа-къардашлары шашып, джевап къайтарып оламай эдилер. 4Юсуф агъа-къардашларына:

– Келинъиз яныма, – деди. Олар кельдилер. – Мен – сиз Мысыргъа саткъан къардашынъыз Юсуфтырым, – деди о. 5– Амма мени мында саткъанынъызгъа кедерленменъиз ве пешман этменъиз. Чокъ адамларнынъ яшайышыны сакъламакъ ичюн, Алла мени сизден огюне ёллады. 6Ер юзюндеки ачлыкънынъ девамы мына энди эки йыл. Даа беш йыл не ер сюреджеклер, не де ораджакълар. 7Сизни ер юзюнде къалдырмакъ, яшайышынъызны аджайип шекильде сакъламакъ ичюн, Алла мени сизден эвель ёллады. 8Демек, мени ёллагъан сиз дегильсинъиз, амма Алладыр. О, мени фыравунгъа – баба, онынъ эвине – эфенди ве бутюн Мысыр топрагъына – акимдар этип къойгъандыр. 9Тез-тез бабама барынъыз, онъа огълу Юсуфнынъ сёзлерини айтынъыз: «Алла мени бутюн Мысырнынъ эфендиси этти. Вакъыт созмайып, манъа кель. 10Гошен топрагъында яшайджакъсынъ. Эм сен, эм огъулларынъ, эм торунларынъ, эм айванларынъ, эм туварларынъ, эм бутюн сенинъ мал-мулькюнъ янымда оладжакълар. 11Сен, къорантанъ ве бутюн сенинъ мал-мулькюнъ фукъарелешмесин деп, сени анда бакъарым. Ачлыкъ даа беш йыл девам этеджектир». 12Иште, сиз ве Биньямин къардашым бу сизнен мен лакъырды эткенимни озь козьлеринъизнен коресинъиз, – деди о. 13– Бабама бутюн корьгенлеринъизни ве Мысырда олгъан бутюн шуретим акъкъында айтынъыз. Тез-тез бабамны мында алып келинъиз.

14Юсуф озь къардашы Биньяминнинъ бойнуна сарылды ве агълай башлады. Биньямин де онынъ бойнунда агълады. 15Юсуф эписи агъаларыны опе ве агълай эди. Сонъ агъа-къардашлары онен лакъырды этмеге башладылар.

16Юсуфнынъ агъа-къардашлары кельгени акъкъындаки хабер фыравуннынъ эвине барып етти. Фыравун ве онынъ хызметчилери къувандылар. 17Фыравун Юсуфкъа:

– Агъа-къардашларынъа айт: «Буны япынъыз: эшеклеринъизни юклеп, Ханаан топрагъына барынъыз. 18Бабанъызны ве озь къоранталарыны мында кетирип, манъа келинъиз. Мен Мысыр топрагъында энъ яхшысыны сизге берерим – бу мемлекеттеки энъ яхшысыны ашайджакъсынъыз. 19Сизге бу эмирдир, оны япынъыз: балалар ве апайлар ичюн Мысыр топрагъындан арабаларны алып, бабанъызны алып келинъиз. 20Мал-мульклеринъизге исе языкъсынманъыз, чюнки бутюн Мысыр топрагъынынъ энъ яхшысы сизге олур», – деди.

21Исраильнинъ огъуллары ойле де яптылар. Фыравуннынъ эмирине бинаен, Юсуф оларгъа арабалар берди. Ёллукъ ашыны да берди. 22Эр бирине янъы урба берди, Биньяминге исе 300 кумюш ве беш янъы урба берди. 23Бабасына он эшекнинъ устюне Мысырнынъ энъ яхшысыны ве он ыргъачы эшек устюне бабасы ичюн ёллукъ олгъан ашлыкъ, отьмек ве башкъа азыкъ юклеп ёллады. 24Сонъ агъа-къардашларыны йиберди, ве олар кеттилер.

– Ёл бою къавгъа этменъиз, – деди оларгъа Юсуф.

25Олар Мысырдан кеттилер ве бабалары Якъупкъа, Ханаан топрагъына кельдилер. 26Бабаларына:

– Юсуф сагъ. О, шимди бутюн Мысыр топрагъына акимдарлыкъ эте, – деп хабер эттилер.

Якъупнынъ нефеси токътады, чюнки оларгъа инанмады. 27Агъа-къардашлар бабаларына Юсуфнынъ оларгъа бутюн айткъанларыны айтып бердилер. Оны алып кетмек ичюн Юсуф ёллагъан арабаларыны корьгенде, Якъупнынъ руху котерильди.

28– Етер, – деди Исраиль. – Демек, огълум Юсуф сагъ! Мен ольмезден эвель, барып онен корюшейим.