‏ Isaiah 33

Ярдым ичюн дува

1 ^aВай-вай-вай! Сен башкъаларны йыкъып ёкъ эте эдинъ,
сени исе бир кимсе йыкъмады.
Башкъаларны алдата эдинъ,
сени исе бир кимсе алдатмады.
Йыкъып битиргенинъден сонъ, сени де йыкъаджакълар,
алдатып битиргенинъден сонъ, сени де алдатаджакълар.

2Я РАББИ! Бизни аджы! Санъа ишанамыз!
Бизге эр саба-танъда такъат бер,
бизни сыкъынты заманда къуртар!
3Шамата сесинден халкълар къачалар,
аякъкъа тургъанынъда, миллетлер чевре-четке чапалар.
4 ^bТыртырлар киби, адамлар гъаниметни джыялар,
онъа, сарынчкъа дайын, атылалар.

5 ^cЮксеклерде отургъан РАББИ юджедир!
О Сионны адалетке ве догърулыкъкъа толдураджакъ.
6Сенинъ яшайышынъны къорчалайджакъ,
сени бутюнлей къуртараджакъ,
акъыл ве бильги береджек.
РАББИден къоркъмакъ – энъ къыйметлидир.

7 ^dБакъынъыз, кучьлю адамлар сокъакъларда ярдымгъа чагъыралар,
барышыкъ шартнамесини тизеджек олгъан эльчилер аджджы-аджджы агълайлар.
8 ^eЁллар бошап къалды, ёлджулар ёкъ олды.
Берген сёзюни бозды, шеэрлерни къырды,
адамларны адам ерине корьмеди.
9 ^fЕр юзю зарлана, къуруп къала,
Ливан дагълары солып къалды,
Шарон тегизлиги къуру сахрагъа чевирильди,
Башан ери ве Къармел дагъларынынъ тереклери япракъларыны тёкти.

Алланынъ джезасы

10 ^gРАББИ:
– Энди тураджагъым, юкселеджегим,
не къадар устюн олгъанымны косьтереджегим, – дей.
11– Сизлер пиченнен юклюсинъиз, тобан догъураджакъсынъыз,
нефесинъиз атеш олып, сизни ашап битиреджек.
12 ^hХалкълар – янгъан киреч киби оладжакъ,
кесильген тикенлер киби атеште янып битеджеклер.
13Эй, узакътакилер, нелер япаджагъымны эшитинъиз!
Эй, якъындакилер, къудретимни билинъиз!

14 ⁱСиондаки гунакярларнынъ отьлери патлады,
имансызлар къалтырап башлады:
«Арамыздан эр шейни ашап битирген атешнинъ янында
ким отурып олур?
Арамыздан эбедий алевнинъ янында ким яшап олур?»
15 ^jАмма адалетнен яшагъан, догърусыны айткъан,
арам къазанчтан нефретленген,
къолларыны къапардан узакъ туткъан,
къан тёкюльгени акъкъында эшитмемеге къулакъларыны тыкъаткъан,
яманлыкъны корьмемеге козьлерини къапаткъан адам
16юксекликте ерлешеджек,
янына барылмаз къаяларда сакъланаджакъ,
керекли ашлары оладжакъ, суву да битмейджек.

Шуретли келеджек

17Козьлеринъ Падишагъа бутюн гузеллигинен бакъаджакълар,
узакъ топракъны кореджеклер.
18Кечмиштеки дешетлеринъизни хатырлап:
«Халкъымызны сайып чыкъкъан,
бергилерни теразеге чеккен,
къуллелеримизни сайгъан къайда?» – дейджексинъиз.
19 ^kКъопай халкъны бир даа корьмейджексинъиз,
анълашылмагъан, богъукъ тильде лаф эткен,
абдал лакъырдысы олгъан халкъкъа энди бакъмайджакъсынъыз.

20Байрам топлашувларымызнынъ шеэрине, Сионгъа бакъ!
Козьлеринъ Ерусалимни, раатлыкъ ерини корьсюнлер.
О – букленмез бир чадыр!
Къазыкълары еринден чыкъмайджакъ,
бир йипи узюльмейджек.
21Анда аджайип РАББИ бизнен оладжакъ,
анда дерьялар ве кенъ каналлар ерлешеджек.
Амма бир курекли къайыкъ, бир буюк геми
анда кечалмайджакъ.
22РАББИ – бизим Суд Этиджимиз,
РАББИ – Къанун Бериджимиз,
РАББИ – бизим Падишамыз,
О – бизим Къуртарыджымыз!

23Гемидеки аркъанларынъ бошады,
мачтаны тутып оламайлар,
елькенни котермеге мумкюн дегиль.
О заман буюк гъанимет пай этиледжек,
топаллар биле чайпавгъа къошуладжакъ.
24Анда отургъанларнынъ ич бириси:
«Мен хастам», – демейджек;
анда яшагъан халкънынъ гуналары багъышланаджакъ.