Jon 1 | CrhCTB | STEP | Бир кунь РАББИ Амиттай огълу Юнускъа бойле деди:

‏ Jonah 1

Юнус Алла-Таалянынъ сёзюни динълемей

1 ^aБир кунь РАББИ Амиттай огълу Юнускъа бойле деди:

2 ^b– Тез буюк Ниневе шеэрине кет ве оны къабаатла. Манъа бу шеэрнинъ ярамай ишлери акъкъында хабер келип етти.

3 ^cЮнус исе РАББИден Таршишке ^{▼▼Таршиш – узакъ гъарпта ерлешкен ер.} къачмагъа истеди. Яфагъа ^{▼▼Яфа – Акъ денъизнинъ ялысындаки шеэр.} келип, Таршишке кетеджек бир гемини тапты. Ёл парасыны берди, РАББИден къачайым деп, денъизджилернен берабер Таршишке бармакъ ичюн, гемиге минди. 4 ^fО заман РАББИ денъизде буюк бир ель котерди. Денъизде буюк бир фуртуна къопты, геми парчаланаджакъ киби олды. 5 ^gДенъизджилер пек къоркътылар, эр бири ярдым сорап, озь алласына ялвардылар. Гемини енгиллештирмек ичюн, денъизге гемидеки юкни ташлай башладылар. Юнус исе гемининъ ичине тюшип, яткъан ве терен юкъугъа далгъан эди. 6 ^hГемининъ капитаны онынъ янына келип:

– Сен не юкълайсынъ? Тез ярдым сорап, озь алланъа ялвар! Бельки шу алла бизни къуртарыр, ве биз эляк олмамыз, – деди.

7 ⁱСонъра денъизджилер бири-бирлерине:

– Айды, башымызгъа бу къаза-беля ким ичюн кельгенини билейик деп, келинъ, джереп чекейик, – дедилер.

Джереп чектилер, ве о, Юнускъа чыкъты.

8 О вакъыт денъизджилер Юнустан:

– Айтса бизге, башымызгъа бу къаза-беля ким ичюн кельди? Зенаатынъ не? Къайдан келесинъ? Мемлекетинъ не ерде? Къайсы халкътансынъ? – деп сорадылар.

9 ^j– Мен еудийим, денъизни ве ерни яраткъан коклердеки РАББИ-Таалягъа ибадет этем, – деп джевап берди Юнус.

10 Юнус озю оларгъа РАББИден къачып юргенини айтып берди. Буны эшиткен денъизджилер пек къоркътылар ве ондан:

– Не ичюн сен бойле яптынъ? – деп сорадылар.

11 Денъиз исе эп далгъаланмакъта эди. Бунынъ ичюн денъизджилер:

– Денъиз тынчлансын деп, санъа не япайыкъ? – дедилер.

12 – Мени алып, денъизге ташланъыз. О вакъыт денъиз тынчланыр. Билем ки, бу кучьлю фуртунагъа мен ичюн огърадынъыз, – деди Юнус.

13 Лякин Юнусны денъизге ташламакъ ерине, акъайлар ялыгъа къайтмагъа истеп, геми куреклерини гъайретнен чектилер, амма бир шей япып оламадылар. Денъиз оларгъа къаршы къутурмагъа эп девам этмекте эди.

14 ^kО заман денъизджилер РАББИге ялварып, айттылар:

– Я РАББИ, Санъа ялварамыз, бу адамнынъ джаны ичюн бизим джанларымыз гъайып олмасын. Эгер бу адам къабаатсыз олса, онынъ къаныны башымызгъа тюшюрме! Сен, РАББИ, насыл истеген олсанъ, ойле де яптынъ.

15 ^lСонъ Юнусны алып, денъизге ташладылар. Шу ань денъиз фуртунасы тынчланды. 16 ^mБуны корьген адамлар РАББИден пек къоркътылар, Онъа къурбан чалып, адакълар ададылар.