‏ Genesis 47

1Юсуф, фыравунгъа келип:

– Бабам ве агъа-къардашларым къой-эчкилеринен ве туварларынен ве бутюн оларда олгъан малы-мулькюнен Ханаан топрагъындан кельдилер. Шимди олар Гошен топрагъындалар, – деди.

2Юсуф агъа-къардашларындан беш адам алып, оларны фыравунгъа такъдим этти. 3Фыравун агъаларындан ненен огърашкъанларыны сорады, ве олар онъа:

– Къулларынъ – къой-эчки чобанларыдыр, эм биз, эм бабаларымыз, – дедилер. 4– Биз бу ерге яшамакъ ичюн кельдик, – деп къоштылар олар. – Ханаан топрагъында кучьлю ачлыкъ олгъаны ичюн, бизге, къулларынъа, къой-эчки отлатмагъа ер ёкъ. Иште, къулларынъа Гошен топрагъында ерлешмеге разылыкъ бер.

5Фыравун Юсуфкъа:

– Санъа бабанънен агъа-къардашларынъ кельдилер. 6Мысыр топрагъы козюнъ огюндедир. Топракънынъ энъ яхшы еринде бабанънен агъа-къардашларынъны ерлештир. Гошен топрагъында яшасынлар. Эгер араларында къабилиетли адамлар олгъаныны бильсенъ, оларны меним айванларымны бакъмагъа къой, – деди.

7Сонъ Юсуф бабасы Якъупны алып кельди ве фыравунгъа такъдим этти. Якъуп фыравунны багъышлады. 8Фыравун Якъуптан:

– Къач яшындасынъ? – деп сорады. 9 ^aЯкъуп фыравунгъа:

– Ер юзюндеки яшайышыма 130 йылдыр. Кочебе яшайышымнынъ куньлери аз ве ямандыр, эм де деделеримнинъ ер юзюндеки кочебе яшайыш йылларына еталмайлар, – деди. 10Сонъ Якъуп фыравунны багъышлады ве фыравундан чыкъып кетти.

11 ^bЮсуф, фыравун эмир эткени дайын, бабасыны ве агъа-къардашларыны ерлештирди, Мысыр топрагъында, топрагъынынъ энъ яхшы къысмында, Раамсес топрагъында оларгъа топракъ пайыны берди.

Ачлыкъ

12Юсуф бабасыны ве бутюн бабасынынъ эвлятларыны эр бир къорантанынъ керегине коре ашнен теминлей эди.

13Ачлыкъ пек кучьлю олгъаны ичюн, бутюн мемлекетте аш битти. Мысыр топрагъынен Ханаан топрагъы ачлыкътан пек къыйнала эдилер. 14Сатылгъан отьмек ичюн Юсуф Мысыр ве Ханаан топракъларында олгъан бутюн кумюшни джыйып алды ве фыравуннынъ эвине кирсетти. 15Мысыр ве Ханаан топракъларында кумюш биткен сонъ, эписи мысырлылар Юсуфкъа келип, онъа:

– Бизге аш бер, – дедилер. – Кумюшимиз биткени ичюн, козюнъ огюнде ольмеге керекмизми, аджеба?

16– Айванларынъызны айдап келинъиз, – деди Юсуф. – Кумюшинъиз биткен олса, сизге аш берип, айванларынъызны алырым.

17Олар озь айванларыны айдап кельдилер, ве Юсуф ашны атларгъа, къой-эчкилерге, туварларгъа ве эшеклерге алмаштыра эди. О йылы оларнынъ бутюн айванларыны алып, оларны ашнен теминледи. 18Бу йыл кечти. Кельген йылы олар кене Юсуфкъа келип, онъа:

– Эм кумюшимиз биткенини, эм айванларымыз сюрюлеринен санъа, эфендимиз, кечкенини сенден сакъламайджакъмыз, – дедилер. – Эфендимизнинъ огюнде беденлеримизнен топракъларымыздан гъайры бизде бир шей къалмады. 19Биз ве топракъларымыз козюнъ огюнде гъайып олмакъ керекми, аджеба? Аш ичюн бизни ве топракъларымызны сатын ал, ве биз топракъларымызнен берабер фыравуннынъ къуллары олайыкъ. Сен исе, биз сагъ къалып ольмейик деп ве топрагъымыз бошамасын деп, бизге урлукъ бер.

20Сонъ Юсуф фыравунгъа бутюн Мысыр топрагъыны сатын алды. Мысырлылар ачлыкътан пек къыйналгъанлары ичюн, эр бири озь тарласыны сатты. Бойлеликнен, бутюн топракъ фыравуннынъ мал-мулькю олды. 21Халкъны исе Юсуф Мысырнынъ бир уджундан о бир уджуна къадар алып, шеэрлерге ерлештирди. 22Ялынъыз руханийлернинъ топракъларыны Юсуф сатын алмады. Руханийлерге фыравундан ер пайы берильген эди, ве олар фыравун оларгъа берген ер пайынен кечине эдилер, онынъ ичюн де озь топракъларыны сатмадылар.

23Юсуф халкъкъа бойле деди:

– Мына мен сизни топракъларынъызнен берабер фыравунгъа сатын алдым. Мына сизге урлукъ, топракъларынъызгъа сачынъыз. 24Ормагъа вакъыт кельгенде, беш пайда бир пайыны фыравунгъа беринъиз, дёрт пайы исе сизге тарлаларынъызгъа сачмагъа ве сизнен эвдекилеринъизге ве балаларынъызгъа ашамакъ ичюн къалсын.

25– Сен бизим джанларымызны къуртардынъ, – дедилер олар. – Эфендим, козюнъде мерамет къазанайыкъ ве фыравуннынъ къуллары олайыкъ.

26Шай этип, Юсуф Мысыр топрагъында атта бу куньгедже кутюльген къанун къойды: беш пайда бир пайы фыравуннынъ олсун. Тек руханийлернинъ топракълары фыравуннынъ олмады.

Юсуфнынъ емини

27Исраиллилер Мысырда Гошен топрагъында яшап, топракъларгъа саип олдылар, догъып арттылар ве чокъ сайылы олдылар.

28Якъуп Мысыр топрагъында 17 йыл яшады. Аслында исе онынъ яшайышы 147 йыл эди.

29Исраильге ольмеге вакъыт кельгенде, о, огълу Юсуфны чагъыртты ве онъа бойле деди:

– Эгер мен козюнъде мерамет къазангъан олсам, къолунъны янбашымнынъ тюбюне къойып, манъа мераметли ве ишанчлы оладжагъынъа, мени Мысырда дефн этмейджегинъе сёз бер. 30 ^cМен баба-деделериме кеткен сонъ, мени Мысырдан алып кет ве баба-деделеримнинъ къабринде дефн эт.

– Айткъанынъ киби япарым, – деди Юсуф.

31 ^d– Манъа емин эт, – деди Якъуп.

Юсуф онъа емин этти, ве Исраиль тёшекнинъ башында ибадет этти.