‏ Job 29

Эюп озь хайырлы яшайышыны акълына кетире

1Эюп лафыны эп девам этип, бойле деди:

2– Ах, кечкен айлар,
Алла мени къорчалагъан куньлер арткъа къайткъайды!
3 ^aОнынъ лампады башымнынъ устюнде нур сача эди,
Онынъ ярыгъынен мен къаранлыкъта юре эдим!
4Эвель куньлерде ишлерим онъ келе эди,
Алланен достлугъым чадырымнынъ устюнде эди.
5 ^bО вакъыт Къудретли Алла меннен эди,
балаларым да чевре-четимде эдилер,
6 ^cмен артыкъ бай адам эдим,
къаялар да манъа зейтюн ягъыны акъыза эдилер!

7О заман мен шеэр къапусына кетип,
курсюмни мейдангъа къоя эдим.
8Яш огъланлар мени корип, сакълана,
къарт адамлар турып, аякъта тура эди.
9Башлыкълар лаф этмектен чекинип,
къолларынен агъызларыны къапата эди.
10 ^dБелли адамларнынъ сеси кесиле,
тиллери тамакъларына япыша эди.
11Мени эшиткенлер мени бахтлы деп сая эди,
мени корьгенлер мени макътай эди.
12 ^eЯрдымгъа чагъыргъан заваллыны,
ярдымсыз етимни мен къуртара эдим.
13Олюмден къуртулгъан мени алгъышлай эди,
тул къадыннынъ юрегини мен къувандыра эдим.
14 ^fАкъикъатны урба киби кие эдим,
адалетлик манъа чалма киби эди.
15Кёрларгъа – козь,
топалларгъа – аякъ эдим.
16 ^gФукъарелерге бабалыкъ эте,
таныш олмагъан адамнынъ давасыны гъайретнен чезе эдим.
17 ^hАкъсызлыкъ япкъан адамнынъ ченгесини къырып,
хырсызлагъаныны тишлерининъ арасындан чыкъара эдим.

18«Озь эвимде олерим, – деп тюшюне эдим.
– Куньлерим къум данелери дайын чокъ олур.
19Тамырларым сувларгъа тие,
пытакъларымда чыкъ геджелей.
20Шуретим эксильмейджек,
къолумдаки яй эп къавий оладжакъ».

21Адамлар мени урьметнен динълеп,
огютимни индемейип беклей эди.
22Мен лаф эткенимден сонъ, лаф этмей эдилер,
сув къуру ерге киби, сёзлерим оларнынъ устьлерине тамлай эди.
23 ⁱЯгъмурны беклеген киби, мени беклей эдилер,
баарь ягъмурыны ичкен киби, сёзлеримни иче эдилер.
24Оларгъа кулюмсирегенде, козьлерине инанмай эдилер,
ачыкъ чырайым оларны юреклендире эди.
Мен оларнынъ ёлуны сайладым,
башларында отура эдим,
аскерлернинъ ортасында падиша киби эдим,
агълагъанларгъа гонъюль бере эдим.
25