‏ Isaiah 57

Путларгъа табынгъанларнынъ джезасы

1Догъру адам олип кеткенде,
кимсе эмиет бермей,
эйи юрекли адамлар дюньяны терк этелер,
бунынъ не ичюн олгъаныны кимсе анъламай.
Бойледже, Рабби догъру адамны яманлыкътан айыра,
2 ^aве о, тынчлыкъ-аманлыкъ ерине кече;
догъру ёлда юргенлер озь ятакъларында раат ятаджакълар.
3 ^bАмма сизлер, джадынынъ огъуллары,
ороспулыкъ эткен акъайнынъ ве кахпенинъ балалары,
мында келинъиз!
4Сиз кимнинъ устюнден кулесинъиз?
Агъыз кениш ачып, кимге къаршы тилинъизни чыкъарасынъыз?
Сизлер акъсыз ишнинъ балалары, ялан урлугъы дегильсинъизми?
5 ^cЭр бир даллы терекнинъ тюбюнде,
эменлернинъ арасында истекнен янып туташасынъыз;
къая чатлакъларында,
асылып тургъан къаяларнынъ этеклеринде
балаларны къурбан чаласынъыз.
6Сенинъ къысметинъ – вадийдеки тегиз ташлардыр;
санъа тюшкен джереп – олардыр!
Ичимлик бахшышларыны оларнынъ огюнде тёке,
ашлыкъ бахшышларыны оларгъа кетире эдинъ.
Башынъызгъа тюшюреджек джезам ичюн пешман олурыммы?
7Ятагъынъны буюк, юксек дагъгъа къойдынъ,
къурбан чалмакъ ичюн анда котерильдинъ.
8 ^dКъапуларнынъ ве первазларнынъ артындан
путларынъны къойдынъ;
Менден башынъны чевирип,
чыплакълашып котерильдинъ,
ятагъынъны кенишлеттинъ,
ойнашларынънен келиштинъ,
аврет ерлерине бакъа эдинъ.

9Сен Молек путкъа барып, онъа бахшыш оларакъ
зейтюн ягъыны кетире эдинъ,
къокъулы мислеринъни онъа аджымаздан масраф эте эдинъ,
эльчилеринъни узакъ ерлерге ёлладынъ,
оларны тап олюлернинъ дюньясына йибердинъ.
10Узун ёлдан болдургъанда:
«Умютим гъайып олды», – айтмадынъ.
Эп даа такъат таптынъ,
шунынъ ичюн кучьтен тюшмединъ.

11 ^eСен кимден къоркътынъ?
Кимден отюнъиз патлады?
Не ичюн Менден вазгечтинъ,
Мени унуттынъ, юрегинъде сакъламадынъ?
Мен чокъ вакъыт индемедим;
Менден къоркъмакътан вазгечтинъ бунынъ ичюнми?
12Сенинъ инсафлы ишлеринънен япкъанларынъны бильдиреджегим,
амма бундан санъа файда олмайджакъ.
13 ^fФигъан къопаргъанынъда,
топлагъан путларынъ сени къуртарып олурмы?
Ель оларнынъ эписини алып кетеджек,
оларны бир уфюрюв савураджакъ.
Меним къорчалавымны къыдыргъанлар исе ерни аладжакълар,
азиз дагъымнынъ сабылары оладжакълар.

Тёвбе эткенге мерамет

14Рабби дей:
– Джыйыштырынъыз, темизленъиз, ёлны тегизленъиз,
халкъымнынъ ёлундан юрмеге кедер эткен балабан ташларны ве чёплюкни алынъыз.
15 ^gЮдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки:
– Юксек ве мукъаддес ерде яшайым,
лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам.
Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым,
тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
16 ^hДава этеджегим эбедий дегиль,
ачувланаджагъым эр вакъыткъа дегильдир.
Ойле олса, Мен яраткъан эр джан ве эр рух такъаттан кесилир эди.
17 ⁱАрам къазанч гуналарына ачувланып, оны урдым,
юзюмни сакъладым, пек гъазапландым,
лякин олар, юзь чевирип, озь ёлларындан кеттилер.
18 ^jАрекетлерини корьдим,
амма оларны яхшы этеджегим,
ёл косьтереджегим,
онынъ ве агълагъанларынынъ юреклерини аладжагъым,
19 ^kве олар Мени макътайджакълар.
Узакътаки ве якъындакилерге
тынчлыкъ-аманлыкъ олсун! – дей РАББИ.
– Мен оларны яхшы этеджегим!

20Амма яман адамлар – къутургъан денъиз кибидир.
Раат олып оламай,
сувлары чамурны ве писликни котерип аталар.
21 ^l– Яманлар тынчлыкъ-аманлыкъны корьмез! – дей Аллам.