‏ Isaiah 48

Инат Исраиль

1 ^a– Эй, Якъупнынъ эви, буны динъленъиз!
Исраиль адынен адланасыз,
Ехуда союндан келип чыкъасыз,
РАББИнинъ Адынен ант этесиз,
Исраильнинъ Алласыны чагъырасыз,
лякин ишанчлыкъ ве инсафлыкътан узакъ оласыз.

2Азиз шеэринде яшайсыз,
Исраильнинъ Алласына ишанасыз.
Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИсидир.

3 ^bОлып кечкенлерни баягъы эвельден бильдирдим,
агъзымны ачып айткъан эдим,
хабер эттим ве апансыздан эттим,
эписи ерине кельди.
4 ^cИнат олгъанынъны,
бойнунъда демир дамарлары,
манълайынъ да бакъырдан япылгъаныны биле эдим.
5 ^dОнынъ ичюн оладжакъ шейлерни
баягъы эвельден бильдирдим.
Ёкъса сен:
«Буны путум япты,
буны иритильген маденден япылгъан аллам буюрды», – дер эдинъ.
6 ^eБуларны эшиттинъ, энди исе бакъ!
Буны да къабул этмейджексинъиз, аджеба?

Бугунь исе сен бильмеген,
янъы ве гизли олгъан шейни хабер этеджегим.
7Булар шимди ерине келеджек,
эвельден олмады.
Сен бунынъ акъкъында шимдигедже эшитмединъ,
ёкъса: «Мына, мен буны биле эдим!» – айтар эдинъ.
8Сен бунынъ акъкъында эшитмединъ, бильмединъ,
къулакъларынъ къапалы эди.
Биле эдим ки, мытлакъа Менден вазгечеджексинъ,
ананънынъ къарнындан башлап,
«инат» деп адлана эдинъ.
9Адым ичюн гъазабымны ятыштырырым,
Мени макътасынлар деп, Озюмни тутарым,
сени къырмайджагъым.
10 ^fИште, сизлерни сынадым,
амма кумюшни ириткенлери киби дегиль,
сени сыкъынты оджагъында темизледим.
11 ^gБуны Озюм ичюн, тек Озюм ичюн япам,
Адымны яманламасынлар да!
Меним шуретимни кимсеге бермейджегим.

Кореш – сайлангъан ёлбашчы

12 ^h– Эй, Якъуп, Мен чагъыргъан Исраиль,
Мени динъле:
– Бу – Меним!
Мен – биринджи, Мен де – сонъки!
13 ⁱМеним къолум ер юзюни яратты,
Онъ элим коклерни керди.
Оларны чагъыргъанымда,
берабер огюмде турарлар.

14 ^jЭпинъиз топланып, динъленъиз:
Олардан къайсы бири буны эвельден бильдирди?
РАББИ оны севди,
ве о, Вавилонгъа япмагъа истегенини беджереджек,
Онынъ кучюни къасдийлилерге косьтереджек.
15 ^kМен, Мен буны айттым,
оны чагъырдым ве алып кетирдим,
о, енъеджек.

16 ^lЯныма келинъиз, буны динъленъиз:
– Башындан да Мен гизли айтмадым,
буларнынъ башлагъан вакътындан
Мен анда эдим.

Энди РАББИ-Тааля мени Рухунен ёллай.

17Сени сатын алгъан РАББИ,
Исраильнинъ Азизи бойле дей:
– Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ.
Сени файдалы шейлерге огретем,
санъа кетмеге керек олгъан ёлдан юрсетем.
18 ^mАх, сен Меним эмирлериме бойсунгъайдынъ!
О заман тынчлыкъ-аманлыгъынъ – кениш дерья киби,
догърулыгъынъ да – буюк денъиз далгъалары киби
олур эди.
19 ⁿЭвлятларынъ – къум киби,
сенинъ торунларынъ – къум данелери киби чокъ сайылы
олур эди.
О заман адлары Меним огюмден силинмез,
ёкъ олмаз эди.

20 ^oВавилондан чыкъынъыз,
къасдийлилерден къачынъыз,
къуванчнен къычырып хабер этинъиз,
буны дюньянынъ кенарларына бильдиринъиз;
«РАББИ Озь къулуны Якъупны сатын алып къуртарды», – айтынъыз.
21 ^pРАББИ оларны сахрадан кечиргенде,
сувсузлыкънен чекиштирмеди,
оларгъа къаядан сувны чыкъарды,
къаяны ярды да, сувлар фышкъырды.

22– Яманларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ ёкъ! – дей РАББИ.