‏ John 9

Догъма кёрнынъ тедавийленюви

1Иса кечип кеткенде, бир догъма кёр адамны корьди. 2 ^aШегиртлери Исадан:

– Равви, о, кёр олып догъгъаны озюнинъ я да ана-бабасынынъ гунасы ичюнми? – деп сорадылар. 3Иса бойле джевап берди:

– Озюнинъ де, ана-бабасынынъ да гунасы ичюн дегиль. Алланынъ ишлери онда белли оладжагъы ичюн, о кёр олып догъды. 4 ^bДаа куньдюз олгъанда, Мени Ёллагъаннынъ ишлерини япмакъ керекмиз. Гедже келеята, о вакъыт ич кимсе чалышып оламайджакъ. 5 ^cМен даа дюньяда олгъанымда, дюньянынъ ярыгъы олам.

6 ^dИса бу сёзлерни айтып, ерге тюкюрди ве тюкюриктен чамур япып, кёрнынъ козьлерине якъты.

7 ^e– Барып, Силоам хавузында ювун, – деди онъа. (Силоам – «ёлланылгъан» демектир.)

Кёр адам барып ювунды ве корип башлагъан козьлеринен эвине кельди. 8Къомшулары ве эвельден онынъ кёр олып тиленгенини корьген адамлар:

– Бу, анавы тиленип отургъан кёр адам дегильми? – деп сорадылар. 9Базылары:

– Эбет, одыр, – деселер, башкъалары:

– Ёкъ, лякин онъа ошай, – дедилер. Адамнынъ озю исе:

– Догъру, бу меним, – деди.

10– Ойле олса, козьлеринъ насыл ачылды? – деп сорадылар. Адам:

11– Иса адлы акъай чамур япып, козьлериме якъты да, манъа: «Барып, Силоам хавузында ювун», – деди. Мен барып ювундым ве корип башладым, – деди.

12– О адам къаерде? – деп сорадылар.

– Бильмейим, – деп джевап берди о.

13Сонъ кёр олгъан адамны фериселернинъ алдына кетирдилер. 14 ^fИса чамур япып, кёр адамнынъ козьлерини ачкъан кунь исе еудийлернинъ раатлыкъ куню эди. 15Фериселер де кёр адамдан козьлери насыл ачылгъаныны сорадылар.

– О, козьлериме чамур якъты. Мен ювундым, ве энди козьлерим коре, – деди адам.

16 ^g– Бу адам Алладан дегиль, чюнки О, раатлыкъ кунюни тутмай, – деди базы фериселер. Башкъалары исе:

– Гуналы адам бойле бельгилерни насыл косьтерип олур? – дедилер. Бойледже, араларында дава пейда олды.

17 ^h– Сенинъ фикиринъдже, козьлеринъни ачкъан адам кимдир? – деп, кене кёр адамдан сорадылар.

– О, пейгъамбердир, – деди о.

18Амма еудийлернинъ башлыкълары, козьлери ачылгъан адамнынъ эвельден кёр олгъанына ве козьлери ачылгъанына инанмадылар, козьлери корьген адамнынъ ана-бабасыны чагъыртып:

19– Кёр олып догъды, деген огълунъыз шумы? Я энди насыл этип онынъ козьлери коре? – деп сорадылар. 20Ана-бабасы бойле джевап бердилер:

– Бу бизим огълумыз, онынъ кёр олып догъгъаныны билемиз. 21Лякин насыл корип башлагъаныны бильмеймиз, козьлерини ким ачкъаныны да бильмеймиз. О акъыл-балигъ яшында, озюнден соранъыз. Озю ичюн озю джевап берсин.

22 ⁱКёрнынъ ана-бабасы бойле дедилер, чюнки еудийлернинъ башлыкъларындан къоркъа эдилер. Еудийлернинъ башлыкълары бундан эвель, ким Исаны Месих деп таныса, синагогадан айырылсын, деген къарарны чыкъаргъан эдилер. 23Шу себептен кёрнынъ ана-бабасы: «О акъыл-балигъ яшында, озюнден соранъыз», – дедилер.

24 ^jБундан сонъ, эвельден кёр олгъан адамны экинджи кере чагъыртып:

– Алланынъ огюнде догърусыны айт! Биз о адамнынъ гуналы олгъаныны билемиз, – дедилер.

25– О, гуналымы, ёкъмы, мен бильмейим, – деп джевап берди о. – Мен тек шуны билем: кёр эдим, энди исе корем.

26– О санъа не япты? Козьлеринъни насыл ачты? – деп сорадылар ондан.

27– Мен сизге энди айткъан эдим де, сиз динълемединъиз! Буны даа эшитмеге истейсиз? Я сиз де Онынъ шегиртлери олмагъа истейсизми? – деди о адам.

28Еудийлернинъ башлыкълары оны акъаретлеп:

– Сен Онынъ шегиртисинъ, биз исе – Мусанынъ шегиртлеримиз! 29 ^kБиз билемиз ки, Алла Мусанен лаф эткен. Бу адам исе къаерден олгъаныны бильмеймиз, – дедилер.

30– Шашыладжакъ бир шей! – деп джевап берди о. – Сиз Онынъ къаерден олгъаныны бильмейсиз, лякин О меним козьлеримни ачты! 31 ^lБиз билемиз ки, Алла гуналы адамларны динълемей. Ким Алладан къоркъып, Онынъ истегенини беджерсе, Алла тек оны динълей. 32Догъма кёрнынъ козьлерини бир кимсе ачкъаныны дюнья тургъандан берли эшитильмеген. 33Эгер о адам Алладан олмагъан олса, ич бир шей япып оламаз эди.

34Еудий башлыкълары бунъа джевап берип:

– Сен бутюнлей гуна ичинде догъгъан олсанъ да, энди бизге акъыл огретесинъми? – деп, оны къувып чыкъардылар.

Рухий кёрлукъ

35Иса о адамнынъ къувып чыкъарылгъаныны эшитип, оны къыдырып тапты.

– Сен Алланынъ Огълуна иман этесинъми? – деп сорады ондан. О адам Исагъа:

36– Эфендим, – деди, – мен Онъа иман этмек ичюн, О ким олгъаныны бильмек керегим.

37 ^m– Сен Оны корьдинъ, мына сеннен лаф эткен – Онынъ Озю, – деди Иса. 38О вакъыт адам:

– Иман этем, Рабби! – деди де, Исанынъ огюнде озюни ерге ташлады.

39Иса:

– Корьмегенлер корьсюнлер, корьгенлер исе кёр олсунлар деп, Мен бу дюньягъа суд этмеге кельдим, – деди. 40 ⁿОнынъ этрафында базы фериселер тура эдилер. Олар бу лафны эшитип:

– Биз кёр дегильмизми? – деп сорадылар. 41 ^oИса оларгъа:

– Эгер кёр олсанъыз, гунанъыз олмаз эди. Лякин сиз, козьлеримиз корелер, дегенинъиз ичюн, гунанъыз сизде къала, – деди.