‏ Jeremiah 13

Кетен къушакъ

1 ^aРАББИ манъа:

– Бар да, озюнъе кетен бир къушакъ сатын ал. Оны белинъе сар, сувгъа къойма, – деди.

2РАББИ буюргъаны дайын, бир къушакъ сатын алып, белиме сардым.

3РАББИ кене меннен лаф этип:

4– Сатын алгъан белинъдеки къушакъны ал да, турып Перат озенине ▼

▼Я да «Фират дерьясына».

бар. Къушакъны анда бир къая чатлагъына сакъла, – деди.

5РАББИ буюргъаны киби, мен кетип, къушакъны Ператкъа якъын бир ерде сакъладым.

6Баягъы вакъыт кечкен сонъ, РАББИ манъа:

– Тур, Перат озенине кет, Мен анда сакъламагъа буюргъан къушакъны ал, – деди.

7Мен Ператкъа кеттим, сакълагъан еримден къушакъны къазып чыкъарып алдым. Амма къушакъ чюрюген, ич бир шейге ярамайджакъ эди.

8О вакъыт РАББИнинъ хабери манъа кельди.

9– РАББИ бойле дей: Мына, Ехуданынъ къопайлыгъыны, Ерусалимнинъ буюк къопайлыгъыны бойле чюрютеджегим. 10Бу яман халкъ сёзлеримни динълемеге истемей, юрегининъ инатлыгъына коре яшай, ябанджы аллаларнынъ артындан юре, оларгъа хызмет ве ибадет эте. Олар бу къушакъ киби оладжакъ, ич бир шейге ярамайджакъ. 11Къушакъ адамнынъ белине насыл якъын олса, бутюн Исраиль халкъыны ве бутюн Ехуда халкъыны Озюме якъынлаштырдым, – дей РАББИ. – Олар Меним халкъым, намым, макътав йырым ве дюльбер шуретим оладжагъыны истедим, амма олар Мени динълемедилер.

Шарап бардакълары

12Онынъ ичюн оларгъа бойле айт:

– РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: «Бардакъны шарапкъа толдуралар». Олар санъа: «Бардакъны шарапкъа толдургъанларны бизлер бильмеймизми, аджеба?» – дегенде, 13 ^cоларгъа айт: «РАББИ бойле дей: Бакъынъыз, бу мемлекетте яшагъан эр кесни: Давутнынъ тахтында отургъан падишаларны, руханийлерни, пейгъамберлерни, Ерусалимде яшагъанларнынъ эписини сархошлаткъандже шарапкъа толдураджагъым, 14 ^dбири-бирлерине ураджагъым, бабаларны огъулларынен берабер ёкъ этеджегим, – дей РАББИ. – Аджымайып, пешман олмайып, мерамет этмейип, оларны бутюнлей ёкъ этеджегим».

Кибирлиликтен сакъындырув

15Динъленъиз, къулакъ асынъыз, кибирленменъиз.
РАББИ бойле дей:
16 ^eРАББИни, сизинъ Алланъызны шуретленъиз!
Бир кунь О, къаранлыкъ ёллайджакъ,
къараргъан дагъларда
аякъларынъыз сюрюнип башлайджакъ.
Сиз ярыкъ беклейджексиз,
Рабби исе оны олюм кольгесине,
къою къаранлыкъкъа чевиреджек.
17 ^fЭгер бунъа къулакъ асмасанъыз,
кибирлилигинъиз ичюн
джаным гизли ерде агълайджакъ,
окюр-окюр къычыраджакъ
козьлерим аджджы козьяш тёкеджек,
РАББИнинъ халкъы эсирге алынаджакъ.

18 ^gПадиша ве онынъ апайына бойле айт:

– Ерге отурунъыз! Шуретинъизнинъ таджы башынъыздан тюшти. 19Негев шеэрлери алкъагъа алынды, оларны къуртараджакъ сою ёкъ. Бутюн Ехуда сюргюн этильди, халкъны бутюнлей сюргюн эттилер.

20 ^hКозьлеринъизни котерип бакъынъыз,
шимальден кельгенлерни корюнъиз.
Санъа берильген айванлар,
аджайип къой-эчкилеринъ не ерде?
21 ⁱБазыларгъа озюнъе башлыкъ этмеге огреттинъ.
Рабби санъа кельгенде,
не айтаджакъсынъ?
Догъургъан къадыннынъ дерди киби,
сени де дерт тутмайджакъмы?
22 ^j«Булар неден башыма кельди?» – ичинъден дейджексинъ.
Гуналарынънынъ чокълугъындан этегинъ ачылды,
аврет ерлери корюндилер.
23Хушлу озь терисининъ тюсюни,
леопард озь лекелерини денъиштирип олурмы?
Сизлер де, яманлыкъ япмагъа огренип,
яхшылыкъ япып олурсынъызмы?

24 ^kЧёль елинен савурылгъан тоз киби,
сизлерни дагъытаджагъым.
25 ^lМен санъа берген къысметинъ,
пайынъ будыр, – дей РАББИ. –
Сен Мени унуттынъ ве ялангъа ишандынъ.
26 ^mШунынъ ичюн урбанънынъ этеклигини чыкъараджагъым,
бетинъе къадар котереджегим,
аврет ерлеринъни ачыкъ этеджегим.
27 ⁿОроспулыкъ эткенинъни, истекнен кишнегенинъизни,
фаишеликлеринъни ве чёльдеки тёпеликлерде япкъан джиренч ишлеринъни корьдим.
Вай-вай-вай санъа, эй, Ерусалим!
Бундан сонъ да темизленмейджексинъми?
Не замангъадже ойле къаладжакъсынъ?